AkeleiAlbum

Pareltjes. De kleine dingetjes die het leven als recensent mooi maken. Ook al ben je niet de eerste die een  band ontdekt, een release als deze maakt mij een gelukkig man. En zeg nu zelf; een band die zichzelf naar een mooi bloempje vernoemt, moet op zijn minst toch ook mooie muziek maken?

Het moest zo zijn. Wij als Progwereld-organisatie staan aan de vooravond van een jubileumjaar en brengen in samenwerking met Nederlandse progressieve bands een Nederlandstalig progalbum uit (schrijfdatum: december 2010, red). Dan doe je toch net even te laat zo’n ontdekking. Ook al is het geen reguliere prog, de atmosferische doom metal van Akelei had op deze cd zeker niet misstaan. Al was het alleen al om de variëteit en diversiteit van onze informerende site mee te etaleren.

Akelei is een band met leden woonachtig in Noord-Brabant, Utrecht en Zuid-Holland. De groep ontstaat in het voorjaar van 2006 na een ontmoeting tussen gitarist Misha Nuis en drummer Ward  Maaswinkel die een ambitie delen om muziek met gevoel en sfeer te componeren. In het begin worden veel ideeën uitgewisseld en opgenomen, later ontstaan hieruit volwaardige nummers. Voortvloeisel uit die ideeën is de demo “08”, die logischerwijs uitkomt in 2008.

De band maakt progressieve doom met daarin lange melodielijnen met verslavend lange gitaarpartijen die in de post-rock niet zouden misstaan. De lange composities komen voor sommigen onder ons wellicht langdradig over, maar op mij hebben deze neerslachtige nummers een prima uitwerking. Hoe raar kan het zijn; deprimerende muziek beluisteren, maar toch achterblijven met een voldaan en gelukzalig gevoel. Dat is vooral te danken aan de hoge kwaliteit die deze band voortbrengt. De drie gitaren zorgen voor een bijzonder fraaie basis, waarbij er geen enkele echt nadrukkelijk uitspringt, ook niet in een solistische manier. Hoewel de gebrachte muziek niet uniek is in het genre, is dit voor een debuterende band allesbehalve een beschamende start. De titel van het album is geleend van een gedicht van Martinus Nijhoff, genaamd “Midzomer”. De melancholie van zijn teksten is overduidelijk te voelen in de muziek en teksten van de band:

En al ’t verdriet dat wij vergeten wanen
Is enkel stil geworden, stil en goud
En rood als bladeren, en ’t hart werd oud
En roerloos van de zwaarte van ’t doorstane.

Een belangrijk punt om te noemen is de uniciteit van de Nederlandstalige cleane zang van Misha Nuis. Het is namelijk even wennen, maar ik zeg u, het ‘een beetje vreemd, maar wel lekker’ gaat na een aantal draaibeurten toch overheersen. De teksten sluiten perfect aan bij de muziek, zelfs de Noorstalige zang van Cecilie Langlie (Skumring) in het afsluitende en gelijknamige “Duett” met zanger Nuis. Wat overeind blijft staan is een uniek Nederlandstalige metal album. Hoewel dit album al een behoorlijk niveau tentoonstelt, durf ik te zeggen dat er nog voldoende rek in de ontwikkeling zit. De demo “08” die op de site te downloaden is, voorspelt dit al. In een eventueel vervolg zou ik alleen wat meer diversiteit en spanningspunten willen horen. Net even dat kleine beetje noviteit of uitdaging zodat je wat meer luisteraars bij de les houdt. Referentie bands zijn wat mij betreft namen als Agalloch, Katatonia, Draconian en een in wat mindere mate My Dying Bride.

Het mooie voor iedereen die deze recensie leest is dat het hele album gratis te downloaden is op de site van Akelei of de Bandcamp site. Iedereen mag er aan ruiken en voelen. Ik zeg: sla uw slag!

Ruard Veltmaat