Alias Eye

In-Between

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Duitsland
Label: Progrock Records
Website: http://www.aliaseye.com/english/index.htm
Tracklist
Arabesque (6:52)
Break What We Know (4:26)
In-Between (4:19)
Time Machine (5:42)
Indentured Pride (3:55)
Stars Shall Fall (4:51)
All The Rage 3:12)
Distant Memories (4:30)
Take What's Mine (4:32)
The Blink Of An Eye (4:59)
Ludwig Benedek: drums
Frank Fischer: basgitaar
Tilmar Fischer: toetsen
Philip Griffiths: zang
Mathias Wurm: gitaar

Met medewerking van:
Martin Griffiths: zang op Time Machine
In-Between (2012)
In Focus (2007)
A Different Point Of You (2003)
Field Of Names (2001)
Beyond The Mirror (2000)

Nadat Alias Eye de wereld verblijd had met hun albums “Field Of Names”(2001), “A Different Point Of You” (2003) en “In Focus” (2007) werd het angstig stil rondom de Duitse progband. Dat was jammer want velen hadden de band hoog zitten. Kijk even naar de enthousiaste recensies hierover van mijn collega’s bij Progwereld. Eerlijk gezegd was ik Alias Eye al bijna vergeten en de verbazing was dan ook groot toen ik geconfronteerd werd met hun vierde album, ”In Between” genaamd. Ook had ik zo de nodige scepsis. Is er nog wel plaats voor Alias Eye in het proglandschap anno 2012? Is de band niet eigenlijk een beetje passé en zal “In Between” niet een slap aftreksel zijn van wat ooit was?

Mis, mis, mis. De nieuwe plaat maakt al snel duidelijk dat die paar jaar pauze Alias Eye goed hebben gedaan. De band is met z’n tijd meegegaan maar het vijfkoppige gezelschap is ondanks een wat heftiger totaalgeluid toch ook dicht bij zichzelf gebleven. Het knappe van Alias Eye is ook hier weer dat ze hun ogenschijnlijk eenvoudige prog dusdanig boeiend en gevarieerd weten neer te zetten dat ze alles zijn behalve dertien in een dozijn. “In Between” is met de juiste gedachten geschreven, dat wil zeggen: de composities zijn er niet om de muzikanten in de etalage te zetten. Nee, een ieder heeft zijn kunde aangewend om de nummers zo aantrekkelijk mogelijk te maken en dat is niet mis. Bij Alias Eye kan alles en dat is lekker luisteren.

Als boegbeeld is daar zanger Philip Griffiths, mister Alias Eye himself. Hij legt een rotsvast vertrouwen over de muziek heen. Niet alleen heeft hij een aangename stem, ook komt hij met sterke zanglijnen en weet hij zich omringd door smakelijke koortjes. Hij klinkt nogal als Damian Wilson en die vergelijking is vanaf het Treshold-achtige openingsnummer Arabesque eigenlijk onmogelijk om niet te maken. In dit oosters getinte nummer zit een mooie passage met bombastische gitaarriffs en luchtige percussie waarmee ik maar aan wil geven hoe gemakkelijk Alias Eye het één met het ander combineert. Alles kan bij de mannen uit Mannheim.

Nieuw bij de groep is toetsenist Tilmar Fischer. Wat een talent heeft deze man, wat een muzikaliteit. Luister even naar de sprankelende piano in het jazzy titelnummer. Al die akkoorden zijn geniaal. Het hele album is hij hoofdzakelijk in de weer met piano en piano-achtig spel. Neem wat dat betreft de prachtig met synths georkestreerde ballade: Stars Shall Fall. Veel mooier heb ik ze de laatste tijd niet gehoord. Geheel in retro-stijl komt Fischer toch ook met Mellotron- en orgelklanken zoals in het bijzondere Time Machine, een cover van een nummer dat de vader van Philip Griffiths in de jaren ’70  met de band Beggar’s Opera zong. In de versie van Alias Eye zijn vader en zoon trouwens samen te horen. Het is een smakelijke aangelegenheid.

Mathias Wurm zorgt voor een heleboel stevig gitaarwerk. Zo is Indentured Pride het meest heavy nummer van de tien. Expliciet metal of hardrock zou ik de stijl van Wurm niet willen noemen. Daarvoor klinkt zijn gitaar te rond. Bovendien laat Alias Eye zich op geen enkele manier in een hokje duwen. Wurm moet met z’n allerbeste beentje de studio zijn binnen gestapt. Keer op keer voorziet hij het materiaal van smeuïge partijen, of het nu de riffs zijn in een rocker als Break What We Know of het is een flitsende solo zoals in Distant Memories. Hij mag zich gelukkig prijzen dat bassist Frank Fischer en drummer Ludwig Benedek hem zo lekker ondersteunen. Hun spel is weliswaar niet echt spectaculair, het is uitermate gedegen en dynamisch mede dankzij een volvette productie.

Met “In Between” wordt maar weer eens duidelijk dat Alias Eye bestaat uit muzikanten die van toegevoegde waarde op elkaar zijn. De denkbeeldige zesde man is dan ook altijd aanwezig. Hij zorgt ervoor dat je na veelvuldig luisteren dit nog steeds een prettig plaatje vindt en daarmee onderscheidt Alias Eye zich van het gros.

Dick van der Heijde

Koop bij bol.com

Send this to a friend