3RDegreeAlbum

Collega Dick van der Heijde eindigde zijn recensie van Ones & Zeros: Vol.1 met de woorden ‘op naar volume 2’. Drie jaar later is daar dan die opvolger, maar in plaats van volume 2 krijgen we nu ineens volume 0 voorgeschoteld. Naar alle waarschijnlijk om de verwijzingen naar het binaire stelsel warm te houden. Het tekstuele thema van dit album is computers en alle randverschijnselen die daarbij horen, zoals social media en kunstmatige intelligentie.

Het album trapt af met een fraaie ouverture vol met tempowisselingen waarin al direct prima gemusiceerd wordt. Hier zou Neal Morse zich niet voor schamen. Het bevat al de nodige muzikale thema’s die in het volgende nummer Connecting weer terugkomen. Omdat bijna alle nummers naadloos in elkaar overlopen, klinkt het allemaal zeer coherent en kunnen we deze plaat – ook op muzikaal vlak – goed beschouwen als een conceptalbum.

De band bestaat uit een zestal muzikanten die samen met een aantal gasten een behoorlijk arsenaal aan instrumenten voor hun rekening nemen, waaronder ook een aantal exoten, zoals een zingende zaag en de theremin. Zanger George Dobbs legt voldoende expressie in zijn stem om geloofwaardig over te komen. Zijn zang doet op sommige momenten sterk aan Matthew Parmenter denken.

De muziek van 3RDegree is moeilijk in een hokje te stoppen. Het is af en toe complex en gelaagd als King Crimson of Porcupine Tree, maar in de meer toegankelijke stukken klinkt de band ook als een light vorm van  Big Big Train of als Multi-Story. In de vorm van nummers als The Future Doesn’t Need You en het afsluitende Ones & Zeros bevat het album zelfs een aantal heerlijke progressieve popstukken. Afwisseling genoeg dus.

Het computer-thema komt overigens niet alleen in de teksten terug. Ook het boekje staat vol met enen en nullen en tekst is afgedrukt alsof het staat op één van die oeroude beeldschermen met groene letters die de oudere lezer zich vast nog wel weet te herinneren uit een ver verleden. Maar de leukste gadget heeft te maken met het langste nummer van de plaat. Voor de tekst van het ruim vijftien durende Click Away is zelfs een aparte website in het leven geroepen. In de hier afgebeelde tekst zitten weer allerlei links opgenomen die terechtkomen op sites over de band of algemene sites gerelateerd aan progressieve rock. Leuk gedaan!

In het algemeen kunnen we stellen dat de ervaring van de heren ervoor heeft gezorgd dat ze een prima product hebben afgeleverd. De muziek is toegankelijk maar ook divers en zinnenprikkelend genoeg om de meer avontuurlijk ingestelde luisteraar over de streep te trekken. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik met pas dat het album amper solo’s op gitaar of toetsen bevat. Iets wat me dus na flink wat keren luisteren pas opgevallen is. Wat mij betreft zegt dit wel iets over het organische karakter van dit album. Goed, zonder al te opvallend te zijn.

Ralph Uffing