Acute MindAlbum

Een overvloed aan Poolse bands krijgen we tegenwoordig voor onze voeten geworpen. Het is imposant wat daar allemaal vandaan komt de laatste jaren. En als je eens denkt dat er aan die overmacht een einde is gekomen, staat er een nieuwe optocht van nieuwe bands klaar om door je audiospeler te paraderen.

Je raadt het al. Ik kreeg er ook één op mijn mat geploft. Het betreft een zestal muzikanten afkomstig uit het in het oosten van Polen gelegen culturele stadje Lublin, waar de band in 2006 is ontstaan. Hoewel in de loop der jaren de band regelmatig van samenstelling veranderd, blijft deze stabiel met de komst van zanger Marek Majewski. In 2009 richten de basisleden van deze band een platenlabel op, waarna in maart 2010 hun eigen album wordt geproduceerd. Ook deze band ontsnapt niet aan de herkenbare (Poolse) invloeden. Ondanks dat, weten ze te het teveel kopiëren van anderen op uiterst ingenieuze manier te omzeilen en door vakkundig spel blijft er toch iets van een eigen stijl over.

Het eerste nummer Grief And Pain rockt lekker weg. Een stevige metalsound domineert het nummer en de zang van Majewski lijkt vreemd genoeg een beetje op die van de zangeres Sandra Nasic van de Duitse band Guano Apes. Het nummer laat ook gelijk horen dat we met een aantal goede muzikanten te maken hebben. Een andere kant van de band horen we in Misery, waar de zes heren een cheesy ballad neerzetten met dito tekst. Ondanks de genoemde constatering toch een mooi contrast tussen het stevige geweld.

Het instrumentale nummer Faces is een topper in het genre. Hoewel instrumentale nummers mijn aandacht niet altijd weten vast te houden, is dit er eentje die mij van de eerste tot de laatste minuut kan boeien. De track bevat duidelijk invloeden van één van de populairste Poolse bands van dit moment, namelijk Riverside (of dat van het Engelse Porcupine Tree, het is maar hoe je het bekijkt) Ook het nummer Bad Incitemens met een typisch Mariusz Duda-achtige baspartij en de prima afsluiter Prophecy laat veel van die invloeden horen.

Dat de band ook een sterk symfonisch karakter kan laten horen, bewijzen ze in Bonds Of Fear waar ‘het metaal’ wat meer naar de achtergrond verdwijnt.

Hoewel tussen het aanbod van Poolse bands veel rommel zit, is dit een band om in de gaten te houden. De cd klinkt professioneel, afwisselend en is goed geproduceerd. Liefhebbers van de genoemde bands, naast die van Dream Theater en Threshold kunnen met dit album waarschijnlijk goed uit de voeten. Nu nog wat meer eigen identiteit en dan zijn ook deze Polen klaar om de wereld van progressieve metal te veroveren.

Ruard Veltmaat