1-4-All-All-4-1Concert

Op initiatief van progrockliefhebber Hans Teunissen kwamen op 12 december 2010 vier talentvolle bands in de Lakei in Helmond bijeen om een mooi gevarieerd programma te bieden. Na de sneeuw en gladheid van de voorbije weken was er geen enkele aanleiding thuis te blijven als liefhebber van Nederlands prog talent.

De opkomst is gezien de reguliere bezoekersaantallen bij progrock concerten redelijk te noemen. Met een piek van zo’n 100 bezoekers tijdens het hoogtepunt moet je als organisator van een dergelijk evenement tegenwoordig al tevreden zijn. Natuurlijk veel te weinig voor een line-up als deze met daarnaast een aantrekkelijke toegangsprijs, maar laten we hopen dat dit in de komende jaren een positieve navolging kan krijgen. Aan de enthousiaste Teunissen zal het niet liggen, want die heeft de toekomstplannen rondom een volgend concert al weer klaar liggen. Daarbij denkt hij aan een festival met naast twee Nederlandse bands wellicht ook een Belgische en een internationale naam.

Vanaf het openen van de deur is het wel gezellig in de Lakei. In het café staan de bezoekers gezellig met bandleden en organisatoren bij elkaar te praten. Koffie, thee, fris en bier; het kan allemaal in de behaaglijke ruimte. De bands hebben eigen standjes en er kunnen cd’s worden gekocht van de bands, maar ook bij Progwalhalla, de online cd shop die met volle dozen aanwezig is deze middag. Ook de band Casual Silence (afkomstig uit de regio) is aanwezig, even als een vertegenwoordiging van de Apeldoornse band Mangrove. Uit Hilversum was de band Fusonic, een nieuwe band in progland, aanwezig.

Het spreekwoordelijke spits werd afgebeten door de drie heren en dame van Penny’s Twisted Flavour die een instrumentale set van ruim een half uur neerzette. Twee weken voorafgaand aan dit optreden had zanger Marc Mes de band immers vaarwel gezegd. Het verdient groot respect dat de groep toch kwam spelen. Van het debuutalbum “Sketches” werden de instrumentale nummers gespeeld, aangevuld met andere nummers in een licht aangepast arrangement. Het was voor gitarist Mark Bogert en bassist Matthijs Kieboom de ideale gelegenheid zich voorop het podium te begeven, zich daarbij uitlevend op hun instrumenten. Het geweld van deze technisch begaafde mannen, aangevuld door het solide drumwerk van Harmen Kieboom, drukte toetseniste Wendy Heuvelmans soms wat naar de achtergrond. Het nam allemaal niet weg dat de band een puik stuk muziek de zaal in knalde.

Dat Sky Architect veel talent herbergt met drummer Christiaan Bruin was al bekend. Immers hij is één van de aanjagers van de Rotterdamse band, maar ook solo weet deze jonge vent indruk te maken. Maar dat een band met een repertoire van hooguit drie live optredens zo losjes en geïnspireerd kan spelen, zodat je de indruk krijgt dat ze veel vaker live op de bühne hebben gestaan, heb ik nog niet vaak gezien. Toegeven, het ziet er allemaal een beetje studentikoos uit, inclusief een zanger/gitarist die af en toe door het enthousiasme zijn bril moet terugschuiven op zijn neus, de mannen tonen geïnspireerd en toegewijd te zijn en hebben een uitstekende instrumentbeheersing. Naarmate de set vorderde, klonk het allemaal bijzonder begenadigd, met speciale vermelding van gitaristen Wabe Wieringa en Tom Luchies.  Dat de heren een enorm tempo hanteren in het produceren van nieuwe nummers, bewijzen ze ook deze middag met een nieuw nummer, nog maar kort nadat het album “Excavations Of The Mind” dit jaar is uitgekomen.

In de pauzes tussen de bands verzorgden de programma makers van Sympho Shop, SymfoZone en Arrow Symfo Mania voor de muzikale opvulling. Hans Ravensbergen, onze enthousiaste Progwereld recensent, verrichtte inclusief kerstmuts de aan- en afkondigingen van de bands op deskundige manier.

Voorafgaand aan de set van The Dust Connection heeft gitarist Martijn Balsters er zin in. Hoewel de band het druk heeft, zijn er al weer volop ideeën voor een eventueel nieuw album. Het komt er nog niet op korte termijn, daarvoor hebben de individuele bandleden het te druk momenteel maar er komt zeker een nieuw album en de optredens gaan gewoon door.

Ondanks de enthousiaste en bewegelijke Balsters, had The Dust Connection moeite met het houden van de aandacht van de aanwezige bezoekers. Het verloop in de zaal was groter dan bij de andere bands, al klonken de gebrachte nummers ook bij deze band meer dan prima. Wellicht dat het geluid net even iets te hard stond, want zelfs uw reporter greep dit keer naar de oordopjes, terwijl die ze normaal gesproken liever in de zak houdt. Zoals gezegd, aan de kwaliteit lag het niet. Zanger Jeroen Voogd, die voorafgaand aan het concert nog moest werken op deze zondag, staat ook live zijn mannetje. Werkelijk geen valse noot, behalve die van een tegenwerkende microfoon valt op te merken. Een paar nummers die op het album “Trails” staan, kunnen wat mij betreft in de toekomst uitgroeien naar klassiekers, want Garden Of Remembrance en The House That Doesn’t Exist werden perfect neergezet.

Zanger Robbie van Stiphout van Day Six had er ook zin in deze zondagmiddag. Met enige trots vertelde hij dat er bij dit optredens voor het eerst twee achtergrondzangeressen aanwezig zijn en een passende videopresentatie. Ook Day Six heeft niet stilgezeten, want er liggen al weer vier nieuwe nummers op de plank die klaar zijn om op te nemen. Aangemoedigd door de positieve geluiden van Lion Music baas Lars Eric Mattsson denkt hij dat wellicht begin 2012 een nieuw album in de winkel kan liggen. Met optreden gaat het ook goed, er zijn zelfs enkele optredens gepland in het voorjaar van 2011 in Groot Brittannië.

De performance van de band is uitstekend. Het is duidelijk waarom deze bands min of meer als headliner wordt gezien, want de band start uitstekend voorbereid. Vanaf het eerste nummer staan de achtergrondzangeressen ook op het podium. Wel wat onwennig en continu oogcontact zoekend met het podiumbeest van Stiphout, het resultaat is bevredigend. Ook de wat Porcupine Tree-achtige videopresentatie bleek een mooie toevoeging aan de set te zijn, waarin de meeste nummers afkomstig waren van het album “The Grand Design”. Voor het eerst deze dag zag ik echt mensen in het publiek meedeinen met de ritmes, dus een goed teken. Een waardige afsluiter van deze middag/avond!

Zoals in de sluiting even na 21.00 uur van dit minifestival al werd meegedeeld, zal dit goed geslaagde evenement absoluut een vervolg krijgen.

Verslag: Ruard Veltmaat, m.m.v. Hans Ravensbergen
Fotografie: Martijn Lohschelder