Met dit flitsende werkje debuteerde de Zweedse formatie A.C.T in 1999, maar ik denk dat niemand de band er door heeft leren kennen. Ik zelf ook niet, want ik stapte – en velen met mij denk ik – pas in met het briljante “Last Epic” uit 2003 en leerde de tweede voorgaande werken pas achteraf kennen. Nu is dankzij “Silence” uit 2006 de groep omarmd door InsideOut. Deze “Today’s Report” is de zogeheten ‘Special Edition’, een mooie naam voor oude wijn in nieuwe zakken, maar het is een zeer goede zaak. Met een paar extraatjes en verpakt in fonkelnieuw artwork, voorzien van alle teksten en anekdotes door alle leden (ook inmiddels ex-drummer Tomas Erlandsson), betreft deze een perfect uitgevoerde heruitgave. Alleen daar al voor, hulde!
Belangrijker is natuurlijk de muziek en met “Today’s Report” levert A.C.T een volwaardig debuut af dat in niets onderdoet voor de andere schijfjes die de groep afleverde. Het bewijst a. dat de stijl van de groep van meet af aan al rotsvast stond en b. dat de groep in de acht jaar tijd geen sikkepit is veranderd. Zoals de moderne progfan inmiddels al weet, brengt A.C.T een verrassende en aangename cocktail van invloeden van Queen, 10CC, Saga en Supertramp, gooit daar scheutig een hoeveelheid neoprog- en progmetal-invloeden overheen en vermengt het tenslotte met een gezonde dosis theater en geinigheid.
Met ogenschijnlijk schaamteloos gemak brengt de groep muzikanten, die óf echt jong zijn, of dat maar zo spélen, hun muziek met een bravoure alsof instrumenten leren spelen een makkie is en talent vanzelf leidt tot virtuositeit. Als je gitarist Ola Andersson in Waltz With Mother Nature zijn flitsende gitaarsolo’s hoort spelen, denk je warempel dat het vanzelf gaat, zo strak, snel en hypermelodieus is zijn spel.
Vast onderdeel van de act die de groep brengt is de zogenaamde ‘long-ones’, waarvan Personalities eigenlijk bij elkaar niet zo heel lang is. Het zijn feitelijk korte, doch briljante themaatjes, waarvan alleen Insomniac een écht liedje is. Het is allemaal mooi en de melodieën zijn fraai genoeg, doch de onderlinge samenhang is ver te zoeken. Ongetwijfeld zal ik me dan moeten verdiepen in de teksten, maar daar gaat bij A.C.T de voornaamste aandacht niet naar uit.
Wel briljant is het feitelijk instrumentale Today’s Report, dat bol staat van de wervelende tempowisselingen en bloedsnel samenspel. Jeetje, hoe lang hebben ze dát moeten oefenen? Oh nee, hoogstwaarschijnlijk hebben ze het nummer in één take opgenomen. Dat lijkt overdreven gesteld, maar zo voelt de muziek wel. En zij die A.C.T live aan het werk hebben gezien, weten dat de groep het materiaal met net zoveel gemak op het podium brengt.
Als geheel mist “Today’s Report” een heel klein beetje diepgang, sowieso een euvel dat de groep een beetje parten speelt. Het is allemaal meer dan perfect uitgevoerd, maar emotioneel blijft het nogal aan de oppervlakte hangen. Op latere platen zal een strijkkwartet enige diepte en kleur aanbrengen in het materiaal, maar ik zou A.C.T eens dolgraag willen zien bewegen in de wat meer emotionele sector. Hoe? Ik heb geen idee, maar dat laat ik graag aan deze bevlogen Zweden zelf over. Ze hebben reeds hun plekje opgeëist, het is aan de band dat plekje vast te houden en uit te buiten.
Markwin Meeuws