3RDegree

Narrow-Caster

Info
Uitgekomen in: 2008
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: eigen beheer
Website: www.3rdegreeonline.com
Tracklist
Apophenia (4:45)
It Works (5:05)
Narrow-Caster (3:09)
Live With This Forever (5:09)
Cautionary Tale (5:05)
The Proverbial Banana Peel (3:09)
Young Once (5:14)
Scenery (5:49)
Free For All (4:35)
The Last Gasp (4:57)
George Dobbs: zang, toetsen
Robert Durham: drums
Pat Kliesch: gitaar, zang
Robert James Pasman: basgitaar, toetsen, zang
Met medewerking van:
Dan D'Elia: drums
Veronica Puleo: zang
Narrow-Caster (2008)
The Reunion Concerts (2008)
3RDvd: The Video's (2006 DVD)
Human Interest Story (1996)
The World In Which We Live (1993)

 

Het is een wonderlijk bijproduct van de doe-het-zelf-revolutie die de muziekindustrie op dit moment parten speelt (breng zelf je platen uit, haal zelf de muziek van internet) dat heel veel bandjes die toen niet goed genoeg waren een tweede kans krijgen. Steeds vaker krijgt deze recensent nieuwe platen onder zijn neus van bands die in de jaren ’80 of ’90 van de vorige eeuw zeer in de marge jammerlijk ten onder gingen aan gebrek aan talent of aandacht van de media. Dat geldt ook voor het onderhavige nieuwe album van de Amerikaanse band 3RDegree. In 1993 en 1996 bracht de band twee albums uit die helemaal niets teweeg brachten, om daarna met de staart tussen de benen te verdwijnen. Belangrijkste claim to fame van dit hele gezelschap is dat Robert James Pasman in een bandje heeft gezeten dat in het voorprogramma van Yes en Camel heeft gestaan.

Maar goed, internet kruipt waar bloed niet gaan kan en in 2005 hadden de leden van 3RDegree elkaar weer gevonden. Er waren in 1995 nog een hoop stukken geschreven waar nooit meer iets mee gedaan was en dat was toch zonde. Een reunie is reuze in de mode, dus dat kwam goed uit. Eerst werd de oude voorraad opgeruimd middels twee archief-uitgaven en nu is er dus dat nieuwe studioalbum.

Het eerste dat opvalt, is de zang van Dobbs: schel als Geddy Lee, maar met een ruig randje. Even wennen, maar helemaal niet gek. Het tweede dat opvalt, is de wat drukke productie. Die is een beetje in je smoel, redelijk kaal en eerlijk met vooral aandacht voor de stevige gitaar.

Pas als je daar allemaal aan gewend bent, als je ‘door’ bent, kom je aan de muziek zelf toe. Die is reuze fijn. De composities zijn tamelijk briljant. Prog is één van de weinige genres waarin je nummers rustig 13 jaar kunt laten liggen zonder dat ze onmiddellijk gedateerd klinken, zeker in combinatie met de frisse productie. 3RDegree maakt geen al te makkelijke maar toch toegankelijke muziek, ritmisch is het best ingewikkeld en zelfs wat gezocht hier en daar, maar de liedjes zijn sterk genoeg om toch overeind te blijven. De drukke opener Apophenia is daar meteen een goed voorbeeld van. Het schiet alle kanten op, de zanglijnen liggen niet voor de hand, de gitaar scheurt behoorlijk en toch zing je het na twee luisterbeurten mee.

De band gebruikt heel veel zangpartijen door elkaar heen, maar te druk wordt het gelukkig niet. Ik moest even denken aan Steely Dan, maar dan minder gelikt. De band kan ook poppy klinken, zoals in het titelnummer, maar schuwt vervreemdende elementen niet. Een beetje vreemd, maar wel lekker, dat werk. Ergens tussen King Crimson en Toto bevindt zich de oorsprong van deze muziek. Ik houd het werkveld bewust heel breed, want zo is de muziek op deze plaat ook: breed.

Ik ben dus eigenlijk heel tevreden dat dit bandje aan het doe-het-zelven geslagen is en toch vind ik het moeilijk te omschrijven wat die tevredenheid teweeg brengt. De liedjes zijn erg goed, maar de toegankelijkheid wordt hier en daar in de weg gezeten door wat krampachtige moeilijkdoenerij. Dobbs krijgt gaandeweg steeds minder van Geddy Lee en meer van Green Gartside, de zijden stem van Scritti Politti. De muzikanten spelen erg knap, maar wat onpersoonlijk. Een eigen stijl hebben ze niet. Dat geldt eigenlijk voor de hele plaat. Het is geen zuivere prog, het is geen pop, het is vleesch noch visch. Des te wonderlijker dus, dat het eindresultaat desondanks zo goed uitpakt. Rock met progressieve stukjes en 10 sterke liedjes.

Ik doe het ervoor!

Erik Groeneweg

Send this to a friend