Alan Parsons

On Air

Info
Uitgekomen in: 1996
Land van herkomst:  Verenigd Koninkrijk
Label:  Digital Sound
Website: www.alanparsons.com
Tracklist
cd 1
Blue Blue Sky (0:46)
Too Close To The Sun (5:12)
Blown by the Wind (5:22
Cloudbreak (4:41
I Can’t Look Down (4:32)
Brother up in Heaven (3:57)
Fall Free (4:20)
Apollo (6:05)
So Far Away (4:05)
One Day To Fly (6:13)
Blue Blue Sky (4:23)

cd 2
multimedia cd rom
Alan Parsons: toetsen (2,4,8)

Meewerkende artiesten:
Eric Stewart: zang (1,3,11)
Neil Lockwood: zang (2,5,6)
Steve Overland: zang (7)
Peter Beckett: achtergrondzang (7)
Christopher Cross zang (9)
Graham Dye: zang (10)
John F. Kennedy: stem (8)
Ian Bairnson: elektrische- en akoestische gitaar (1,6,11), basgitaar (6), synth bas (4)
Richard Cottle: toetsen (2,5,7,8), saxofoon (2)
Gary Sanctuary: toetsen (2-5,7-10), piano (6,10)
Andrew Powell: orkestrale arrangementen en dirigent (6,10,11)
The London Philharmonic Orchestra: / strijkers (6,10,11)
Christopher Warren-Green: orkestleider (6,10,11)
John Giblin: basgitaar (2,3,5,7,9,10)
Stuart Elliott: drums, programmering en toetsen (8), bongos (11)
Solo:
The Secret (2019)
A Valid Path (2004)
The Time Machine (1999)
On Air (1996)
Try Anything Once (1993)

Met Alan Parsons Project:
The Sicilian Defence (2014)
The Dutch Collection (2006)
Freudiana (1990)
The Instrumental Works (1988)
Gaudi (1987)
Stereotomy (1985)
Vulture Culture (1985)
Ammonia Avenue (1984)
The Best of The Alan Parsons Project (1983)
Eye In The Sky (1982)
The Turn Of A Friendly Card (1980)
Eve (1979)
Pyramid (1978)
I Robot (1977)
Tales Of Mystery And Imagination : Edgar Allan Poe (1976)

Live:
Livespan (2014)
Live in Colombia (bluray) (2016)
Eye 2 eye (dvd) (2010)
Alan parsons Live (1994)

Na het wervelende “Try Anything Once” verschijnt op 24 september 1996 “On Air”, het tweede soloalbum van Alan Parsons. Sinds de split-up van het naar hem vernoemde project in 1990 lijkt er in compositorisch opzicht een heleboel veranderd en in feite is dat ook zo. Toch is er een niet onbelangrijk onderdeel bij het oude gebleven: Parsons zelf is ook als soloartiest maar mondjesmaat aan te wijzen als componist. De man is hoofdzakelijk producer en wat voor één.

Zijn het op “Try Anything Once” nog allerlei medemuzikanten die het materiaal hebben geschreven, op het hier besproken “On Air” is het grotendeels gitarist Ian Bairnson die tekst en muziek aanlevert. De man kan mooie nummers schrijven, melodieuze soft pop met een progressief laagje. Samen met de compositorische aanvullingen van zijn collega’s (waaronder Andrew Powell, Stuart Elliott en Alan Parsons zelf) levert dat bijna 51 minuten prima muziek op. Daar kan je dan nog aan toevoegen dat de instrumentbeheersing evenals de productie feilloos is. Wel kan je het totaalgeluid als te glad ervaren. Slik dan gewoon wat vaker, het hoort bij de muziek en is op dit album de perfecte gloed voor het concept. Ook de ruimtelijke transparantie van het geheel sluit prachtig aan bij het thema van de plaat: de geschiedenis van de luchtvaart. Parsons laat je vliegen.

Het album opent wat dat betreft gelijk goed. De vogeltjes fluiten en ze krijgen gezelschap van een akoestische gitaar. Eric Stewart van 10CC zingt een paar regels tekst totdat een voorbij zoevende straaljager je mee de realiteit in trekt. Het is een fraai begin waarbij je best aan “The Wall” van Pink Floyd mag denken te meer daar het nummer Blue Blue Sky heet. Aan het eind van de plaat keert het nummer in een uitgebreidere vorm terug maar dan met ondersteuning van The Philharmonia Orchestra.

Daartussen bevinden zich negen nummers die elk wel iets noemenswaardigs hebben. Zo is de combinatie van het baswerk dat John Giblin levert in Too Close To The Sun samen met de speelse saxofoon van Richard Cottle gewoonweg heerlijk. Giblin is naar mijn mening een van de betere bassisten in de scène en ook op dit album is hij gelukkig erg vaak aanwezig. In het daarop volgende Blown By The Wind zit erg goed gitaarspel van Ian Bairnson zelf en omdat de zang van Eric Stewart er zo goed aankomt is dit misschien wel het hoogtepunt van het album. Als dan het instrumentale Cloudbreak zich aandient weten we het zeker: deze Pink Floyd achtige pot met dampende lekkernijen verdient dat lintje. Verderop op het album staat nog een instrumentaaltje, Apollo. Het staat bol van de houseachtige dansritmes die op hun beurt gered worden door prettige gitaarpsychedelica. Om het nummer enige richting mee te geven is er een geluidsfragment in verwerkt van een toespraak die John F. Kennedy gaf in 1961. “On Air” neigt een paar keer te zoet te worden, maar ballades als Brother Up In Heaven en het door Christopher Cross gezongen So Far Away weten deze valkuil net te omzeilen. Een fraaie tekst over z’n neef, een in Irak neergeschoten helikopterpiloot, enerzijds en geweldige samenzang anderzijds zijn er de reddende engel. Echt slecht wordt het nergens op de cd, zelfs het woord ’twijfelachtig’ blijft overal veilig achterwege. Het door Parsons geschreven Fall Free brengt een heerlijke AOR-sfeer met zich mee en het Beatles-achtige One Day To Fly grossiert in melancholie. De blazers aan het eind van het nummer zijn trouwens kenmerkend voor Alan Parsons door de jaren heen en laten niets aan duidelijkheid te wensen over: dit is zijn muziek ten voeten uit.

Voor liefhebbers van melodieuze softpop met uitschieters naar de jaren ‘90 symfo van bands als Camel en Pink Floyd is dit album beslist een aanrader. Behalve deze muziek-cd heeft “On Air” nog iets leuks te bieden. Wil je zwelgen in nostalgie? Haal dan de tweede schijf uit het doosje en vermaak jezelf met het multimediagebeuren dat deze cd-rom ten aanzien van het album en z’n concept te bieden heeft.




Send this to a friend