AnathemaConcert

Om de release van hun dvd/cd “A Sort Of Homecoming” kracht bij te zetten, maakten de muzikanten van Anathema een tour door Europa. Althans, een deel van de band. Alleen de broers Vincent en Daniel Cavanagh en zangeres Lee Douglas  waren aanwezig voor dit akoestische optreden. Locatie was de grote zaal van het nieuwe TivoliVredenburg, een werkelijk prachtige zaal met een dito akoestiek.

Eerst werden we opgewarmd door een akoestisch optreden van Conrad Keely. De zanger / gitarist van …And You Will Know Us By The Trail Of Dead. Zijn set bestond uit een aantal covers en nummers van zijn eigen band. Hij heeft een mooie stem, maar spannend werd het nergens.

De aanpak van dit Anathema optreden was dezelfde als toen ik ze in 2013 in De Boerderij in Zoetermeer zag en zoals te zien is op de laatste dvd van de band. Daniel Cavanagh is de spil in het geheel. Hij tikt een ritme op zijn gitaar en neemt deze vervolgens op en zet hem in een loop. Vaak werd daar dan een aantal gitaarakkoorden aan toegevoegd. Dat vormde de basis voor de nummers. Hier bovenop kwam dan het gitaarspel van beide broers. Zo kreeg de muziek toch een mooie gelaagdheid. Dit betekende een grote verantwoordelijkheid voor Daniel Cavanagh, die dit overigens met verve deed.

Het was jammer dat zowel Vincent Cavanagh als Lee Douglas een beetje plichtmatig overkwamen. Ze deden hun ding, maar ook niets meer dan dat. De interactie met de zaal kwam daarom ook op het conto van Daniel Cavanagh. Wellicht dat hier meespeelde dat zowel Vincent als Lee kampten met verkoudheid. Achter op het podium stond een tafeltje vol met mondspray, keelpastilles en andere keelverzachtende producten waar beiden veelvuldig gebruik van maakten.

Buiten deze kritiekpunten was het een bijzondere avond. Je merkte als luisteraar niets van de verkoudheidsproblemen. Met name Lee Douglas blijft een fenomeen. Dat prachtige timbre in haar stem, ik kan er geen genoeg van krijgen. De setlist was aan de ene kant wat voorspelbaar, maar kende ook wel wat verrassingen. Zo was de U2 cover With Or Without You prachtig, evenals het emotionele Ariel en Anathema. Toch bekruipt na een uur wel het gevoel dat je het wel weet. De muziek is mooi in akoestische vorm, maar je voelt ook het gebrek aan spanning. Ik ging in elk geval verlangen naar de band in zijn volle glorie.

Het was een mooie avond, gaaf om de band zo aan het werk te zien en horen in zo’n mooie zaal, maar de volgende keer graag weer gierende gitaren en akoestische drums.

Maarten Goossensen