Age Of NemesisAlbum

Schrik niet, beste mensen, ik probeer u niet met één of andere geheimzinnige toverspreuk te bezweren! Bovenstaande letterbrij is niets meer of minder dan de opening van het album “Terra Incognita”, dat door de Hongaarse progmetalband Age Of Nemesis al in 2002 is uitgebracht. Tot dit jaar schreef zanger Zoltán Fábián zijn teksten altijd in zijn moedertaal, maar om ook buiten Hongarije meer bekendheid te scheppen, heeft de band een vertaler in de hand genomen. De laatste twee werken verschenen met Engelse teksten en nu is ook “Terra Incognita” door de vertalingmolen gehaald. En zie daar, uit het Hongaarse abacadabra komt opeens een interessant conceptverhaal naar voren…

Een meisje wordt dood aangetroffen, samen met haar dagboek. Via dit boek komen we meer te weten over haar verleden. Nee, we hebben hier niet te maken met het “Posthumous Silence”-concept van Sylvan, het verhaal krijgt namelijk nog een spirituele wending! In het dagboek is te lezen dat het meisje in kwestie bezocht is door een engel, die haar een kijkje gunde in ‘The Land Of Lights’, de plek waar wij na onze dood zullen verkeren. Zij beloofde niemand te vertellen over dit lichtenland, maar helaas wordt haar verhaal uiteindelijk toch verspreid. Iedereen interpreteert de hoop in een leven na de dood op zijn eigen manier en dit loopt vervolgens gruwelijk uit de hand…

Duister verhaaltje, zo ook de muziek. Opener Tree Of Life start met bijna horrorachtige, langzaam aanzwellende geluiden. Een paar drumslagen later klinkt er echter een herkenbaar geluid van snelle gitaarsolo’s, complexe drumritmes en druk toetsenwerk. Dit heb ik eerder gehoord! Nee, de Hongaarse versie van “Terra Incognita” is mij niet eerder aan de oren voorbij gegaan, de muziek heeft veel weg van Dream Theater! De hoge zang van Zoltan die zich in deze muzikale explosie mengt doet me zelfs een beetje aan James LaBrie denken. De muziek van deze grootheid is niet helemaal gekloond, want Age Of Nemesis brengt gelukkig ook eigen invloeden in.

Meeting With The Unbelievable, Another Existence, Inner Fire… het maakt eigenlijk niet uit hoe de nummers heten, allemaal bevatten ze snelle gitaarriedels, explosief drumwerk en keyboardklanken die regelmatig op de voorgrond treden. In elk lied hangt een donker sfeertje, wat het Dream-Theater geluid een beetje een gothic draai geeft. De muziek doet vrij druk en technisch aan en is voor mijn gevoel op sommige momenten iets té dichtgeplamuurd, maar door het regelmatig inlassen van een rustiger, melodieus klinkend stuk blijft de muziek toch nog toegankelijk. Rustmomenten brengen ook de twee korte intermezzo’s The Secret en Why?, die hoofdzakelijk uit zachte toetsen en schone zang bestaan.

“Terra Incognito” is een complex album dat meerdere luisterbeurten nodig heeft voor het haar schoonheid prijsgeeft. De muziek is vrij druk en de nummers lijken op het eerste gehoor wat op elkaar. Echter, de kleine details, zoals een aanstekelijke melodielijn of een ingewikkelde gitaarsolo, blijven hangen en zorgen ervoor dat je na afloop van de cd weer op de play-knop wil drukken. Hoewel de band misschien nog ietwat op het geluid van Dream Theater leunt, verdient dit album zeker de gewenste aandacht buiten Hongarije.

Shireen Bekker