Silver Mt. Zion, AAlbum

Drie leden van Godspeed You! Black Emperor besloten zich in 2000 te buigen over een lang stuk kamermuziek voor piano, contrabas en viool. Schrijver Menuck wilde oefenen met de muziektheorie en bovendien zocht hij een uitlaatklep om de dood van zijn hondje te verwerken. Het resultaat beviel zo goed, dat A Silver Mt. Zion een vast gegeven werd. Of vast… De band opereert onder een stuk of tien verschillende namen, waarvan Thee Silver Mt. Zion Tralala Band nog niet eens de raarste is. In combinatie met die ellenlange album- en liedtitels en het feit dat de plaat is opgedragen aan hond Wanda ben je snel geneigd dit bandje niet zo serieus te nemen. Dat is dan wel meteen jouw verlies.

“He Has Left Us Alone But Shafts Of Light Sometimes Grace The Corners Of Our Rooms” is een plaat van adembenemende schoonheid, maar ook van diepe triestigheid. Niet voor niets is de plaat enorm populair onder Amerikaanse filmstudenten. Het is instant soundtrack materiaal. Dat begint al met de bloedmooie Broken Chord Can Sing A Little, waarin de invloed van minimal music componisten als John Cage en Philip Glass doorklinkt. Andere nummers ademen de sfeer van oude free-jazz en Amerikaanse folk, maar tenminste op dit eerste album overheerst instrumentale kamermuziek. Er wordt op twee nummers wat gezongen, maar “He Has Left Us Alone But Shafts Of Light Sometimes Grace The Corners Of Our Rooms” doet nog niet vermoeden dat de band in latere jaren grotendeels gezongen platen zou afleveren (of dat de band dan uit tenminste zeven leden zou bestaan!)

In die zin voldoet de band ook maar ten dele aan het predicaat postrock. Weliswaar wordt met rockmiddelen iets anders dan rock gemaakt, maar de viool, toch niet het eerste instrument waar je aan denkt bij rock, overheerst in de meeste nummers. Het blijkt al met al een fijne lijn te zijn tussen postrock en modern klassieke muziek. Andere elementen uit de postrock komen wel heel duidelijk terug, zoals de kracht van de herhaling. In bijna elk stuk gebruiken de zilveren bergbewoners herhaling om het thema steeds iets uit te diepen, waarbij het accent tergend traag iets verschuift.

Zoals gezegd maakt het album een overweldigende indruk op me, vooral die eerste paar stukken. Daar is naast die klagende viool nog een sterk overheersend element: samples van stemmen. Dat is een element dat we wel kennen van Godspeed You! Black Emperor (waar Trudeau ook daar grotendeels verantwoordelijk voor is). Het grappige is dat ze hier het contemplatieve karakter van de muziek versterken.

Geen plaat voor een feestje, dus. Weinig meezingers en probeer maar helemáál geen polonaise, dat wordt een drama. Ik kan je wel verzekeren dat beluistering van dit album iets kan losmaken dat meer waard is dan een goed feest. Afgezien daarvan is “He Has Left Us Alone But Shafts Of Light Sometimes Grace The Corners Of Our Rooms” een plaat die zich in je ziel nestelt; traag, treurig en onaards mooi.

Erik Groeneweg

CD:

LP: