Gorczyca, AndrewAlbum

Andrew Gorczyca? Wie zegt u? Welk nieuw of jong talent wordt er nu weer gelanceerd door één van de meest vooraanstaande labels in de progressieve muziek? Niet van dat alles. Amerikaan Gorczyca overleed in 2004 op 40-jarige leeftijd en was een muzikale kluizenaar. Iemand die in de laatste, pak ‘m beet 25 jaar van zijn leven veel schreef, maar daar nooit enige ruchtbaarheid aan gaf. Op “Reflections” is zijn erfenis te horen, ingespeeld door diverse kopstukken uit de prog en onder leiding van zijn drummende broer Chris. Die werkte vier jaar aan de plaat gedurende verschillende studiosessies.

Achttien muzikanten, twaalf studio’s, zes Amerikaanse steden. Chris Gorczyca liet niets aan het toeval over. Zo liet hij onder meer Adrian Belew (…daar is ‘ie weer!), Nick D’Virgillio en Mike Keneally opdraven. Muzikanten die, zo te horen aan de plaat, zich als een vis in het water hebben gevoeld en bekend staan als figuren die hun steentje bijdragen met de ogen en oren wagenwijd open. Want daar gaat het op deze plaat om. Prog met een aantrekkelijke en catchy inslag, die overduidelijk haar oorsprong heeft in de vroege jaren tachtig. Rush, Asia, Saga, The Buggles, zelfs de toegankelijke elementen van Yes onder het regime van Trevor Rabin. Het is duidelijk waar Andrew Gorczyca naar heeft zitten luisteren en al die invloeden als een soort spons in zich opnam en vervolgens zelf aan de slag ging. De verdienste van Chris is dat hij respectvol met interessante nummers als All Fixed of Give It Time (met zang van Enchant’s Ted Leonard) is omgegaan. Mooi gearrangeerd, transparant geproduceerd en je hoort dat de muzikanten met een ijzeren discipline zitten te spelen. Aan de andere kant is onduidelijk in hoeverre Andrew voor zijn dood de nummers heeft achtergelaten. Slechts op papier, als demo of als compleet arrangement? Pak een stuk als From This Day Forward, hoor dat de melodieën prima in elkaar steken en hoor Keneally een knotsgekke solo spelen. D’Virgillio mag in de opener van de plaat tekeer gaan. Zo ontmoet de lichtgewicht en upbeat prog de meer experimentele kantjes en dat dit op een plaat als deze gebeurt is onverwacht en misschien daarom wel dik in orde. Toch ontbreken de rustpunten een beetje: alles is volgespeeld en de nummers bieden weinig ruimte om op adem te komen; het is een stijl waar je van moet houden. Slechts aan het einde van Curiosity Song klinkt een prachtig stukje piano en gaat het tempo even omlaag. Flarden Kino, The Tangent en Frost* schieten door het hoofd, om daar vanaf dat moment niet meer uit te komen. Toch blijft deze gelegenheidsformatie regelmatig vet en stevig uit de hoek komen en “Reflections” bevat genoeg muzikaal vuurwerk en kwaliteit om zich met de genoemde collegae te meten.

Een verrassing? Absoluut. Dit is een album die liefhebbers van ‘powerprog’ zeker moeten horen. Verwacht niet teveel afwisseling op deze cd als geheel, maar die afwisseling zit wel verpakt in elk van de acht nummers. Andrew Gorczyca ‘kon het wel’. Dat bewijst de kwaliteit van deze 41 minuten durende cd, waar hij zeer trots op zou zijn geweest. Jammer dat het materiaal van deze man niet voor zijn dood de bekendheid heeft gehad die het had moeten verdienen. Of hebben wij hier stiekem met een ‘ghostwriter’ van formaat te maken? Het zou misschien het best bewaarde geheim binnen de prog kunnen zijn. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Wouter Bessels