AccoladeAlbum

Accolade is een geheel onafhankelijk, gotisch progrock trio uit San Francisco en “Legends” is de uiterst sympathieke opvolger van het indringende debuut “Festivalia” uit 2012. Sympathiek vanwege het feit dat men wederom een geheel eigen muzikale weg kiest die uitsluitend gebaseerd is op de persoonlijke voorkeur en losstaat van enig commercieel gewin. Sympathiek ook omdat men fysieke exemplaren beschikbaar stelt op het enige juiste medium, te weten vinyl. De kosten voor dit project weet men wel op 3.0 wijze te dekken, namelijk middels de enthousiaste vooruitbetaling binnen een crowd funding project.

Het centrale thema van “Legends” is gevonden in de legende van Koning Arthur, waarvoor men inspiratie verkreeg tijdens een uitgebreid bezoek aan het mystieke ‘Chalice Well’ in Glastonbury. Nu had Accolade (wat zoveel betekent als ‘ridderslag’) al een geheel originele benadering van het begrip ‘gotische progrock’, want ook op het debuut “Festivalia” ging men al veel verder dan de ietwat obligate sound van de gemiddelde ‘female fronted sopraan act’. De opgedane ervaringen hebben echter nog flink wat eigenzinnigheid toegevoegd.

Het geluid van Accolade wordt in hoge mate bepaald door de sopraanzang van Stefanie Reneé, die volgens mijn gehoor wel tot de bizarre hoogte komt van F3, iets wat niet alledaags is. Iets waar je wel even aan moet wennen, want heel lekker ligt het bij eerste beluistering niet in het gehoor. Zeker niet omdat zij haar zang eigenlijk consequent op deze hoogte houdt en een beetje pieperig klinkt het dan wel natuurlijk. Ik had dan ook meerdere luisterbeurten nodig voordat zang en muziek bij elkaar kwamen en de volstrekt unieke sfeer zich openbaarde. Niet in de laatste plaats overigens door de bekwame inspanningen van multi-instrumentalist Aaron Goldstein die heel goed weg weet op gitaar en toetsen. Aangevuld met de subtiele (hand)drums en percussie van Cade Burkhammer zorgt men aldus voor een authentieke en herkenbare sound.

Als geheel zou de muziek van Accolade prima dienst doen als soundtrack voor elke ridderfilm, waarin aristocrate kasteelheren tot bewonderenswaardig heldhaftige daden komen en vervolgens zwelgen in de romantiek na ontvangst door hun wonderschone, tot in de adel verheven eega. De sfeer binnen een dergelijke setting heeft men werkelijk tot in perfectie uitgewerkt en met gesloten ogen ruik je bijna letterlijk de geur van kaarsen, vuren en gebraden vlees. Minstrelen, burchten, mist en mystiek zijn trefwoorden die zich aandienen voor “Legends”.

Overigens is de link naar progrock subtiel maar onmiskenbaar. Denk hierbij vooral aan de stijl van Renaissance. Ik kan vooral waardering opbrengen voor de hoogst originele benadering en diversiteit die men aan de dag legt. Juist daar waar vergelijkbare bands binnen het genre vooral beperkingen lijken te kennen.

Het tempo binnen de songs is overwegend laag tot medium, slechts af en toe zet men even aan en hoor je zelfs wat ronkende bas en overstuurde gitaar. Maar overwegend hoor je een band aan het werk die klassieke invloeden en thema’s op treffende wijze vertolkt. Tot en met de zeer analoge klinkende productie aan toe, waardoor de indruk ontstaat dat men live in je kamer aan het werk is. Luister bijvoorbeeld eens naar de geweldige gitaarpartijen op het epische The Journey.

Ik geef toe dat ik in aanvang alles behalve enthousiast was over “Legends”. De zorgvuldige presentatie van het promo pakket en mijn ‘plicht’ als recensent tot het leveren van een tegenprestatie heeft er mede voor gezorgd dat ik de rijkdom van Accolade ben gaan waarderen en inmiddels warm omhels. Deze muziek is zeker niet voor iedereen, maar ik kan iedere liefhebber van pure muziek en bovengenoemde zaken van harte aanbevelen de donkere wereld van Accolade te verkennen en beleven. Laat je daarbij niet van je stuk brengen door de eerste indruk, maar proef de details en ontdek de geheimen op “Legends”. Als je tot de doelgroep behoort dan heb je er een prachtige aanwinst bij.

Govert Krul