In 2013 begonnen vier muzikanten met een muzikaal project dat later zou resulteren in Acqua Libera, waarvan de eersteling hier nu het lijdend voorwerp van deze recensie is. De band blijkt uiteindelijk een voortzetting te zijn van twee groepen die nooit verder dan de marge zijn gekomen, Level 7 en Juice Quartet. Een drietal nummers uit dit verleden is uiteindelijk hier op de plaat gekomen, de overige vijf nummers zijn nieuw.
Het album bevat acht instrumentale nummers die de liefhebbers van progressieve rock, fusion en jazzrock wel zouden moeten aanspreken. De nummers bevatten veel variatie en de vier muzikanten kennen een uitstekende instrumentbeheersing. Gitarist Fabio Bizzarri en toetsenist Jonathan Caradonna produceren hier en daar een lekkere solo, maar ook bassist Franco Caroni heeft een opvallende rol op dit album. Zo is hij het die met zijn (fretloze) basgitaar voor de nodige melodielijnen zorgt op een aantal nummers. Dat is toch iets wat je een bassist niet zo heel vaak hoort doen.
Bij instrumentale albums is het altijd weer de vraag of de muziek voldoende elementen bevat om de hele plaat lang te boeien. Acqua Libera slaagt daar in, mits je als luisteraar genoegen kan nemen met het feit dat de nummers niet altijd even herkenbaar zijn. Hier geen deuntjes die je tijdens het wandelen met de hond even voor je uit kan fluiten. Is dat erg? Zeker niet, daarvoor heeft de muziek gewoon te veel kwaliteit.
Jazzrock is een (sub)genre wat niet iedere progfan zal aanspreken. Heb je naast progressieve rock ook een sectie fusion in je cd-rek ingedeeld dan is dit album wel het proberen waard.
Ralph Uffing