AlitheiaAlbum

Vernoemd naar het Griekse woord voor ‘waarheid’, wordt het uit Miami, Florida afkomstige Alitheia in de zomer van 2001 opgericht door bassist Ricardo Diaz-Albertini, gitarist Raul Valentine en zanger Alfredo Vicente. Het duurt vervolgens maar liefst bijna vijf jaar vooraleer drummer Xavier Vanegas zich bij dit trio voegt. In deze samenstelling neemt het viertal “Chthonick” op, dat in de lente van 2008 op de markt gebracht verschijnt.

Omdat het kwartet naast enige bondige definities van de albumtitel ook een uitgebreide toelichting geeft, vermoed ik dat we hier te maken hebben met een heus conceptalbum over de eeuwigdurende zoektocht van de mensheid naar zichzelf. Deze veronderstelling wordt nog eens versterkt omdat de albumtitel klaarblijkelijk ook in de psychologie wordt gebruikt. Omdat de plaat echter geen teksten bevat, kan ik helaas verder niets wezenlijks neerkrabbelen over de precieze aard of inhoud van het verhaal.

“Chthonick” telt zes nieuwe nummers, variërend in lengte van haast zes tot bijna tien minuten, die samen opgeteld iets meer dan driekwartier duren. Op zijn eersteling brengt Alitheia een mengeling van (sub)genres als mathrock, progmetal, progressieve rock en techmetal ten gehore. Na herhaalde, draaibeurten hoor ik hier en daar flarden Dream Theater, Fates Warning, Porcupine Tree, Spastic Ink en System Of A Down voorbijkomen. Desalniettemin doet dit debuut mij nog het meest denken aan Tool. Sterker nog…  ik krijg zelfs het idee dat het viertal zich min of meer gemodelleerd heeft naar het voorbeeld van dit invloedrijke kwartet.

Nu ben ik van mening dat de laatste tijd allerlei bands te pas en, vooral, te onpas met Tool in verband worden gebracht, maar nu liggen de verwijzingen er waarlijk duimendik bovenop. Hoewel het kwartet bijgevolg nimmer de originaliteitprijs zal winnen, zie ik deze na-aperij echter niet als mijn grootste bezwaar. Waar ik me wel aan stoor is het vervelende, allesoverheersende stemgeluid van zanger Alfredo Vicente, dat mijn nekharen herhaaldelijk doen omhoogrijzen. Zijn onorthodoxe zangpartijen klinken mij vaak als een mislukte kruising tussen Maynard James Keenan (Tool) en Serj Tankian (System Of A Down) in de oren en zijn dan ook voor mij het allergrootste mankement op dit album. Kennelijk dacht de rest van de band dat ook, want Alfredo Vicente is inmiddels (vrijwillig?) opgestapt…

Ofschoon het debuut vooral op productioneel gebied hier en daar nog wat rammelt, vermoed ik dat Alitheia met een andere zanger tot nog veel grotere dingen in staat is. Wanneer het achtergebleven drietal de overduidelijke verwijzingen naar Tool wat kunnen wegmoffelen, kan de band immers een reuzenstap voorwaarts maken.

Frans Schmidt