A Day's Work

A Home In The Rain

Info
Uitgekomen in: 2006
Land van herkomst: Nederland
Label: DAWA Music
Website: www.adayswork.nl
MySpace: A Day's Work
Tracklist
A New Line (3:57)
My Ambulant Caress (5:07)
What You Believe In (3:19)
Welcome Home (4:08)
Words Of Goodbye (3:25)
Days Go By (4:24)
Become (3:35)
Open Your Eyes (4:04)
Runaway (4:47)
My Sad Day Ends [All Distorted] (3:20)
Jochem: drums
Maarten: gitaren
Martijn: gitaren
Michiel: bas, zang, toetsen, akoestische gitaar
Paul: zang, achtergrondzang

Met medewerking van:

Jonas Pap: cello
René De Vries: toetsen
Arjen Van Wijk: zang op My Sad Day Ends (All Distorted)
A Home In The Rain (2006)
Drowning In What I Believe ep (2004)
Above And Within (2002)

Het vijftal heren van het Alkmaarse gezelschap A Day’s Work zijn laatst nog in de plaatselijke IKEA gesignaleerd. Volgens ingewijden waren de mannen op zoek naar een degelijke prijzenkast. Hoezo? Heeft A Day’s Work de progwereld-award voor beste nieuwkomer gewonnen? Neen, ik verwacht dat de heren eerder een TMF-award naar de kaasstad zullen meenemen dan een progressief gerelateerde bokaal. De muziek die dit kwintet maakt ligt eenmaal dichter bij deze doelgroep dan bij de doelgroep die wij als Progwereld nastreven. Als je het heel objectief bekijkt hebben ze ook alle kans van slagen. A Day’s Work is avontuurlijker en dynamischer dan Racoon, is volwassener en melodieuzer dan Di-rect en Kane? Ach laten we het er maar op houden dat Paul Glandorf een iets betere zanger is dan de vreselijk gehypte Dinand.

Ik hoor u denken, wat dan in hemelsnaam de link is naar het, door ons zo gewaarde, symfowereldje? Allereerst probeert het grote Marillion ze een beetje onder hun vleugels te laten uitvliegen richting een wat groter publiek. Tijdens de najaarstour in 2005 mocht A Day’s Work het voorprogramma verzorgen en ook zullen ze te zien zijn tijdens het Marillion-weekend dat in een Nederlands bungalowpark georganiseerd gaat worden. Verder is er gelukkig ook een muzikale link naar een aantal progressief (gerelateerde) bands. Dan moet je denken aan bands als: Muse, een wat stevigere uitvoering van Coldplay en zelfs een vleugje Tool komt voorbij.

Muzikaal is het prima in orde tijdens de luistersessie die “A Home In The Rain” heet. Fraaie, goed doordachte liedjes met een kop en staart. Precies wat een goede rockplaat met emo en soms zelfs new-wave achtige uitspattingen nodig heeft. Tien nummers die alle geschreven zijn door bassist Michiel Rietveld en zanger Paul Glandorf vertellen in krap veertig minuten het verhaal van een zeer gretige rockband. Opener A New Line laat gelijk al horen wat de heren voor ons in petto hebben. Een zeer krachtig begin (zou niet misstaan op een willekeurige Muse plaat) waarin alle facetten aan bod komen die een rockbandje nou zo fris maken. Heldere drums, ondersteunde basaanslagen, een emotioneel geladen zanger en een gitaarmuur om u tegen te zeggen. Als je het mij vraagt een prima single! Een andere single-kandidaat zou zomaar My Ambulant Caress kunnen zijn. Een fraaie powerballade met een refrein dat de gehele dag in je hoofd blijft zitten. Normaal bij “liedjes” zoals: Toppertje, Boten Anna en alles van Jan Smit een verschrikking, maar in dit geval niets van dit alles. My Ambulant Caress is een schitterende popsong waar bands als Saybia en Snow Patrol zich zeker niet voor zouden schamen.

Alle nog dichtstaande registers gaan open tijdens Open Your Eyes. Tijdens dit nummer is er een hoofdrol weggelegd voor drummer Jochem Van Rooijen. De goede man slaat werkelijk door zijn strak staande drumvellen heen. Het gitaargeluid van Maarten en Martijn doet de rest. Het geheel wordt op een gegeven moment zelfs zo heftig dat een vergelijking met Tool ruimschoots gehaald wordt. Als er aan het einde van dit ruigste nummer van de plaat ook nog een stevige grunt komt, is deze vergelijking helemaal af. Een beetje uit de toon bij al dat muzikale geweld valt album afsluiter My Sad Day Ends. Dit zeer gevoelige akoestische nummer past eigenlijk geenszins bij de rest van dit album. Gelukkig is het nummer wel mooi gebracht. Tijdens deze tranentrekker is er een opvallende rol weggelegd voor Jonas Pap die op ingetogen wijze de cello betast. Ook This Beautiful Mess zanger Arjen Van Wijk mag tijdens dit nummer nog een steentje, door middel van de tweede stem, bijdragen. Misschien een onopvallende album afsluiter, maar ik kan er mee leven.

Ik kan enkel maar concluderen dat de op en top Hollandse heren een plaat van internationale klasse hebben uitgebracht die eerder genoemde Nederlands vergelijkingsmateriaal massaal naar adem doet happen. Misschien niet zo symfonisch als menig plaat op de Progwereld site, maar wel zo lekker!

Sander Kok

Send this to a friend