Alec K Redfearn And The Eyesores

The Blind Spot

Info
Uitgekomen in: 2008
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Cuneiform Records
Website: www.aleckredfearn.com
MySpace: www.myspace.com/aleckredfearnandtheeyesores
Tracklist
The Perforated Veil (2:01)
Queen Of The Wires (4:12)
Myra (3:45)
"I Am The Resurrection And The Light" - a song cycle
Blue On White (4:48)
The Radiator Hymn (3:28)
The Burning Hand (4:50)
River Of Glass (1:38)
The Flesh Of The Drum (2:25)
The Blind Spot (2:50)
Rising (3:12)
Blue On White (Reprise) (8:03)
Alec K. Redfearn: zang, accordeon, orgel, mondharp, slide/fuzz - gitaar (6)
Frank Difficult: elektronica
Orion Rigel Dommisse: zang, orgel
Jason McGill: altsaxofoon
Laura Gulley: viool, altviool, zang (6, 9 en 10)
Matt McLaren: drums, percussie, glockenspiel
Ann Schattle: hoornErica Schattle: fagot
Domenick Panzarella: gitaar
Chris Sadlers: contrabas

Met medewerking van:
Steve Jobe: draailier, drone draailier, gong-drum (10 en 11)
Sarah Tolan-Mee: viool (9, 10 en 11)
Olivia Geiger: viool (9, 10 en 11)
Margie Wienk: contrabas (9, 10 en 11), zang (9)
Ellen Santaniello: sopraan-zang (4, 5, 6, 9 en 10)
The Blind Spot (2007)
The Smother Party (2006)
The Quiet Room (2005)
Every Man For Himself & God Against All (2004)
Bent At The Waist (2002)
May You Dine On Weeds Made Bitter By The Piss Of Drunkards (1999)
The Eyesores [ep] (1998)

Rock, Post-Rock, Post-Americana, American Surrealism, Folk, Noise/Drone Rock,…

Zo wordt “The Blind Spot”, de nieuwste worp van Alec K. Redfearn and The Eyesores ingedeeld door platenmaatschappij Cuneiform. Het lijkt wel alsof ze het zelf niet goed weten, want eigenlijk is het verre van volledig. Ik zou zo nog twee regels vol met genres kunnen bijvullen. Maar wat voor nut heeft dat eigenlijk? Zou het niet volstaan te zeggen dat “The Blind Spot” een heel divers album is geworden maar toch ook zo typisch Alec K. Redfearn and The Eyesores?

Alec K. Redfearn is van (zelf-)opleiding een accordeonist. Het mag dan ook niet verbazen dat dit instrument een centrale plaats krijgt in zijn muziek. Vooral bij Queen Of The Wires en Myra is de accordeon een zeer belangrijk instrument. De vergelijking met Lars Hollmers (de accordeonist van Samla Mammas Manna) solowerk is hier dan ook nooit veraf. Ik moet wel toegeven dat ik absoluut fan ben van het gebruik van accordeon in de moderne muziek. Zoals collega Frans al aangaf bij “The Quiet Room” is dit verre van een ouderwets of achterhaald instrument. Ik wil dan ook oproepen om dit instrument meer te gebruiken.

De hoofdbrok van “The Blind Spot” wordt echter gevormd door de cyclus I Am The Ressurection And The Light. Dit nummer werd door Alec geschreven als grafrede aan zijn vrienden die aan een overdosis drugs stierven. Dat het dus erg belangrijk voor hem is, moge duidelijk zijn want tegelijk diende het ook als, zo beschrijft hij het zelf, meditatie over zijn spirituele bankroet met betrekking tot zijn eigen ervaringen als verslaafde. Een 8-delige cyclus mag misschien wat ambitieus in de oren klinken maar Alec K. Redfearn and The Eyesores kunnen een dergelijk ambitieuze stelling wel degelijk aan.

Wat dit op muzikaal vlak zo speciaal maakt is ook het gebruik van niet alledaagse instrumenten. Zo is er ondermeer Steve Jobe die draailier speelt, een middeleeuws instrument of de gong-drum, een instrument geïnspireerd op de instrumenten die op het rechterpaneel van Jeroen Bosch’ Tuin Der Lusten te vinden zijn. Overigens wil ik u absoluut niet de Engelse term voor draailier onthouden: in Engelse vertaling heet dat ding namelijk hurdy-gurdy. Soms schiet het Nederlands toch echt tekort…  Natuurlijk is dit niet meteen de plek om te gaan mijmeren over taal. Ook de zang is hier namelijk niet meteen alledaags te noemen. Vaak wordt er meerstemmig gezongen door Alec K. Redfearn en Ellen Santaniello, de sopraan van dienst. Dit alles geeft het geheel een wat middeleeuwse uitstraling. Gecombineerd met de teksten over verslaving, dood en leven, hemel en hel, geest en het lichaam, past dit wonderwel goed in het concept. Welke maatschappij was er immers meer met deze thema’s bezig dan de middeleeuwse?

Mede dankzij Alec K. Redfearn and The Eyesores’ grote instrumentarium en hun drang naar experimenteren zijn de invloeden zeer divers. Er valt folk te horen, er zijn stukken beïnvloed door Lou Reeds noise- en drone-werk dat voornamelijk op “Metal Machine Music” te vinden is. Ook komt de post-rock van Tortoise, het avant-gardisme van John Cage of het minimalisme van Steve Reich om de hoek kijken. Een veelgehoorde kritiek bij het zien van zoveel genres en invloeden zou kunnen zijn dat het geheel wat fragmentarisch kan overkomen. Dat is bij Alec K. Redfearn and The Eyesores vroeger wel eens het geval geweest, dus geheel onterecht is deze veronderstelling ergens niet. Maar ik moet u geruststellen: op “The Blind Spot” is daar absoluut geen sprake meer van. Ondanks de diversiteit is het toch een samenhangend geheel geworden.

Dat “The Blind Spot” niet onder één noemer valt te vatten, moge ondertussen al wel duidelijk zijn. Dit maakt het dan ook absoluut geen makkelijke plaat om te beluisteren. Maar is het dan een slechte plaat en te moeilijk? Nee, absoluut niet! Het is wel een plaat die men absoluut meerdere keren moet beluisteren om de volle schoonheid ervan te kunnen ontdekken. En die schoonheid blijkt dan achteraf indrukwekkend te zijn. “The Blind Spot” is een album dat je niet zomaar loslaat maar dat je telkens weer opnieuw zal pakken. De liefhebber van de avontuurlijke, iets moeilijkere muziek zal hierin dan ook zeker iets van zijn gading kunnen vinden.

Peter Van Haerenborgh

Send this to a friend