Alan ParsonsAlbum

Bijenkoning(in)

“Alan Parsons Live” is het eerste live-album van Alan Parsons, opgenomen in mei 1994 tijdens de eerste Europese tour en werd aan het einde van datzelfde jaar uitgebracht in Europa.

De tracklist bevat de gebruikelijke succesnummers van de band tot dat moment, het album is een soort van “The Very Best Live”. Niet geheel toevallig werd deze titel ook daadwerkelijk gebruikt, met name buiten Europa. Op laatstgenoemde uitgave werd een drietal nieuwe studiotracks toegevoegd en met een andere albumhoes in 1995 in de rest van de wereld uitgebracht. Vaste Projectleden gitarist Ian Bairnson, toetsenist Andrew Powell, drummer Stuart Elliott en saxofonist Richard Cottle leggen de fundering. Daarnaast verzorgen Gary Howard (Freudiana) en ex-Manfred Mann’s Earth Band zanger Chris Thompson de zang en speelt Jeremy Meek de baspartijen. En worden we getrakteerd op de aanwezigheid op het podium van de naamgever van de band. Maar daarover later meer.

De songs klinken over het algemeen levendiger, krachtiger ook dan de wat ‘stijve’ albumversies. Dat laatste geldt met name voor Prime Time en Standing On Higher Ground. Ook de productie is dik in orde: het geluid is fris en helder en bewijst wat we inmiddels al lang weten: Alan Parsons Project is ook live uitstekend in staat zijn soms wat gladde studionummers tot leven te brengen. Het meest opvallende nummer op het live album is wat mij betreft het instrumentale nummer Luciferama, een mix van Lucifer en Mammagamma. Maar ook You’re Gonna Get Your Fingers Burned en zelfs ballade Limelight krijgen uitstekende en soms zelfs wat rauwe versies mee. Van vrijwel alle albums wordt het beste/bekendste nummer gespeeld met uitzondering van “Eye In The Sky” dat met maar liefst vijf nummers is vertegenwoordigd. Het hoesontwerp is van Storm Thorgerson, bekend van het Hipgnosis ontwerpers collectief en onder andere Pink Floyd hoezen.

Opvallend: bij de artiestennaam is de toevoeging ‘Project’ weggevallen, toeval of bewust? Zeer waarschijnlijk is het vertrek van componist/zanger en Project-lid van het eerste uur Eric Woolfson hier debet aan. En markeert het live-album aldus de start van de carrière van Alan Parsons als soloartiest.

Tijdens deze eerste grote Europese tour in 1994 zou Alan Parsons ook Nederland aandoen, een optreden in Ahoy, Rotterdam op 15 mei om precies te zijn. Het was de eerste tour die de band, tot dusverre alleen bekend als studio collectief, zou ondernemen.

Ik was erbij, destijds in Rotterdam. Ondanks dat het inmiddels ruim een kwart eeuw geleden is, is er toch nog een aantal zaken die me al die tijd is bij gebleven. Allereerst is daar de enorme verwachtingsvolle sfeer, het zou immers de eerste keer zijn dat we het collectief live te zien krijgen. En direct in het verlengde daarvan, zouden ze in staat zijn om die sterk geproduceerde albums live waar te maken. Daarnaast kan ik me herinneren dat Parsons zelf als een soort van wanstaltige bijenkoning(in) centraal op een verhoging op het podium had plaatsgenomen. Af en toe beroerde hij de toetsen of de snaren van een akoestische gitaar. En hij was verantwoordelijk voor de mix. Wat direct de vraag opwierp wat zijn toegevoegde waarde live nou eigenlijk inhield.

En tenslotte weet ik nog goed hoe ik had uitgezien naar het optreden van vocalist Chris Thompson. De man met de onmiskenbare rockstem had een behoorlijk aandeel in het vocale gedeelte, zoals hij dat ook al had bij Manfred Mann’s Earth Band. Maar wat een heerlijke strot en wat een fantastische tegenwicht voor de meer zoetgevooisde vocalen van Gary Howard. Helaas was Colin Blunstone live niet van de partij, waarschijnlijk waren de centjes op. Het optreden duurde ongeveer twee uur terwijl het live album niet verder reikt dan een klein uur. Waarom de band niet koos voor een dubbel live-album indertijd is snel beantwoord. Als je naar de volledige setlist van de avond kijkt wordt veel duidelijk: de ontbrekende nummers zijn beduidend minder in kwaliteit en hebben de tand des tijds nauwelijks kunnen doorstaan, een uitzondering daargelaten.

Desondanks een uitstekend live-debuut van een band die toch met name bekendheid had verkregen door zijn thematische studio-albums. En waarvan maar zeer de vraag was of ze die nummers live ook konden waarmaken. Met dit album vegen ze alle kritiek van de baan en vestigt de band zijn naam definitief als een van de betere live-acts.