Diversen artiestenConcert

Foto’s: Peter Viney’s Blog, Louder, The Prog Report

Op 3 augustus 2023 vond in Trading Boundaries, Sheffield, een herdenkingsconcert voor John Wetton plaats onder de titel “An Extraordinary Life”. Deze iconische componist/zanger/bassist overleed in 2017 aan de gevolgen van darmkanker. Tijdens zijn leven maakte hij onder andere deel uit van bands als Family, King Crimson, Roxy Music, Uriah Heep, U.K., Wishbone Ash, Asia en Icon en hij had daarnaast ook nog een respectabele solocarrière.


In de concertlocatie was maar beperkt ruimte voor publiek, maar iedereen kon het concert volgen via een betaalde stream. De opbrengst hiervan ging rechtstreeks naar het MacMillan Cancer Centre in London waar Wetton tijdens zijn laatste dagen werd verzorgd. De stream zou in eerste instantie een week beschikbaar blijven, dat werd later op veler verzoek twee weken en uiteindelijk een maand.
De timing van dit concert was goed uitgekiend. Vrijwel tegelijkertijd met het concert verscheen het boek en een boxset met dezelfde titel.


Gastheer was Jerry Ewing, redacteur van het bekende ‘Prog Magazine’. Het hart van dit concert werd gevormd door de leerlingen van de Paul Green Rock Academy (PGRA), dezelfde leerlingen die enkele weken daarvoor furore maakten in Europa door de concerten met Jon Anderson van een energieke Yes-backing te voorzien. De leerlingen van Paul Green traden zo’n vijftien jaar geleden al diverse malen met John Wetton op en de zanger hield in de daaropvolgende jaren regelmatig contact met hen.
De Paul Green Rock Academy begeleidde diverse deelnemende artiesten maar deed ook een aantal nummers zelf, waaronder een fraaie versie van Book Of Saturday en een vlammende uitvoering van Fracture, beide King Crimson-tracks.

De toehoorders werden opgewarmd door Rick Wakeman met zijn gebruikelijke humor en een pianoversie van Life On Mars en Eleanor Rigby. Wakeman vertelde nog dat hij en Wetton ooit samen een band wilden beginnen, een band die er helaas nooit is gekomen. Voor veel insiders is dit wel een bekend verhaal. Als ik me niet vergis, zou Bill Bruford daar destijds ook bij betrokken zijn geweest.

Daarna was het de beurt aan de PGRA, die samen met David Cross (voormalig King Crimson-lid) Easy Money en Exiles speelden. Na een wat onwennige start waren de vrouwelijke vocalen van de PGRA dik in orde en konden we genieten van een fraaie improvisatie van David Cross op de viool. Exiles werd door Cross van een schitterend intro voorzien. Het was ook mooi om de interactie tussen Cross en de drummer van de PGRA gade te slaan. Voor de zangeres viel het niet mee om de toon te houden met dat vreemde tegenspel van Cross.


Na de sterke PGRA-vertolkingen van Book Of Saturday en Fracture, voegde Mel Collins zich bij dit gezelschap voor een intense uitvoering van Fallen Angel, dat hij met fraai saxspel opluisterde. Voor Red werd Collins vervangen door gitarist David Kilminster, die ooit in de begeleidingsband van Wetton speelde. Hij speelde een lekkere felle versie van deze King Crimson-klassieker. Jammer dat de cello niet helemaal zuiver was.
De PGRA bleef nog even bij dat iconische album van King Crimson met One More Red Nightmare, wat een uitdaging was voor de vocalist. De saxofonist leverde daarentegen een sublieme solo af.


Na een intermezzo van Roger Dean die kort vertelde over de wens van Wetton dat het logo en hoesontwerp voor Asia duidelijk moest afwijken van het werk dat Dean voor Yes had gemaakt, was het tijd voor wat U.K.-materiaal. John Mitchell (zang) en Martin Orford (toetsen) voerden samen met de PGRA In The Dead Of Night uit. Mitchell stond er een beetje onwennig bij, zonder gitaar in zijn hand. De zanglijnen waren ook wel erg hoog voor hem. Daarna speelde en zong Martin Orford in zijn uppie Rendez-Vouz 6.02. Een sympathiek gebaar, maar Orford is helaas geen leadzanger.


Na een aantal videoboodschappen van Steve Howe, Carl Palmer en Martin Turner (Wishbone Ash) verschenen Steve Hackett en Harry Whitley op het podium om samen met de PGRA All Along The Watchtower uit te voeren, een song die in een studio-uitvoering voorkomt op “The Tokyo Tapes” van Hackett & Wetton. Whitley is een sterke Wetton-vertolker die vooral bekend is van YouTube. Hackett had er duidelijk zin in en was erg goed op dreef.

Daarna ging Hackett verder met Afterglow. De dames van de PGRA hadden hier helaas toch wel wat moeite met de meerstemmigheid. Na afloop sprak Hackett nog een aantal mooie woorden over Wetton.
De PGRA vervolgde met Woman van het soloalbum “Caught In The Crossfire”  van John Wetton. Ook hier wat onzekerheden in de leadzang, terwijl de koortjes uitstekend waren.


Mitchell en Orford keerden terug voor een mooie emotionele versie van Battle Lines, de titeltrack van dat andere solo-album van Wetton. Mitchell was hier vocaal goed op dreef en Orford voegde af en toe een mooie tweede stem toe.


Daarna verschenen Roger Chapman, Jim Cregan en Lauri Wisefield met de PGRA op het podium voor twee nummers uit de Family-catalogus, Burlesque en My Friend The Sun. In vergelijking met al het proggy materiaal tot dan toe hoorden we hier twee ‘gewone’ rocksongs, waarbij opviel dat er de nodige sleet zit op de stem van Chapman. Een man zonder ook maar enige sleet op de stem is Chris Braide, die samen met Geoff Downes de Downes Braide Association vormt. Op deze avond brachten zij een prachtige ode aan John Wetton met The Smile Has Left Your Eyes.


Vervolgens was het tijd voor de verrassing van de avond toen de PGRA tezamen met Phil Manzanera, Guy Pratt, Chris Difford en… jawel, Bill Bruford op het podium verschenen voor het bekende Let’s Stick Together. Het plezier was van het gezicht van Bruford, die al jaren met drumpensioen is, af te lezen.


De PGRA ging vervolgens verder met Ride Easy en Voice Of America van Asia. Er waren wat probleempjes met de geluidsafstelling, waardoor de band een beetje als Asia-light klonk, en de zanglijn van Voice Of America was erg laag voor de dames van PGRA.


Daarna werd het wat druk op het podium met Harry Whitley, Geoff Downes, John Mitchell, Billy Sherwood, Martin Orford, Annie Haslam en Jay Schellen. Deze samenstelling speelde In The End van Icon, het latere samenwerkingsverband van Wetton en Downes. Een mooie uitvoering, al moet gezegd dat de stem van Annie Haslam wel erg fragiel is geworden.

Zonder Orford en Haslam ging het gezelschap verder met sterke uitvoeringen van Rubicon (ook van Icon), Only Time Will Tell, My Own Time, An Extraordinary Life en Sole Survivor van Asia. Whitley toonde zich hier een sterke Wetton-vertolker en Mitchell gooide er een paar heerlijke solo’s uit.


Na een kort dankwoord van Wetton’s zoon Dylan verscheen er een gemêleerd King Crimson-gezelschap op het podium met Cross, Collins, Kilminster en Jakko Jaksyk en wat hulp van de PGRA voor een erg mooie versie van Starless, iets waar Wetton zelf ongetwijfeld van genoten zou hebben. Daarna was het tijd voor de Asia line-up (Schellen, Sherwood, Downess, Whitley) met ondersteuning van een aantal vocalisten van de PGRA voor Heat Of The Moment, een waardige afsluiter van dit gedenkwaardige concert.


De organisatie verdient een pluim om een zo groot aantal musici van diverse pluimage in een dergelijke ongedwongen sfeer bij elkaar te krijgen om hun eer aan een van de groten van de progrock te bewijzen. Het aanwezige publiek wist alle optredens dan ook met enthousiasme te begroeten.

Daarnaast verdienen de leerlingen van de PGRA ook een groot compliment. Zij moesten zich, aansluitend aan de Jon Anderson-tour, een groot aantal nummers uit de carrière van John Wetton eigen maken. Ondanks een paar schoonheidsfoutjes hebben ze dat uitstekend gedaan.

Bij de stream was nog een extra Youtube-video uit 2022 toegevoegd met Robert Fripp, de enige constante factor in alle King Crimson-incarnaties. Hij haalt in een programma van David Singleton, naar aanleiding van een vraag uit het publiek, op emotionele wijze herinneringen op aan John Wetton. Hij vertelt daarin hoe ze elkaar ontmoetten, hoe hij Wetton zo ver kreeg dat hij tot King Crimson toetrad en hoe zeer hij Johns stem en vooral basspel bewonderde. Deze video is nog steeds op Youtube te bekijken.