Anathema (support Amplifier)Concert

Naar aanleiding van de release van hun negende album, “Weather Systems”, deed de Britse band Anathema de hoofdstedelijke Paradiso aan. Zoals wel vaker voorkomt in Paradiso, was het publiek een gemeleerd gezelschap van liefhebbers uit verschillende landen. Benieuwd naar hoe het meest recente album van het Cavanagh-Douglas familiebedrijf op de planken klinkt, was ook Progwereld van de partij.

In het voorprogramma stond de band Amplifier uit Manchester, die afgelopen jaar met hun derde album “The Octopus” hoge ogen gooide in de progressieve scene. Ook live was het energieke kwartet zeer overtuigend, al was het geluid snoeihard. Het progressieve spacemetalgeluid van de heren kwam live uitstekend over, en de band was als zodanig meer dan alleen maar een opwarmer voor hoofdact Anathema.

De uit Liverpool afkomstige band Anathema treedt regelmatig op in Nederland en stelt daarbij zelden teleur. Ook in Paradiso werd weer op hoog niveau gemusiceerd, met een brede selectie uit het zachtere deel van de catalogus van de ex-doommetallers, alsmede een flinke hoeveelheid materiaal van het nieuwste album. “Weather Systems”  gaat verder op de melancholische progrockkoers die de band met “Judgement” inzette en op albums als “A Fine Day to Exit”, “A Natural Disaster” en “We’re Here Because We’re Here” verder verfijnde, en de teneur van de avond was dan ook in mineur.

De setlist (alsmede het nieuwe album, trouwens) riep in mij weer het soort gemengde gevoelens op dat ik vaak bij Anathema heb: aan het begin van een nummer erger ik me altijd een klein beetje aan het melodrama en het zelfmedelijden van de teksten, maar vervolgens worden de muzikale registers opengetrokken om tot een schitterende climax te komen en vergeet ik mijn bezwaren weer. Dit laat mijns inziens zien dat de band vooral meester van de muzikale structuur zijn: de opbouw van nummers als The Storm before the Calm of Closure is bijzonder grijpend. Dat ze daarbij nog steeds grossieren in het soort teenage Angst waar ze al een jaar of vijftien overheen zouden moeten zijn deert me dan ook niet echt. Ook live kwamen deze uitbarstingen bijzonder goed uit de verf.

Hoewel de muziek niet bepaald vrolijk is, speelde de band wel met zeer veel plezier en maakte leadzanger Vincent Cavanagh tussen de nummers door ook uitgebreid grapjes (en deed hij niet geheel onverdienstelijke pogingen om het publiek in het Nederlands toe te spreken). De passie waarmee de band de muziek ten gehore bracht maakte het concert zeer overtuigend.

Al met al was het optreden in Paradiso dan ook weer traditioneel geslaagd. Volgens Vincent Cavanagh was het zelfs het beste optreden dat ze ooit in Nederland gegeven hebben. Daar ben ik het niet mee eens, maar het concert was uitstekend. In Paradiso toonde Anathema dan ook eens te meer aan dat ze onbetwistbaar tot de absolute top van de hedendaagse prog horen.

Verslag: Christopher Cusack