In november 2005 bracht het Poolse Oskar Productions “Endless Lunatic” uit, de debuut cd van het eveneens Poolse After. Drie jaar daarvoor was de band al begonnen met de opnames ervan, echter deze belandden wegens drukte van een ieder op de plank. In 2005 maakte de band een doorstart met in plaats van een zangeres een zanger op de voorste rij, Krzysiek Drogowski. Het materiaal werd aangevuld en waar nodig aangepast aan de mannelijke vocalist. De invasie kon beginnen.
Het is niet geheel des Progwerelds om een nieuwbakken product pas na een jaar te behandelen. Het is niet anders in dit geval. Al is “Endless Lunatic” een nogal bleek album, het heeft toch ook een hartveroverende charme. Dat laatste heeft de band voornamelijk te danken aan het warme, prettig in het gehoor liggende, stemgeluid van Drogowski dat ondanks zijn lichte accent zeer toegankelijk is.
After schudt trouwens nergens hard aan de boom. Hun atmosferische prog zit op de lijn van een wel heel brave Pink Floyd. Ook kan de naam Proto-Kaw genoemd worden, euh… fluisterend dan. De band beschikt over twee gitaristen waarvan er eentje af en toe wat karbiet aan de nummers toe heeft gevoegd. Het heeft echter niet mogen baten, want zijn heftige verrichtingen missen kracht doordat ze op de achtergrond zijn gezet. Neem de enigszins Porcupine Tree-achtige opener Closed Shame waar een semi-ruigheid het vlees noch vis gehalte van het album initieert. De twee weten elkaar op dit album toch prima te vinden met fraaie tokkels, gloedvolle melodieën, slepende solo’s en sfeerrijke riffs, maar spectaculair is het niet echt. Wat dat betreft kunnen de heren hun toetsenspelende bandmakker Tomes WiÅ›niewski wel een handje geven.
Wisnieuwski komt met mooie, doch weinig verheffende klanken en soms riedelt de Pool in onbetwiste neo-prog stijl. Luister even naar Between Shadows of naar de intro van Cleaning From Scars en constateer tevens met mij dat After maar geen potten wil breken. De muziek heeft overigens een licht bombastische inslag die naar mijn idee wel wat voller had gemogen.
Ook de drums halen je niet naar het puntje van je stoel. De manier waarop de basgitaar bespeeld wordt doet dat gelukkig wel. De man in kwestie heet Mariusz Ziolkowski, bekend als bassist van het hernieuwde Quidam. Ziolkowski is met z’n zalige spel en dito geluid prominent aanwezig en hij krikt zodoende het niveau van de muziek behoorlijk op.
Al het bovenstaande zit verpakt in goed in elkaar stekende composities, de één natuurlijk beter dan de ander. Hierdoor is “Endless Lunatic” gered van de ondergang. Nummers als Away, Dreams Hang On Walls en de instrumentale afsluiter Kite hebben het vermogen indrukwekkend te kunnen worden genoemd. Het goed opgebouwde Away dankt zijn fraaie compositie aan een sterk akkoordenschema en een lekkere melodie met aardige echo-effecten. Dreams Hang On Walls is meer van het pakkende soort. Fluitist Jacek Zasada van Quidam is er te gast met zijn aanstekelijke, krachtige manier van spelen. Het is een lekker nummertje. Kite is gebaseerd op intrigerende ideeën die een aaneenschakeling vormen van spannende, filmische en industriële momenten. Dat de inkleuring met de dwarrelende toetsen van gastspeler Josef Skrzek en het melodieuze basspel van die andere gast Colin Bass hier waanzinnig is moge duidelijk zijn. Het neemt je totaal van de wereld en deze tien minuten maken “Endless Lunatic” tot een must buy.
Nou ja, hier moet ik mezelf toch even terugfluiten want dit is een album dat eigenlijk net zo makkelijk in ieders collectie kan schitteren door afwezigheid.
Dick van der Heijde