De hamers van de onderwereld hebben een nieuwe plaat! “Valta”, wat in het Fins zoveel als ‘macht’ betekent, is alweer het vijfde album van het cultgezelschap (of het zesde als de samenwerking met Tuomari Nurmio meegerekend wordt) en er heeft in de tussentijd zelfs een heuse personeelswisseling plaatsgevonden: drummer Teemu Hänninen is namelijk vervangen door Santeri Saksala.
In muzikaal opzicht is er op “Valta” niet al te veel nieuws onder de middernachtzon, althans voor een oppervlakkig paar West-Europese oren. De sound van Alamaailman Vasarat is immers dusdanig uniek, dat iemand die de band enigszins kent en deze nieuweling hoort, al snel denkt ‘ah, het klinkt wederom als Alamaailman Vasarat’, waarbij de subtiele wijzigingen niet als zodanig herkend worden. En de meerderheid die de band nog niet kent, heeft hier een goed instapwerkje aan.
“Valta” klinkt dus weer als Alamaailman Vasarat. Dat wil zeggen dat strijkers, blazers, toetsen en slagwerk (maar geen zang en vooral geen, ik herhaal, geen gitaar) weer een dampend geheel opleveren dat heen en weer zwalkt tussen rustieke avant-gardistische passages en swingende zigeunerstampij. De metalriffs op de cello zijn misschien een maatje prominenter dan wat we van eerdere albums gewend zijn, al zijn er nog genoeg rustpunten op de cd. En rond de veertig minuten is nog altijd een adequate lengte voor een Alamaailman Vasaratplaat.
Kortom, de heren hebben weer geleverd. “Valta” is weer een nieuwe dosis zigeuner progmetal die voor de fans vertrouwd genoeg zal klinken, maar dan wel ‘new and improved’ met een geoptimaliseerde hoeveelheid Sturm und Drang. Komt dat horen!
Casper Middelkamp