AltaviaAlbum

Altavia bestaat uit vier mannen en een dame en bestaat sinds 2008. Het hier besproken album is hun tweede album. Tussendoor brachten ze ook nog een livealbum uit; dit kun je gratis vanaf hun website downloaden.

Dit vijftal maakt vriendelijke neo-prog met een poppy randje. Niets baanbrekends of virtuoos, maar wel degelijk en een tikje braaf. Het blijft allemaal keurig binnen de lijntjes. Het levert acht songs op die prettig in het gehoor liggen, maar die ook best op elkaar lijken.
Vooral wanneer toetsenist Andrea Stagni meer op de voorgrond treedt, komt de muziek het meest tot leven. Luister wat dat betreft maar naar een nummer als Paradox. Zijn rol zou best groter mogen zijn. De band heeft met Mauro Monti een prima gitarist, die bij vlagen heerlijke melodische solo’s uit zijn instrument tovert.

Op vocaal gebied levert Mauro Monti prima werk, vooral in samenwerking met achtergrondzangeres Betty Copeta klinkt het mooi. Wat mij betreft mogen ze meer gebruik maken van haar prettige stemgeluid. In het ballad-achtige The Storm heeft ze een groter aandeel en dat past erg goed.

Ik vind het persoonlijk allemaal iets te braaf en netjes om indruk te maken. Daarmee is het nog geen slecht album. Ik zou het willen bestempelen als prog-light. Prima om mee te beginnen als je nog niet zo lang naar ons genre luistert. Maar gezien de grote mate van indrukwekkende releases die dit jaar allemaal het licht zagen, zal dit schijfje waarschijnlijk onopgemerkt blijven.

Maarten Goossensen