Anathema

Distant Satellites

Info
Uitgekomen in: 2014
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Kscope
Website: www.anathema.ws
Luistermogelijkheid: www.kscopemusic.com/artists/anathema/
Tracklist
The Lost Song part 1(5:54)
The Lost Song part 2 (5:48)
Dusk (Dark Is Descending) (6:00)
Ariel (6:29)
The Lost Song part 3 (5:22)
Anathema (6:41)
You're Not Alone (3:27)
Firelight (2:43)
Distant Satellites (8:18)
Take Shelter (6:07)
Vincent Cavanagh: leadzang, gitaar
Daniel Cavanagh: gitaar
Jamie Cavanagh: basgitaar
John Douglas: drums
Lee Douglas: zang
Distant Satellites
Universal (DVD) (2013)
Weather Systems (2012)
Falling Deeper (2011)
We're Here Because We're Here (2010)
Hindsight (2008)
A Moment In Time (dvd, 2006)
Were You There? (dvd, 2004)
A Natural Disaster (2003)
Resonance 2 (2002)
A Fine Day To Exit (2001)
Resonance (2001)
Judgement (1999)
Alternative 4 (1998)
A Vision Of A Dying Embrace (video 1997, dvd 2002)
Eternity (1996)
The Silent Enigma (1995)
Pentecost III (ep, 1995)
Serenades (1993)
The Crestfallen (ep, 1992)

emo·tie (de; v; meervoud: emoties) aandoening van het gemoed; (plotselinge) ontroering.

Er zijn maar weinig bands die een dergelijk sterke ontwikkeling en groei doormaken als Anathema. De band weet met elke nieuwe release weer meer fans aan zich te binden. Na het meesterlijke “We’re Here Because We’re Here” volgde twee jaar later het nog meer indrukwekkende “Weather Systems” en nu, wederom twee jaar later, is er weer een nieuw album om te omarmen en te koesteren.

De band liet rond de opnames twee zaken over dit album los: meer Lee Douglas en meer elektronica. Door het eerste wist ik dat het tweede goed zou komen. Naar mijn mening behoort Lee Douglas namelijk tot het beste wat de prog aan zangeressen heeft te bieden. Haar emotie en timbre zijn ongeëvenaard.

Over het thema van dit album kan ik kort zijn. Liefde. Ik weet niet wat de families Cavanagh en Douglas op dit gebied hebben meegemaakt, maar zo te horen hebben ze hun portie liefdesleed wel gehad. Er is ook geen band die deze gevoelens zo goed kan overbrengen als dit uit Liverpool afkomstige gezelschap. Dit album is wat dat betreft meer meeslepend en emotioneler dan ooit. Zelden gaf een plaat zo veel kippenvel op mijn rug en een zodanig grote brok in mijn keel.

Het drieluik The Lost Song behoort tot het beste dat de band ooit gecomponeerd heeft en doet niet onder voor Untouchable Part I & II van “Weather Systems”. In het eerste deel is het vooral Vincent Cavanagh die excelleert en in het tweede deel is het de beurt aan Lee Douglas om indruk te maken. In het derde deel komen ze vervolgens mooi samen. De basis van snelle drums en pittige gitaarriffs maken dat de nummers aan intensiteit toenemen. Dit indrukwekkende ritme keert in het derde deel ook weer op. Het eerste en derde deel worden beide langzaam opgebouwd tot een intens en heftig geheel, mede ook door de uitstekend gedoseerde orkestraties. Het tweede deel vormt een prachtig rustpunt, maar is qua emotie net zo intenst. Ook tekstueel vormen de drie songs een prachtig geheel. Elke keer gaan weer nieuwe facetten opvallen. Schitterend!

Ook Ariel kent een prachtige opbouw. Hij opent als een inhouden ballade met prachtige zang van Lee Douglas en wordt langzaam uitgebouwd tot een intens geheel met aan het einde een verscheurende gitaarsolo van Daniel Cavanagh. Na heel wat albums heeft de band ook een nummer de titel Anathema gegeven. En wat voor een nummer. Ook hier weer een prachtige opbouw met een hoofdrol voor het ingetogen drumspel van John Douglas en prachtige orkestraties (verzorgd door Dave Stewart die dit ook deed voor Porcupine Tree en Steven Wilson). Het geheel klinkt zo mooi dreigend en hartverscheurend mooi. Maar het is vooral Vincent Cavanagh die hier ver boven zich zelf uit stijgt. Hier kan toch niemand ongevoelig voor blijven? Zijn uithalen vol verdriet en pijn dringen diep door.

Een kleine smet op het album is het onthutsend slechte You’re Not Alone. Een draak van een nummer dat volledig uit de toon valt. Een semi elektronisch nummer met heftig gitaarwerk dat je helemaal uit je stemming haalt. Dit is echt slecht. De enige emotie die opkomt is agressie.

Met het ingetogen en gedragen Firelight, met prachtig toetsenspel, wordt de opmaat gemaakt voor het titelnummer. Hier geen gitaren, maar een desolate elektronische beat en de warme stem van Vincent Cavanagh. De combinatie is gedurfd maar pakt schitterend uit. Na vele luisterbeurten gaat dit nummer bij mij steeds meer groeien. Ook de heuse housebeat tegen het einde is perfect gekozen, nooit eerder klonk elektronica zo melancholisch.

“Distant Satellites” is de gedroomde opvolger van “Weather Systems”. Samen met “We’re Here Because We’re Here” vormt het een prachtig geheel. Je zou het als drieluik kunnen zien qua opbouw, emotie en beleving. Het is de vraag welke kant de band verder op gaat bewegen. Ik kijk er naar uit vol vertrouwen en verwachting. “Distant Satellites” is een nagenoeg perfect album.

Maarten Goossensen

Cd:
Koop bij bol.com

2 LP:
Koop bij bol.com

Send this to a friend