Reed, AlanAlbum

Nadat zanger Alan Reed door zijn bandleden van Pallas bij het grofvuil was gezet, moest hij zich duidelijk beraden over de toekomst. Zich realiserende dat het niet proper was zijn boosheid tegenover zijn ex-collega’s een hele cd te ventileren, is deze 25 minuten durende ep een goede keuze gebleken. “Dancing With Ghosts” is niets meer en minder dan therapie. Het uitdrijven van demonen in een muzikaal jasje is gelukkig voor de argeloze luisteraar, al dan niet op de hoogte van de geschiedenis, gelukkig ook aangenaam om naar te luisteren.

De ep begint met een weergaloze versie van Sanctuary, een Pallas-nummer van “The Wedge”, waar hij een haast volledig akoestische versie van maakt. Niet alleen zijn stem blijkt niets van zijn glans verloren te hebben, Reed blijkt ook prima uit de voeten te kunnen op de akoestische gitaar. Dat blijkt eveneens uit Who’s To Blame, ook een Pallas-nummer, dit keer van “The Cross And The Crucible”. Na deze twee uitstekende uitvoeringen zijn de voornaamste demonen de deur uit.

Vervolgens volgt een oud nummer van Abel Ganz, Keen On The Job, een beetje een simpel nummer, maar wel goed uitgewerkt. Waarmee ook het grijze verleden een plekje is gegeven. De plaatselijke therapeut kan tevreden zijn.

De laatste twee tracks van deze veel te korte ep zijn nieuw en maken lichtelijk nieuwsgierig naar de volgens de website aankomende ‘officiële’ debuut-cd. Teardrops In The Rain is kort, lief en schattig, en Reed zong zelden zo gevoelig. Ik vind het jammer dat de teksten niet bijgevoegd zijn, want volgens mij heeft Reed veel te zeggen en ik had het graag willen nalezen. Tenslotte wijst het haast Fish-achtige Begin Again op de toekomst.

“Dancing With Ghosts”, verpakt in gemakkelijk het lelijkste hoesje van dit jaar, is een slimme zet van de kleine Schot. Hij doet aan huistherapie, hij is vanaf nu niet meer boos en wij als luisteraar zijn weer bij de les: Alan Reed gaat als soloartiest meetellen, let op mijn woorden!

Markwin Meeuws

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.