AdventureAlbum

Adventure is het project van de twee Noren Terje Flessen en Odd Roar Bakken. De twee bleven aan elkaar plakken na eerdere gezamenlijke muzikale projecten. Het titelloze debuutalbum uit 2000 was de eerste aanzet tot iets wat uit moest groeien tot wat moois.

Nu, negen jaar later, is daar de opvolger “Beacon Of Light”. Het duo heeft haar muzikale concept verder ontwikkeld en uitgewerkt tot een volwassen geluid. De muziek op “Beacon Of Light” kan worden omschreven als symfonische hardrock of een mix van neo-progressieve rock en harddrock.
Geïnspireerd door groepen als Deep Purple, Uriah Heep en Jethro Tull is men duidelijk beïnvloed door de zeventigerjaren hardrock. Ook is Camel een belangrijke bron van inspiratie geweest.

Al deze invloeden tref je aan in de uit drie delen bestaande opener Something To Believe In. Vooral het bombastische Part 2 kent een solide basis van soms scheurende orgelklanken. Het ongepolijste en ruige stemgeluid van Vebjørn Moen drukt een vrij groot stempel op dit stuk. Van een andere kant laat hij zich horen op het rustige en melodieuze door Camel beïnvloede Part 3. Moen heeft een stem die goed bij de soms heldhaftig klinkende muziek past.

Flessen en Bakken (hebben we hier van doen met de Noorse equivalent van Peppie en Kokkie?) spelen alle instrumenten zelf. Dat doen ze meer dan verdienstelijk ondanks dat zij geen virtuozen zijn. Drums, fluit en (achtergrond)zangpartijen komen voor rekening van een scala aan gastmuzikanten en vocalisten.

“Beacon Of Light” draait feitelijk om drie uit meerdere delen bestaande nummers. Naast het eerdergenoemde Something To Believe In zijn dat A Crack In The Ice en Beacon Of Light. Deze drie nummers zijn goed voor ruim 50 minuten prima muziek. De resterende 20 minuten worden vol gemaakt met minder tot de verbeelding sprekende nummers en instrumentale opvullers.
The Swan onderscheid zich daarvan enigszins met aan Arena denkende muziek. De overige nummers voegen niet veel toe aan het geheel. De kunst van het weglaten verstaan de heren nog wat minder.

A Crack In The Ice Part 1 is een mix van Arena en Pallas met stuwend spel en rauwe zang van Moen die mij hier doet denken aan die van de Ierse zanger Ronan Hardiman. Het vocaal sterke Part 2 ontvouwt het plot van dit nummer wat gaat over klimaatverandering, de opwarming van de aarde en letterlijke scheuren in de ijskap die de mens veroorzaakt.

Hoogtepunt is het titelnummer Beacon Of Light. Fluit en vloeiende toetsen vormen de sfeervolle opening, waarna Moen zijn rauwe stem laat afwisselen met gedragen en melodieuze zang. Het is alsof David Byron (Uriah Heep) en Joe Cocker tegelijkertijd langs komen wandelen. Uriah Heep-achtige stukken met gierende Hammond klanken worden afgewisseld met Middeleeuws aandoend gitaarspel en vlotte toetsensolo’s. Dit is de Adventure die ik graag hoor.

“Beacon Of Light” is een degelijk album waar niet veel op aan te merken valt. Tegelijkertijd zal de muziek mij niet lang bijblijven. Daar is ie net te gewoon voor. Liefhebbers van genoemde referenties maar ook van Magic Pie raad ik aan om dit album eens een luisterbeurt te gunnen. Het zou je zomaar een nieuw muzikaal avontuur kunnen bezorgen.

Hans Ravensbergen