AnathemaAlbum

Een optimist is een persoon die alles van de beste kant beschouwt (Van Dale) en die gelooft dat deze wereld het beste is van alle mogelijke werelden. Optimisten zien elke tegenslag en onheilspellende stand van zaken in het verleden in het licht van deze positieve toekomstverwachting (Wikipedia). Met name deze laatste omschrijving past het beste bij het gevoel dat het album “The Optimist” van Anathema oproept. Hoe diep, donker en onheilspellend de muziek ook klinkt, de schoonheid springt er bovenuit.

32.63N 117.14W zijn de exacte coördinaten van het “Silver Strand State Beach” in San Diego, de plek waar de protagonist uit “A Fine Day To Exit” voor het laatst is gezien. Nooit is uitgelegd waar de man die in de zee verdween is gebleven. In “The Optimist” horen we het positieve vervolg op dat verhaal. De man komt weer uit de zee te voorschijn, stapt in zijn auto en overpeinst de voorbij gegane jaren. Via de autoradio horen we flarden van de Anathema albums die in de tussentijd zijn verschenen. Volgens Vincent Cavanagh, in het interview dat ik met hem mocht hebben, is het verhaal (semi-) autobiografisch. De diepste gevoelens van de band zijn geprojecteerd op de fictieve persoon die de angsten en verwachtingen in de verschillende nummers beleeft. Een zwaar emotioneel album dat een diepe indruk achterlaat.

Na de intro gaat Leaving It Behind verder waar “Distant Satellites” is geëindigd. Melancholische elektronische muziek met een diepe zware drum beat, ondersteund met prachtig gitaarspel en zang van Vincent Cavanagh. Op Endless Ways neemt Lee Douglas de vocalen voor haar rekening, met aan het begin enkel piano-ondersteuning. De meer sentimentele ‘Close Your Eyes’ nummers op het album zijn voor de rustgevende en zachte stem van Lee Douglas, terwijl de rauwere, maar uiterst gevoelige stem van Vincent Cavanagh de overige nummers doet. Geen duet of samenzang, maar pure emotie vanuit de vrouwelijke of mannelijke kant van de hoofdpersoon.

Het titelnummer The Optimist is een nummer dat alleen door Anathema gemaakt kan worden. Vergelijk nummers als The Storm Before The Calm, Anathema of A Fine Day To Exit. Grotesk, emotioneel, ontroerend en vol met muzikale erupties. Vocaal meeslepend met deuntjes die in je hoofd blijven rondzingen en instrumentaal sterk opbouwend waarbij elk instrument zijn onverdeelde aandacht krijgt. Hoewel de muziek van Anathema bij elk album weer een vernieuwende factor in zich heeft, grijpt dit album ook heel sterk terug op de voorgaande albums. Net als de protagonist blikt de band terug op de muziek van de afgelopen zestien jaar waarbij de sterke elementen worden benadrukt.

Met “The Optimist” heeft Anathema zijn elfde album afgeleverd. Donkerder en gevoeliger dan ooit, word je meegesleurd in de reis van de denkbeeldige hoofdpersoon. Via San Francisco en Springfield naar de geesten uit je verleden, opgezweept door Can’t Let Go, ontroerd door de Wildfires tot aan het afsluitende Back To Start. In dit laatste nummer wordt wederom het trucje van Temporary Peace weer toegepast. De kalme zee die rustig aanspoelt op het strand, gitaar en zang en na enige tijd wordt de volle productie weer gebruikt en komt het nummer tot uitbarsting om vervolgens te eindigen in ruim vier minuten stilte met alleen wat achtergrondgeluiden.

De muziek wordt gepresenteerd als een film. Het album dient dan ook in één luisterbeurt te worden afgespeeld. Doe je koptelefoon op, sluit je ogen en laat de muziek tot je komen.

Mario van Os