AlvenradAlbum

Zal ik mij dan toch eens even boos maken en die jongens van Alvendra een plezier doen? Even een uurtje of anderhalf zitten en een recensie is geschreven? Moet kunnen, ondanks de armoedige promo die het duo heeft opgestuurd naar de redactie van Progwereld. “Kijk maar of je hier iets mee kunt en of het geschikt is voor Progwereld”, is het bijschrift van hoofdredacteur Maarten op een briefje in de envelop met nieuwe promo’s. En dan heeft hij het niet over de status van de cd. Hij heeft namelijk ook de video van “Woudakoestiek” gezien, maar later daarover meer. Wellicht verwacht de band van deze release ook niet veel, want als je naast komische muziek ook nog een gekopieerde promo-cd opstuurt met daarop handmatig de titel opgeschreven en de bewuste schijf hapert vervolgens ook nog, kan je haast niet verwachten dat een recensie goed uitpakt. Toch?

Zonder dollen, als je een hilarische cd wilt horen moet je deze aanschaffen. Wellicht heeft de band niet de bedoeling grappig te zijn, maar als je kinderen achter in je auto op de achterbank vrolijk meehoppen met de muziek, uitgillen van plezier en er telkens om vragen, biedt deze schijf in elk geval vermaak. Als de cd dan ook nog eens overslaat op een koddig moment is het hek van de dam.  Dan wordt er namelijk echt wat verwacht van mijn pedagogische vaardigheden als liefhebbende vader. Maar aan de andere kant levert dat ook wel weer een gelukzalig moment; mijn kinderen vragen namelijk niet zo vaak om de door mij geliefde prog- en metalmuziek.

Alvenrad bestaat uit slechts twee kernleden, Mark Kwint en Jasper Strik, die verantwoordelijk zijn voor alle instrumenten en worden hier en daar geassisteerd door gastmuzikanten. Het duo brengt een mix van folk en heavy metal en met hun interpretatie van folkmetal is “Habitat” hun debuutalbum. Het duo is sterk geïnteresseerd in de natuur en zijn mystiek in het algemeen en de Veluwe in het bijzonder.

Mijn eerste kennismaking met de band was de video van Woudakoestiek op You Tube. Dan doe je het bijna in je broek van het lachen en dan moet Donald Duck, “aka” Mark Kwint nog beginnen met zingen. Voorafgaand de cd in mijn cd speler te steken was ik er dus eigenlijk al klaar mee. Maar opgegeven bestaat niet in mijn woordenboek dus ben ik door gaan luisteren en kom uiteindelijk toch tot een positief resultaat. Wat deze cd ondanks de kolder noemenswaardig maakt, is de combinatie van vrolijke, maar soms ook ietwat chaotische toetsen, fluit en prima gitaarriffs. De zang is prima, maar levert af en toe toch echt buikpijn op van het lachen. Een ratjetoe maken de heren er van. Grunts, screams, cleane zang, koortjes, grommen, janken, krijsen, alles wat God verboden heeft komt langs op deze cd. En dan heb ik het nog niet eens over de teksten op de cd. Die teksten doen soms wat pompeus en hoogdravend aan, maar zijn poëtisch in orde. Alleen de titels spreken al tot de verbeelding; Woudakoestiek, Verweven Klauwen, Adel Des Gemoeds en Foreest In Tweelicht. Ik bedoel maar. Hoe verzin je het. Mijn spellingscontrole van Windows sloeg er van op hol en geeft de opmerking ‘ouderwets taalgebruik’. Je moet wel een heel bijzondere band hebben met de middeleeuwen, trollenland en mystiek. U begrijpt het dus al, we hebben te maken met een band die de gehele cd in het Nederlands zingt. Dat levert dan wel weer mijn bewondering op, want dat beperkt je markt toch al een beetje, terwijl je jezelf met de muziek ook al redelijk uniek in de markt zet.

Zijn er ook serieuze momenten te vinden op de cd? Ja. Absoluut. Want het instrumentale Adel Des Gemoeds is echt een aanrader voor de liefhebbers van melancholische muziek. De toetsen leveren onbetwist fijne momenten op en daarnaast bevalt de mix van metal en folk mij op positieve manier. Ook zijn de gitaarpartijen van Mark Kwint echt de moeite waard, zowel qua riffs als in solo’s. Toch zijn enkele nummers ook erg druk en soms wat te vol geproduceerd. Daarnaast is de hele cd ook een potpourri van diverse stijlen, waardoor  ze ook de fans van trollenmuziek (jaja, er is zelfs een label voor) soms ook op het verkeerde been zetten.  De muziek is verder prima dynamisch opgenomen en klinkt lekker uit de speakers.

Zonder dollen. Als je als progliefhebber in bent voor een geintje en houdt van folkmetal met knipoogjes naar Uriah Heep en Jethro Tull, is dit toch een aantrekkelijke cd. Als je jezelf dan ook af en toe kan vermaken met hilarische momenten in de zang, is dit het proberen waard. Muzikaal en technisch hebben deze mannen gewoon een prima cd neergezet, nu nog een functionerende promo en we zijn al half op de goede weg!

Ruard Veltmaat