Ancient VeilAlbum

Ancient Veil ziet in de eerste helft van de jaren ‘90 het levenslicht nadat zanger, gitarist, fluitist Allessandro Serri en saxofonist, blokfluitspeler Edmondo Romano de band Eris Pluvia hebben verlaten. Voor hen was dat misschien een fijne move, ik als luisteraar was er niet echt blij mee. Eris Pluvia heeft in die periode met “Rings Of Earthly Light” een formidabel debuutalbum afgeleverd waarop Camel-achtige symfo wordt gecombineerd met akoestische folk.

Ancient Veil daarentegen komt in 1995 op hun gelijknamige eersteling met een heel wat lichtvoetiger bandgeluid. Samen met een hele waslijst aan gastmuzikanten, waaronder de Eris Pluvia-toetsenist Fabio Serri, komt men met een mengeling van jazz, folk, kamermuziek, symfo en filmische muziek. Het schijfje weet me op dat moment maar weinig te raken, hoe mooi dan ook.

In 2017 komt de band met een tweede album, “I Am Changing” genaamd en hoewel de band daarop gewoon voortborduurt op het oude geluid staan m’n antennes dan wél op de juiste golflengte afgesteld. Voor Fabio Serri trouwens een klein feestje, de toetsenist is er gepromoveerd tot vast bandlid. Als dan op 9 mei 2018 de band ook nog eens een 73 minuten durende live-cd op de mensheid loslaat durf ik in alle openheid te zeggen dat ik Ancient Veil eigenlijk een uitstekende formatie vind. Ik hoor op het hier besproken “Rings Of Earthly… Live” eindelijk de energie en de hartstocht die de muziek van Ancient Veil zo verdient.

Het album telt twaalf nummers, opgenomen tijdens twee concerten in het Teatro della Tosse in Genua en wel op 12 mei en 11 november 2017. We horen de drie kernleden in optima forma aangevuld met een daverende ritmesectie bestaande uit drummer Marco Fuliano en bassist Massimo Palermo. Uiteraard is er ook een aantal gastmuzikanten van de partij, zij het dat het er maar een paar zijn. Toch is er aan subtiliteiten geen gebrek. Het is vooral Edmondo Romano die zich met zijn sopraansax en z’n verschillende blokfluiten een slag in de rondte blaast, terwijl je ondertussen bijna constant wordt dood gekieteld door de akoestische gitaar. Af en toe is er een lekkere elektrische gitaarsolo of zijn er de akkoorden van een rollend orgel, dan weer is er een hobo die de aandacht trekt of een klarinet. De stem van Serri klinkt warm en bronstig wat een enorme laag melancholie met zich meebrengt. Persoonlijk ben ik nogal ontvankelijk voor zijn vocalen, maar dat is al zo in de Eris Pluvia-tijd. Het is alsof hij zo uit een teletijdmachine is gestapt, geen spatje sleet. Ook de samenzang met die andere Serri doet zeer vertrouwd aan en dat is fijn. In dat kader heeft het album nog een leuke verrassing in petto, maar daarover straks meer.

“Rings Of Earthly…Live” zit strak in elkaar, oftewel de nummers van de verschillende albums zitten niet kriskras door elkaar heen. Zo zijn de eerste zes nummers die gespeeld worden afkomstig van het titelloze debuut uit 1995, vervolgens komen er drie nummers voorbij van Eris Pluvia’s “Rings Of Earthly Light” waaronder een daverende uitvoering van de 17-minutendurende suite die je gerust als hoogtepunt van dit live-album mag beschouwen en tot slot zijn er nog drie nummers van “I Am Changing” dat zich beslist niet laten wegzetten als mosterd na de maaltijd. Wat de band op deze live-cd zo perfect laat horen is naast een zalige uitvoering een uitgekiende balans tussen intense en ingetogen sferen.

Zo gaat het album van start met de vurige jazzrock van het nummer Ancient Veil dat Romano in  Doldingermodus laat horen en dat vervolgens overgaat in een melodieus gezongen stuk. Wat verderop in deze fase gaat het met Night Thoughts juist net andersom, het begin is vrij vaag terwijl in de rest van het nummer de intensiteit juist wordt opgeschroefd richting neoprog. Ondertussen zijn je oren al gewassen door het beeldschone Dance Around My Slow Time, de folk van The Dance Of The Elves en het Jethro Tull-achtige Creature Of The Lake. Ancient Veil weet zo goed wat boeien is en zo komt het miniatuurtje New met z’n hobo voor het voetlicht waarna het meer dan een kwartier klokkende huzarenstuk van het album zich aandient, de Rings Of Earthly Light Suite. In een iets hoger tempo dan op het origineel passeert in allerlei gradaties en combinaties een veelheid aan melodieën, thema’s en solo’s de revue en zo zit je naar een zangeres te luisteren. Hier ontpopt zich eerdergenoemde verrassing aangezien deze dame, Valeria Caucino, ook op het oorspronkelijke nummer uit ’91 van de partij is. De band gaat lustig door met hun fraaie aaneenschakeling totdat een gedreven gitaarsolo het nummer afsluit. Pushing Together brengt weer even rust, leeft weer op en maakt ruimbaan voor het wonderschone In The Rising Mist dat getokkeld wordt door de Finisterre-mannen Fabio Zuffanti en Stefano Marelli. Laat me er dit van zeggen: de dag dat ik geen kippenvel van dit nummer krijg gaat echt nooit aanbreken. Hoe mooi ik het ook vind, een afsluiter is het niet. Je kan niet altijd alles hebben. De drie nummers van “I Am Changing” zetten een goede punt achter het geheel, vooral de instrumentale afsluiter Bright Autumn Dawn. Het laat me achter met een uitermate voldaan gevoel.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik me behoorlijk heb laten inpakken door dit album. Al vanaf de eerste keer dat ik een nummer op de radio hoorde (jaja het was de gehele suite) ben ik helemaal in  de ban. “Rings Of Earthly… Live” is een grote verrassing waar creativiteit en vakmanschap leiden tot mooie ambachtelijke muziek waar je als liefhebber van folkgetinte prog met plezier naar zal luisteren. Gracia.

Dick van der Heijde