Alamaailman VasaratAlbum

Klezmer-metal-prog. Of zoiets. Höyry-Kone-leden Teemu Hänninen, Marko Manninen en Jarno Sarkula sloegen met drie andere musici de handen ineen om een band te vormen die een soort muziek maakt die gehoord mag worden. En die band heet dus Alamaailman Vasarat (wat ongeveer zoveel betekent als Hamers van de Onderwereld). Ofschoon bandnaam, albumnaam en songtitels wellicht wat intimiderend overkomen – ook mijn Fins is niet meer wat het geweest is – is “Käärmelautakunta” een geheel instrumentale plaat. Daar hoeft het dus alvast niet om over te gaan.

Rockbands zonder gitaar kom je wel eens vaker tegen. Vroeger nam het Hammondorgel af en toe de leiding over; tegenwoordig staat er een nog veel breder scala aan toetseninstrumenten ter beschikking. Dat het hele rockgevoel voor rekening komt van cello’s en koperblazers is toch een maatje uitzonderlijker. En jawel, het rockgevoel wordt bij vlagen tot metalachtige proporties opgestuwd om dan weer richting volksdansje te fladderen.

Krachtpatserij komt voornamelijk in Kivitetty Saatana en Jää, Hyvä Mieli voorbij. Vanha Lapsuudenystävä laat zien dat de band ook heel verstild kan klinken, al beklijft toch steeds dat gevoel dat er een klompendans op de loer ligt. Wellicht moeten we dat maar interpreteren als ode aan het universele karakter der volksmuziek. Behoudens de zigeunertouch vertoont de muziek wat raakvlakken met  ‘oudjes’ als Samla Mammas Manna en Univers Zero. Ook Frank Zappa en King Crimson zijn niet extreem ver weg.

“Käärmelautakunta” klokt net onder de drie kwartier en, eerlijk is eerlijk, dat is precies genoeg voor deze instrumentale gekkigheid. En als dat te zuinig klinkt: de band heeft hiermee wel degelijk een gevarieerd en intrigerend werkstuk afgeleverd. Een aanrader voor wie ‘eens wat anders’ wil.

Casper Middelkamp