An Evening With KnivesAlbum

Het heeft vijf volle jaren geduurd voordat de Eindhovense band An Evening With Knives een nieuw album heeft uitgebracht. Daar zorgde corona voor, maar ook het verlaten van de band door drummer Ivo Jonkers maakte dat de band minder aandacht had voor het schrijven van nieuw werk. Een nieuwe drummer werd gevonden in de persoon van Jarno Van Osch en samen met Marco Gelissen en Peter van Grunsven begon het hernieuwde trio weer geïnspireerd te componeren. Waar in eerste instantie tien nummers werden opgenomen, bleven er na een strenge selectie acht over. De cd is geproduceerd door Pieter Kloos, die dit ook voor alle eerdere cd’s van AEWK deed. Het artwork voor “End of Time” werd gemaakt door Maciej Kamuda.

In die vijf jaar was er geen nieuw studiomateriaal, maar verscheen er in 2023 nog wel een bijzonder livealbum, de “FNR Sessions”. Een livealbum en video-ervaring uitgevoerd in een cirkel van vijftig versterkers, gevuld met een aantal nummers van de eerste twee albums.

“End Of Time” betekent een behoorlijke verandering ten opzichte van de eerste albums. Kwalitatief klinkt de band nog steeds uitstekend en zijn het de details die het doen. Als progrocker valt het gelijk op dat de nummers bijna allemaal een radiovriendelijke tijdsduur hebben: zeven “korte’ nummers, en slechts één nummer die langer is dan zeven minuten. Daarnaast is er wel degelijk wat veranderd in het geluid van de band. Wat minder progressief, meer gevoel voor terugkerende thema’s en melodieën, het klinkt allemaal meer to the point. Waar de band in het verleden nog wel eens doordraafde in creativiteit, lijkt elke noot op “End Of Time” effectief en doordacht. Drummer Van Osch presenteert zichzelf meer dan prima, zijn beroeringen klinken hard, agressief en direct.

De donkere gitaren zoals we gewend zijn van de Eindhovenaren zijn gebleven, maar hebben een herkenbare gebruiksaanwijzing gekregen. Het klinkt minder gezocht, met meer gevoel voor de compositie. The Mistake bijvoorbeeld kent een pakkende melodie, maar wordt nog steeds gedomineerd door de vette gitaarriffs die de band op vorige albums ook liet horen. Gelissen pakt een hoofdrol met een aantrekkelijke gitaarlijn en solo. Bijzonder sterk. Misschien wel de sterkste song op de plaat is Old Man. Minder robuust en rauw dan veel andere songs op de plaat, maar als je van psychedelische gitaren en een fijn ritme houdt, is dit een fantastische track.

Gelissen lijkt qua zang gegroeid en klinkt nog intenser dan voorheen, hoewel sommige teksten mij iets te veel aan de punkscene doen denken. De zang in het intro van All The Need klinkt daardoor een beetje sneu. Dat Van Grunsven een goede bassist is, weten we al langer, maar het slepende loopje in Voices klinkt wel heel vet. De herkenbare zompige basgitaar en de melodieuze gitaar maakt de muziek van deze band uniek; rauwe, heavy metal met vleugjes grunge en psychedelische, bijna kietelende spacerock.

Het enige nummer wat afwijkt van het gemiddelde van vier minuten is het nummer S21. Het duurt ruim zeven minuten en is geïnspireerd door een reis van gitarist Gelissen naar Cambodja en de verpletterende indruk die dat op hem heeft gemaakt. Gelissen bezocht Phnom Penh en de beruchte gevangenis S21. Onder leiding van de Rode Khmer zijn miljoenen mensen gevangengenomen, gemarteld en vaak op gruwelijke wijze vermoord. Veel van die moorden vonden plaats in zogeheten Killing Fields. Naar schatting zijn er 20.000 van deze massagraven verspreid over Cambodja. De gitaar van Gelissen klinkt daardoor extra geëmotioneerd en gepassioneerd. Ondanks de donkere inspiratie en de boodschap klinkt de track toch vooral hoopvol. Ook hier weer een heerlijke gitaarsolo.

De kenners van de band zullen ongetwijfeld beamen dat er een nieuwe weg ingeslagen is. Songs die  minder een progressieve aanpak hebben, maar nog steeds uitdagend met een agressieve ondertoon klinken. De band is na vijf jaar relatieve stilte absoluut volwassener geworden en wat Progwereld betreft verdient deze band meer aandacht van de pers én de luisteraar.