Airbag

A Day At The Beach

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Karisma
Website: www.airbagsound.com
Tracklist
Machines and Men (10:48)
A Day at the Beach (Part 1) (3:55)
Into the Unknown (10:28)
Sunsets (8:16)
A Day at the Beach (Part 2) (5:13)
Megalomaniac (9:50)
Henrik Fossum: drums
Bjørn Riis: gitaar, zang, toetsen, basgitaar
Asle Tostrup:  zang, toetsen en programmering
Met medewerking van:
Kristian Hultgren: basgitaar
A Day At The Beach (2020)
Disconnected (2016)
The Greatest Show On Earth (2013)
All Rights Removed (2011)
Identity (2009)

Gereduceerd tot trio (of een duo aangevuld voor Bjørn Riis, het is voor mij om het even) komt ditmaal Airbag met een nieuw album, getiteld “A Day At The Beach”. Het bevat zes nummers die in de herfst en winter van 2019-2020 zijn opgenomen. Hij heeft een totale speelduur van krap vijftig minuten.

De mathematici onder ons hebben de kansberekening vast al gemaakt: dit moet weer ruim uitgesmeerde progrock zijn met een flinke laag Gilmour-eske gitaar. En ja, veel, maar zeker niet alles is bij het oude gebleven. Er is namelijk een kleine, maar interessante ‘maar’! Het is een nieuwe stijlbreuk waar collega Ralph Uffing bij het vorige album “Disconnected” al om vroeg.

Het begint al bij de albumhoes. Airbag blonk al nooit uit met pakkende blikvangers, maar ditmaal heeft zanger Asle Tostrup een surrealistisch plaatje ontworpen waar Hipgnosis nog een puntje aan kan zuigen. De teddybeertjes die met de kop in het zand en met gekruiste poten omhoog staan, verbeelden de Tsjechische egel oftewel het statisch verdedigingsobstakel tegen tanks gemaakt van gehoekt ijzer. Ze zijn onder andere bekend van de stranden van Normandië op D-Day. Tekstueel is “A Day At The Beach” een verhaal verteld door een man die als echtgenoot, vader en broer zijn familie achterlaat in een onbekende toekomst. Het is het contrast tussen het wanhopige individu dat worstelt om te overleven en mensen met machtswaarneming op een veilige afstand houdt. De toonzetting is daarmee niet veel anders dan op vorige albums. Dus vrolijke meezingers om op mee te deinen hoef je (gelukkig) niet te verwachten

De groep verloor in de tussentijd al twee leden van het eerste uur. Dit werd intern opgevangen doordat Asle Tostrup en Bjørn Riis de toetsen partijen voor hun rekening namen. En kan laatstgenoemde, getuige de invulling op zijn soloalbums, ook wel een aardig partijtje bassen. Met het aantrekken van Wobbler bassist Kristian Hultgren als gastmuzikant wordt dit lekker log ingevuld. In de promosheet legde Airbag uit dat dit album het resultaat is van een sterke samenwerking tussen de drie die er nog over waren (waar hebben we dit vaker gehoord in ons genre). Ze gaven aan om opnieuw na te denken over hoe ze nieuwe muziek gingen schrijven en opnemen. Het stelde hen ook in staat om iets nieuws te ondernemen. En dat is ook gebeurd.




Machines And Men is het eerst gecomponeerde nummer van Airbag voor dit album en borrelt voort op de stijl van voorgaande albums. De teksten beschrijven de feiten van oorlog op een koude en objectieve manier. Ze geven de toeschouwer naast een waarschuwing ook een kans om weg te kijken. De kleine, maar interessante ‘maar’ en dus de vernieuwing in de Airbag sound, is de inspiratie die ze ondervonden door gebruik te maken van elektronica uit de jaren ‘80. Het album heeft naast het bekende krachtige en diepe geluid meer aan intensiteit gewonnen, door de toegevoegde elektronische bijgeluiden. Het geheel is meer dan alleen de som der delen van de Pink Floyd sound geworden die over al hun albums hangt. Begrijp me goed het is nog steeds Pink voor en Floyd na, maar het zit hem in de details in het geluidenspectrum. Deze zitten ergens achter in de mix verstopt om steeds weer opnieuw ontdekt te worden.

Het titelnummer is in twee delen over het album opgedeeld. Het zijn echter verschillende songs die niets met elkaar van doen hebben. De soundscapes zijn hier van een hoog niveau en zorgen voor een gepast rustmoment. De combinatie van de kenmerkende ‘Riis/Gilmour’ gitaarstijl en gebruik van intrigerende elektronische ritmeboxen in combinatie met zachte synthesizerbliepjes verlevendigen de muziek. Deze kunnen in elk willekeurig Scandinavische thriller toegepast gaan worden. Maak je overigens geen zorgen over het analoge drumwerk van Henrik Fossum, deze is nog steeds smaakvol en ondersteunend door hem ingevuld.

Sunset en Into The Unknown zijn in de zanggedeeltes en het synthesizergebruik new wave-achtige nummers geworden waar Airbag ruim de tijd genomen heeft om door de luisterraar rustig beluisterd te worden. Een kleine stijlbreuk, maar het past allemaal wonderwel. Het beperkte zangbereik en de nasale uitdrukking van Asle Tostrup, normaal toch wel een punt van zorg, past hier juist prima bij. Het pompende baswerk doen me veel denken aan The Cure ten tijde van “Seventeen Seconds”. Dit is lekkere stuw- en stucwerk van de bijklussende Wobbler bassist. Wees gerust, er volgen altijd wel weer heerlijke gitaaruithalen die mij terug doen denken aan “The Final Cut” of “A Momentary Lapse Of Reason” die qua sound ook al topalbums waren uit de jaren ‘80. Na al die hoogtepunten volgt nog een briljante uitsmijter met het slotnummer Megalomaniac dat zomaar een nieuw nummer van Porcupine Tree had kunnen zijn. De gitaarinstellingen zijn hier anders afgesteld dan voorheen en alles ademt de sfeer waar het na “The Incident” mee stopte. Hiermee komen de Noren in progland op het allerhoogste niveau .

Er is geen twijfel mogelijk, Airbag is niet langer de ‘Grote Bjørn Riis Show’meer. Dit is het beste album dat ze als groep tot nu toe hebben gemaakt. Samen zijn ze een sterk trio geworden met een heerlijke gastbassist die de boel een paar keer flink op sleeptouw neemt. Dit album gaat bij vele progliefhebbers ongetwijfeld hoog in hun top 10 belanden. Wellicht zal het door de new wave invloeden ook nieuwe fans aantrekken. Omdat deze stijl smaakvol geïntegreerd is in het geheel kan de progressieve fan uitzien naar meer van dit soort nieuwe muzikale zoektochten. Want hoe vooruitstrevend het ons geliefde genre ook heet, in de basis houden we het graag bij het oude. Airbag gaat met dit album muzikaal weer een stapje voorwaarts. Dat brengen ze met veel vertrouwen en voelt uiterst prettig aan.

CD:

LP:

https://www.youtube.com/watch?v=BUVYVi2DLKo

Send this to a friend