Ally The Fiddle

Up

Info
Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst: Duitsland
Label: https://www.gentleartofmusic.com/ally-the-fiddle/
Website: http://ally-fiddle.de/en/
Luisteren kan je hier: https://www.youtube.com/user/AllyTheFiddle
Tracklist
Sisyphos (6:26)
Aphotic Zone (6:01)
The Bass Thing (8:02)
The Path (7:43)
Tree (6:09)
Try to Stop Me (5:28)
Living in a Bubble (6:24)
Entering Stratosphere (4:23)
Center Su(O)N' (8:34)
Surfing with the Alien (4:17)
Ally Storch : viool, zang
Robert Klawonn : gitaar
Eric Langbecker : gitaar
Rouven Haliti : Chapman stick
Simon Tumielewicz :bass
Stefan Hukriede : drums
Met medewerking van:
Marco Minnemann : drums
Sebastian Baur : zang
Alf Ator : zang
Benni Cellini : cello
Jen Majura: gitaar
Felix Wiegand : contrabas
Up (2018)
The One (2013)
The Crumbling Autumn (2011)
Red Unicorn (2008)

Af en toe hou ik wel van een strijkje. Vivaldi, de beste en meest progressieve popartiest uit de 17e eeuw, kun je mij in elk jaargetijde wel mee verblijden. Maar ho… haak niet af, dit strijkje wat hier neergelegd wordt is van een heel andere orde, hier wordt een portie metal overheen gegoten van heb ik u daar. Onze oosterburen categoriseren zichzelf daarbij als ‘progressive violin metal’. Zo, hebben we weer gelijk een subgenre erbij! Al heeft het album ditmaal ten opzicht van hun eerdere werken meer raakvlakken met jazzrock erbij gekregen van pak ‘m beet Mahavishnu Orchestra of Jean Luc Ponty.

Waren voorgaande albums vooral een virtuoos duel tussen viool en gitaar, met als uitdaging wie het snelst en de meeste noten per minuut kon spelen, dan is er nu veel meer variatie en diepte. Wat er eerder gebeurde in de tussenliggende tien jaar met frontvrouw Ally Storch en al haar projecten met andere bands voert te ver dit hier allemaal te benoemen. Haar klassieke vaardigheden op viool zijn uitstekend en wil alleen nog wel speciaal benoemen dat je haar kunt boeken voor feesten en partijen. De langst wapperende haren uit de metal scene krijg je er gratis bij.

Sisyphos opent het bal waar de zang van Ally het meest opvalt. Al is Engels niet haar natuurlijke taal en klopt het technisch allemaal wel dan strijkt ze met haar viool toch veel mooiere glissando’s weg dan met haar zang. Als haar registerbereik helaas ook nog eens beperkt is typeren we haar zang maar als bijzonder. Meer kan ik er niet van maken.

Hierna volgen achter elkaar gelukkig een paar instrumentale nummers. Aphotic Zone kent een uitstekende mix van jazzrock met metal elementen, alleen komt hier de outro wel erg onverwacht. The Bass Thing doet zijn naam eer aan. Hier mag de basgitaar van Simon Tumielewicz versus de Chapman Stick beroerd door Rouven Haliti op de voorgrond staan om samen te soleren. Het melodische dubbelspel doet me denken aan Brand X waar ook vaak plaats was voor twee bassisten.

De percussie krijgt daarna een podium. Het drumwerk van bandlid Stefan Huckriede is over het geheel genomen prima verzorgd maar niet buitengewoon spectaculair. Het verschil in kunde wordt pijnlijk duidelijk als op The Path Marco Minnemann (o.a. Steven Wilson band) op drums, bekkens, cymbalen en her en der verspreid timmergerei losgelaten wordt. Hij gaat het prestige duel aan met Fraulein Storch vioolspel waardoor dit nummer een hoogtepuntje genoemd mag worden.

Tree bevalt me erg goed, het blijft lang rustig maar gaat naar het eind toe flink los. Op de een of andere manier komt deze postrock opzet in dit nummer mij veel natuurlijker over dan de andere nummers. Het scheelt ook dat de solopartij ditmaal door gastzangers overgelaten wordt waardoor er meer balans is tussen hoog en laag en diepte heeft door er meer emoties in te leggen.

Die herrn Klawonn und Langenbecker staan hun mannetje genoeg als het gaat om het wegleggen van verschillende metal riffs en loopjes. Toch is gemeend om op het instrumentale Try To Stop Me Jen Majura van Evanescense op gitaar zijn partijtje mee te laten blazen. Het geluid wordt hier wel erg vol maar blijft productioneel gelukkig toch kraakhelder. In Living In A Bubble neemt Ally weer de vocalen voor haar rekening,  waardoor de twijfel bij mij weer toeslaat. Er wordt prima gespeeld, nummer zit lekker in elkaar, de combinatie van zagende viool en twee raggende gitaren werkt hypnotiserend, maar wat als dit nummer door de gastzangers was inzongen?

Entering Stratosphere is even een lekker rustpuntje met veel helder gitaargetokkel wat wel wat weg heeft van de frippertronics van King Crimson. Terwijl Center Su(O)N nog wel stevig begint gaat het helaas gaandeweg over naar een musicalachtige apotheose waarmee mijn twijfels nu wel bevestigd zijn. Gelukkig gaat het slotnummer nog wel even ouderwets kort los op het rockende E.L.P. achtige Surfing With The Alien. Aangezien dat laatste me toch beter bevalt, zou ik een volgend album graag alleen nog willen horen met gastzangers met Ally als tweede stem. De combinatie concertmeesteres op viool met metal riffs gitaren werkt namelijk wonderwel en dan is er geen twijfel meer, maar hebben we een bijzondere prog band te pakken met zijn eigen visie op een crossover aan stijlen uit de prog scene.

Jos Driessen

Koop bij bol.com

Send this to a friend