Amaseffer

Slaves For Life

Info
Uitgekomen in: 2008
Land van herkomst: Israël
Label: InsideOut
Website: http://www.amaseffer.com/
MySpace: http://www.myspace.com/amaseffer
Tracklist
Sorrow (2:40)
Slaves For Life (8:27)
Birth Of Deliverance (11:11)
Midian (11:47)
Zipporah (6:10)
Burning Bush (6:30)
The Wooden Staff (9:13)
Return To Egypt (3:25)
Ten Plagues (11:28)
Land Of The Dead (6:53)
Hanan Avramovich: gitaar
Yuval Kramer: gitaar
Erez Yohanan: drums, percussie, verteller
Met medewerking van:
Maya Avraham: zang op Zipporah
Yatziv Caspi: tablas op Slaves For Life
Amir Gvirtzman: fluit
Mats Leven: zang
Kobi Farhi: oriëntaalse zang
Angela Gossow: zang op Midian
Yair Yona: basgitaar op Zipporah en Burning Bush
Slaves For Life (2008)

Met veel elan werd door InsideOut Music de eerste progressieve rock/metalformatie uit Israël op hun label aangekondigd. Omdat wij altijd nieuwsgierig zijn naar nieuwe groepen, zeker uit een land waarvan wij denken dat daar helemaal geen progressieve rock beluistert, laat staan gemaakt wordt, namen wij dit bericht zelfs twee keer op in onze nieuwspagina. Ga er dan ook maar eens goed en stevig voor zitten, want wie het nu nog in zijn hoofd haalt om te zeggen dat 2008 wel een mager jaar qua progressieve rockmuziek is heeft écht het nodige gemist.

De trouwe lezer van Progwereld en van mijn recensies in het bijzonder weet inmiddels dat ik mij nooit (vroegtijdig) zal uitlaten of een album al dan niet in mijn persoonlijke jaarlijst zal komen. Ook dit keer zal ik dat dus niet doen, maar de verleiding is dit keer wel erg groot. Amaseffer heeft met “Slaves For Life” immers een joekel van een (debuut)album het licht laten zien.

De groep begon in 2004 als een éénmansproject van Erez Yohanan. Hij begon toen met het uitwerken van een trilogie over het tweede Bijbelse verhaal ‘Exodus’, wat gaat over de exodus van Mozes uit Egypte ten tijde van de slavernij (het uitgebreide verhaal achter de muziek is te vinden en lezen op de website van de groep). Na een paar maanden sloot gitarist Yuval Kramer zich aan en samen schreven zij het eerste volledige nummer. Toen na een jaar gitarist Hanan Avramovich het trio completeerde werd als groepsnaam Amaseffer gekozen. Amaseffer is Hebreeuws en staat (vrij vertaald) voor “het volk van het heilige schrift”, als verwijzing naar de Israëliërs in de Bijbel. Aanvankelijk had men als zanger Andy Kuntz (Vanden Plas) op het oog. Omdat het schrijfproces grote vertraging opliep was Andy Kuntz niet langer beschikbaar en kwam men terecht bij Mats Leven, die onder meer bekend is van Yngwie Malmsteen en Therion. Hij bleek ook de perfecte zanger te zijn, want in dit van vrolijkheid gespeende verhaal was het overbrengen van dramatiek een voorwaarde. Een erg goede keuze want Mats Leven is van het kaliber D.C. Cooper.

Maar wat voor muziek maakt Amaseffer nu eigenlijk? Het is een mix van vele invloeden die zich niet makkelijk laat beschrijven. Om er toch achter te komen kan het beste het album gevolgd worden, een album met een doorlopend verhaal en in elkaar overlopende nummers. De nummers laten zich dan ook lastig los van elkaar beluisteren. Reis met mij mee door bijna 80 minuten steengoede muziek.

Opener Sorrow laat van kiet af aan al horen wat voor muzikaal vlees we eigenlijk in de kuip hebben. Het is alsof je gelijk in een film bent terechtgekomen. Een stem in het Hebreeuws, oriëntaalse en filmachtige muziek en het geluid van een door een paard voortgetrokken wagen. Voor je het goed en wel beseft wat de gesproken teksten betekenen, is daar plotsklaps de overgang naar Slaves For Life. De intro is bombastisch en staat bol van de oriëntaalse invloeden die op het album ook regelmatig terugkomen. Zware en doordringende slaggitaar, geroffel van de drums en het karakteristieke stemgeluid van Mats Leven vervolgen dit imponerende nummer. Wanneer je de oosterse invloeden wegdenkt gaat de muziek wat richting Shadow Gallery.

Birth Of Deliverance begint orkestraal, semi-klassiek en ook weer filmachtig, het weidse landschap van het Midden-Oosten doemt als het ware voor je op. Er ontwikkelt zich een zeer gevarieerd nummer met gesproken (Hebreeuwse) teksten van Kobi Farhi (Orphaned Land). De rustige stukken doen weer sterk aan Shadow Gallery denken.

De spanning en dramatiek worden verder opgevoerd in het bijna twaalf minuten durende en wederom zeer gevarieerde Midian, een sleutelnummer in het verhaal. Midian is de plaats waarnaar Mozes vlucht nadat hij een lijfwacht heeft gedood. Daar wordt hij schaapsherder en trouwt hij met Zipporah, de dochter van de plaatselijke heerser. Op dit nummer tref je een stuk zang aan wat je maag haast letterlijk doet omkeren. Zeg maar een Devin Townsend-geluid in het kwadraat. Ook in dit nummer het steeds weer terugkerende geluid van een paard dat een wagen voorttrekt om op deze wijze de exodus te symboliseren.

Met Zipporah en Burning Bush lijkt het allemaal iets in te zakken, maar schijn bedriegt omdat deze nummers voor een mooie balans zorgen. Het biedt je gelijk de mogelijkheid je in de verhaallijn te verdiepen. Het vrijwel volledig instrumentale The Wooden Staff gaat aanvankelijk mee in deze rust, waarna het tempo wordt opgevoerd en mooi maar stevig ‘open’ gitaarwerk veel ruimte geeft aan de Hebreeuwse samenzang waar het nummer mee besluit.

Het instrumentale en zuiver oriëntaalse Return To Egypt is de intro voor het werkelijk fenomenale The Ten Plagues. Het zijn de tien plagen die God via Mozes over Egypte uitstort. Naar gelang de toename van deze plagen wordt ook de muziek dreigender en intenser. Orkestrale toetsen en complexe drumpatronen hebben de overhand. Geleidelijk bekruipt je ook steeds meer het gevoel alsof je naar een speelfilm aan het kijken bent. De laatste plaag waarin alle eerstgeborenen in Egypte worden gedood is uiterst (doel)treffend neergezet in Land Of The Dead, waarmee een zeer indrukwekkend album wordt afgesloten.

We hebben hier met een stel zeer professionele, intelligente en gedreven muzikanten te maken. Het artwork is donker maar erg fraai, de website van Amaseffer ziet er doordacht uit met bovendien een aantal leuke downloads en het contract met een erkend platenlabel is er. We weten dat trilogieën in de muziek niet origineel zijn en ook niet allemaal succesvol zijn uitgepakt. Toch zijn er ook genoeg een groot succes geworden. Amaseffer zou met het bovenstaande in gedachte, net als de weg die Riverside heeft bewandeld, wel eens uit kunnen groeien tot een blijvende topper in ons genre.

Sjalom!

Hans Ravensbergen

Send this to a friend