Alias EyeAlbum

Alias Eye is een band die zich rechtstreeks schaart tussen bands als For Absent Friends en Timelock en dat gaat vergezeld met een stevige dosis invloeden van onder meer Saga en Toto. Zo, dat scheelt een hoop lezers, want deze pop/lightprog-sound zal niet iedere symfoliefhebber kunnen waarderen. De geachte lezer die overblijft heeft mazzel: “In Focus”, officieel de derde cd van de formatie, is een dijk van een plaat. De titel had niet beter gekozen kunnen worden: met “In Focus” is Alias Eye enorm geconcentreerd bezig in 11 buitengewoon aanstekelijke liedjes.

Verpakt in één van de mooiste hoesjes van de laatste tijd brengt de groep onder aanleiding van zanger Philip Griffiths een aantal composities dat het kenmerk ‘lekker’ met zich meedraagt. Het is afwisseling troef, met al die korte, heftige composities, die stuk voor stuk klinken als een klok. De productie is om door een ringetje te halen, de complete plaat klinkt helder en super transparant. Ook de instrumentkeuzes, zoals de accordeon in Enlighten Them, is erg verfrissend. De sterke composities worden ook vergezeld door leuke productiefoefjes zo nu en dan. Zo is het gitaargeluidje in The Call, bijna aan het einde, heel treffend geplaatst. Ook het toetsengefriebel aan het begin van History Lesson, dat het thema aangeeft, is … euh … lekker man! Dat daar vlak voor het korte, ballade-achtige Books is gezet, geeft aan dat men de luisteraar wel degelijk soms een rustpunt gunt.

De stem van Philip Griffiths doet mij niet zelden denken aan onze ex-collega bij Progwereld, Ruud Stoker van Timelock. Evenals hij heeft Griffiths een zeer overheersende, maar prachtige stem en het getuigt van professionaliteit dat hij desondanks nergens te nadrukkelijk aanwezig is. De kracht van de band als totaal, met nieuwe gitarist Matthias Wurm als welkome aanwinst en het schijnbare gemak waarmee de band de stiekem toch wel complexe nummers ten gehore brengt, draagt hieraan bij. De complexiteit komt een beetje naar boven bij Rhodesian Rhapsody, dat echter door een geweldig refrein helemaal niet zo’n moeilijk nummer lijkt. Dat is de kracht van Alias Eye (raaw…), ze laten alles zo eenvoudig overkomen.

Er staan maar weinig echte ballades op de plaat, maar met het schitterende Hold On heeft men gelijk een klassieker in huis. Het elektrische pianospel van Vytas Lemke is met name in dit nummer oorstrelend mooi en ook zanger Griffiths leeft zich helemaal uit in dit prijsnummer van “In Focus”. Het afsluitende How We Perceive… is ook een ballade, maar niet zo goed als deze. De hidden track die daarna komt, is geweldig grappig, maar daar zeg ik lekker niks over…

Ik ben erg benieuwd hoe de band dit live overbrengt, maar gezien de expertise verwacht ik daarin geen problemen. Wat een feest zou het zijn de band met onze FAF te zien optreden. Biertje erbij, een portie bitterballen, goed gezelschap, ik zie het helemaal zitten. Normaal houd ik meer van de wat ingewikkeldere vormen van symfonische rock, maar puur op kwaliteit is “In Focus” een dijk van een verschrikkelijk lekker plaatje.

Markwin Meeuws