Simon, AlanAlbum

Begin dit jaar schreef uw favoriete webzine over Excalibur IV: “The Dark Age Of The Dragon” en we meldden toen dat het onbegrijpelijk was dat we u nog nooit over de Franse multi-instrumentalist Alan Simon hebben geïnformeerd…

Waarom onbegrijpelijk? Omdat zijn muzikale werk gewaardeerd wordt door veel liefhebbers van progrock en folkmuziek in heel Europa, en dan met name in Simon’s thuisland Frankrijk. Ook in de daar omheen liggende landen Zwitserland, Italie en Duitsland scoort hij hoog op de progrock populariteitschaal. Daarbij schreef ik ook dat het management van Simon heeft zitten suffen, want er ligt natuurlijk een enorme markt voor deze muziek in Nederland en België. Dat liet het management niet op zich zitten, want prompt kregen we alle Excalibur albums toegestuurd. Dat de cd’s vorig jaar opnieuw zijn uitgebracht onder het label Red Cherry records is waarschijnlijk een flinke motivatie geweest maar je hoort mij niet klagen.

De uit Nantes afkomstige Alan Simon stond al vroeg op eigen benen, deels doordat zijn vader op jonge leeftijd overleed en zijn moeder hertrouwde met een nieuwe man. Dat was een van de redenen dat de jonge Alan op eigen benen wilde staan en op vijftienjarige leeftijd trok hij de wijde wereld in. Opgevoed met een gitaar musiceert Simon al vroeg in zijn leven in een vierman formatie die voornamelijk folk speelde. Binnen die band is hij degene die meerdere akoestische instrumenten speelt en dat stimuleert  een andere liefde, die voor progmuziek, te combineren met Keltische muziek.

Want hoewel dit feitelijk het eerste deel is binnen het concept van Excalibur, krijgen we gelijk een flinke lading kwaliteit voorgeschoteld waarbij Simon niet onder stoelen of banken steekt dat hij liefhebber is van prog, folk, New Age en dus Keltische muziek in het bijzonder. Zoals de titel suggereert staat King Arthur van de ronde tafel met zijn zwaard Excalibur centraal, en op dit album zal Alan Simon de mythes, sagen en zijn eigen fantasieën over King Arthur bundelen in de muziek.

En die muziek is vooral gevarieerd te noemen. Het is dus niet geheel onbegrijpelijk dat Simon ruim tien miljoen albums heeft verkocht met zijn Excalibur albums, hij spreekt namelijk een breed publiek aan met deze stijl. Om nog eens extra aan te tonen dat dit eerste deel van de Excalibur reeks een succesverhaal is geworden bewijst het feit dat gelijk in de eerste weken na de releasedatum het album de gouden status behaalde.

Een kenmerk van de eerste twee Excalibur cd´s zijn de afwisseling in zowel Engels als Frans gezongen teksten. Daarvoor heeft hij samenwerking heeft gezocht met zowel Franse (Bretonse) als Keltische muzikanten en zoals gezegd is die lijst met artiesten bijna eindeloos. Ook de gesproken teksten en verhaallijnen worden afwisselend in het Frans en het Engels weergegeven. Dat zorgt voor diversiteit en Simon heeft het zo verpakt dat het niet hinderlijk wordt voor de beide taaldoelgroepen.

Vanaf het begin is gitarist Martin Barre van Jehtro Tull verbonden aan het project, zoals ook verschillende leden van de Fairpoint Convention een bijdrage leveren. Dat zorgt voor een constant niveau over de vier albums, maar de krenten in de pap komen op dit debuut zeker ook van artiesten als bijvoorbeeld Roy Hodgson. Zijn zang in The Elements is kenmerkend en hij tekent daarmee de kwaliteit van deze cd. Maar ook de instrumentale songs zijn geweldig, luister daarvoor eens naar de titelsong van het album; Excalibur en het laatste nummer Vers l’Ile d’Avalon. Weergaloos!

Maar ook het heerlijke vioolduel in Castle Rock is een hoogtepunt op het album. Aangevuld met heerlijke gitaarsolo’s vloeit dat over in het nummer Morning Song, met hemelse zang van de Canadese Nikki Matheson, een zangeres die nooit echt is doorgebroken. En dat is niet te begrijpen, haar zang is fantastisch.

Zoals eerder gezegd: onmiskenbaar voor de muziek van “Excalibur” is het kenmerkende geluid van de rock/folk band Fairport Convention, zeker wat betreft alternatieve instrumenten als de viool, alternatieve fluitinstrumenten, mandoline en bouzouki. Dat zorgt voor een heel gevarieerd geluid in het Keltische spectrum, wat balanceert tussen volksmuziek en een filmisch, soundtrackachtig karakter op de cd. Liefhebbers van films die zich afspelen in de Middeleeuwen zullen zich ongetwijfeld vinden in die conclusie.

“The Legend of Celts” is een fijn begin van Alan Simon’s reis in de cyclus van “Excalibur” en een prima debuut. De Fransoos trakteert ons op een afwisselende schijf, waar vooral de liefhebbers van bands als Clannad, Mostly Autumn, Enya en Iona geïnteresseerd in raken.

Ruard Veltmaat