AnankeAlbum

Ooit gehoord van de Poolse progrock formatie Abraxas? Abraxas stond op gelijke hoogte met Collage en Quidam en was een groep die zijn hoogtijdagen vierde aan het eind van de vorige eeuw, in het laatste decennium van die eeuw drie studioalbums uitbracht en in 2000 zijn zwanenzang vond met het uitbrengen van het album “Live In Memoriam”. Na een eenmalig optreden in het voorprogramma van IQ in 2004 werd nooit meer iets van de groep vernomen, de vele fans in vertwijfeling achterlatend.

Twee voormalige groepsleden van Abraxas hebben in januari 2009 de groep Ananke opgericht. Het gaat om zanger Adam Lassa en toetsenist Krzystof Pacholski (die voor de doorbraak van Abraxas de groep al verlaten had). Adam Lassa is een zanger met een theatraal en charismatisch soms licht nasaal stemgeluid. Hij behoort in mijn ogen tot de beste niet Engelstalige zangers in het progressieve rockcircuit. Het nieuws over de oprichting van Ananke werd niet bepaald aan de grote klok gehangen. Per toeval stuitte ik in 2009 op een piepklein berichtje dat Progwereld bij mijn weten toen als enige in Nederland heeft geplaatst.

Lassa en Pacholski vonden in Karel Szolz, Bartek Stys en Wiktor Wyka respectievelijk een gitarist, basgitarist en drummer. Lukasz Swiech, mede-oprichter van Abraxas, werd gevraagd een paar bijdragen te leveren op akoestische gitaar. Na een klein jaar hard werken zag debuutalbum “Malachity” het levenslicht. En een mooi en smaakvol album is dit geworden. De invloeden van Abraxas zijn (uiteraard) nog overduidelijk aanwezig, wat niet in het minst voor rekening komt van Lassa. De man heeft helemaal niets aan stemgeluid ingeboet, sterker nog, hij is alleen maar beter gaan zingen. Dat doet hij nog steeds in het Pools, een taal die qua klank een bepaalde charme uitstraalt en past bij de muziek. Iets wat ik bij Poolse groepen al vaker geschreven heb. Hoeveel niet-Engelse groepen en zangers zijn niet de boot ingegaan met Engels waar het accent van afdruipt? Ooit maakte Lassa met Abraxas zelf deze fout door het album “Centurie” onder de titel “Prophecies” in het Engels uit te brengen. Die fout maakt hij niet nog een keer. Het blijft natuurlijk wel een feit dat wanneer je geen liefhebber van het Pools bent, deze cd lastig te verteren is. Op één woord na zijn alle teksten in het boekje ook in het Pools. Dat ene woord is ‘Mayday’, de titel van een van de nummers.

Maar wat heeft Ananke met “Malachity” muzikaal te bieden? De tien compacte nummers (slechts drie daarvan overschrijden de vijfminuten grens) zijn geschreven rondom het alom aanwezige gitaarspel van Szolz en de overheersende zang van Lassa. Het zweverige toetsenspel heeft een ondersteunende rol en blijft over het algemeen op de achtergrond. Toetsensolo’s zal je dan ook niet aantreffen. De meeste nummers zijn vrij rustig en kennen een melancholische uitstraling die we kennen van Gazpacho.

Met meer dan zeven minuten is Asyz het langste nummer dat we tegenkomen. In dit spannend opgebouwde nummer weerklinkt nog het meest de echo van Abraxas. We horen een rijke variatie aan gitaarspel, inclusief melodieuze solo’s met in het tweede deel een stuk gitaarspel dat aan Osada Vida doet denken.

In stijl wordt afgesloten met Mojra met een soms fluisterende Lassa. Het is een nummer dat vooral door het gitaarspel sterk doet denken aan Gazpacho op het album “Night”.

Rest nog op te merken dat deze cd zeer goed is geproduceerd, alle instrumenten komen loepzuiver je speakers uit. “Malachity” is een album dat het niet alleen goed zal doen onder de fans van Abraxas, maar ook de liefhebbers van Collage, Quidam en Gazpacho ongetwijfeld zullen bekoren.

Hans Ravensbergen