AemenAlbum

Als er één muziekinstrument in de symfo de laatste jaren een ondergeschoven positie heeft gekregen, dan is het de zingende zaag wel. Neem tien willekeurige progplaten die dit jaar zijn uitgekomen; als er op vijf daarvan een zingende zaag voorkomt is het veel! Daarom is het des te verheugender, dat op de nieuwe cd van Aemen de zingende zaag van Fay Lovsky klinkt in al zijn glorie. Jammer alleen dat die nieuwe van Aemen niet echt symfo is.

Op “Fooly Dressed” klinkt Aemen nog meer als Suede dan anders en dat ligt niet alleen aan de stem van Toine van der Meijden. Aemen maakt aan Britpop (The Verve, Mansun, Pulp) gerelateerde gitaarliedjes, waarin wel veel ruimte is voor experimentele samples en andere instrumenten, als een theremin, de sitar en een strijkkwartet. Maar luister alleen naar de opener van de plaat, Another Way, en je hoort Suede, dezelfde lijzige, soms zelfs wat melodramatische manier van zingen, dezelfde gitaargeluiden en dezelfde opbouw.

Voor symfanaten is er ondertussen toch genoeg te genieten, al was het maar door de aanwezigheid van Sharon den Adel. Vooral het bombastische Time, waarop Den Adel zo’n mooie snik in haar stem legt dat ik begin te geloven dat ze met gemak elk genre aan kan en dat  ze een gouden toekomst voor zich heeft, en het wat langere Down hebben magistrale symfonische momenten door het schitterende gebruik van echte strijkers. En dan is er natuurlijk nog die fantastische zingende zaag.

Al met al is “Fooly Dressed” een erg sterke plaat geworden door het goede materiaal. Van der Meijden kan mooie liedjes schrijven, die het verdienen door ‘Hilversum’ te worden opgepikt. De plaat klinkt heel goed en al overheersen de gitaren, door het gebruik van bijvoorbeeld uillean pipes en mandolines is het geluid afwisselend en fris. De progressie zit hem vooral in die sterke nummers en de instrumentkeuze, verwacht geen gekke maatsoorten of virtuoze solo’s. De band speelt zeer strak en beheerst, waardoor een meeslepende, onderhuidse spanning bijna voelbaar wordt. Prijsnummer naast de bovengenoemde Time en Down is de gedragen ballade Havelock , waarop piano, strijkers en theremin Van der Meijden’s emotionele zang ondersteunen. Heel mooi.

Erik Groeneweg