Alec K Redfearn And The SeizuresAlbum

Als liefhebber van het gebruik van accordeon in prog of rockmuziek, is een nieuw album van multi-instrumentalist Alec K. Redfearn dan ook altijd iets waar ik zeer naar uitkijk. Voor deze nieuweling heeft Redfearn zijn gebruikelijke begeleiding The Eyesores ingeruild voor The Seizures. De band kiest hier dan ook voor een totaal andere benadering. Zo verschillend dat we hier eigenlijk niet meer hoeven te spreken van een wisseling van begeleiding zoals Elvis Costello deed met The Attractions die hij verving door The Imposters. Nee, in dit geval kunnen we spreken van een totaal andere, nieuwe band.

‘There are no guitars on this record’, staat er te lezen in het boekje van dit album. Nu is dat een zeer sterke stelling die ongetwijfeld veel mensen zal wegjagen. Mensen die er van overtuigd zijn dat rock, of zelfs progrock, verplicht een gitaar moet hebben. Aan bands als deze de uitdaging om zulke mensen te overtuigen dat dit heus niet noodzakelijk is.

Het is natuurlijk al meteen duidelijk dat Alec K. Redfearn And The Seizures met vlag en wimpel is geslaagd voor deze uitdaging. “Exterminating Angel” klinkt als een zeer stevig progrock album. In feite lijkt het alsof de band wél gebruikt maakt van gitaren. Dit zelfs in die mate dat je wanneer je hier niet van op de hoogte bent, je bij een eerste luisterbeurt zou geloven dat we hier wel gitaarklanken horen. Maar niets is minder waar. Dit gitaarachtige geluid wordt hier door de ukelele maar voornamelijk door de accordeon geproduceerd. Gezien een accordeon en een gitaar weinig gemeen hebben is dit dan best knap te noemen.

Maar hoe klinkt “Exterminating Angel” dan verder? Ze beschrijven zichzelf als een band zonder een echt genre, en dat klopt eigenlijk ook wel. Dit album kan je niet op een bepaald genre vastpinnen, tenzij accordeonprog ook als genre gezien mag worden. De muziek op dit album valt soms te vergelijken met stevige gitaarmuziek waar zoals eerder vermeld de gitaar vervangen is door een accordeon. Of met een rockbandje dat enkele jamsessies op album zet. Maar natuurlijk valt dit niet te vergelijken met een ‘normale’ rockband. Het gaat hier tenslotte over Alec K. Redfearn, een man die nooit voor de makkelijke weg kiest in de muziek. En die neemt hij hier dan ook weer niet

Altijd leuk om de band en hun werk beter te begrijpen, is om even op hun MySpace kijken om te zien welke bands van invloed zijn geweest hier. Dat kan een aanwijzing zijn naar hoe de band klinkt. In dit geval is het jammer genoeg niet meteen een grote hulp. De invloeden zijn hier namelijk echt een allegaartje van erg diverse bands. Van Captain Beefheart over Tom Waits via folk muziek naar Slayer, enzovoort. Dit maakt ook nog maar eens duidelijk dat de muziek van Alec K Redfearn And The Seizures niet makkelijk valt te plaatsen.

Dit alles maakt van “Exterminating Angel” op zijn minst een erg interessant album. Voor de liefhebber van accordeonprog, zoals Lars Hollmer, Samla Mammas Manna (of afgeleiden) of Alec K. Redfearn And The Eyesores zelf. Maar ook voor de liefhebber van de iets minder voor de hand liggende prog kan dit erg leuk zijn. Hoewel als we de band mogen geloven de muziek ook voor de fans van de betere Oost Europese en Britse folk en dansmuziek een aanrader is. Dat wil dus zeggen dat dit album praktisch voor iedereen geschikt is!

Peter Van Haerenborgh