Dat Anekdoten geen echte tourband is, mag onder de liefhebbers van dit ensemble als bekend worden verondersteld. De laatste keer dat de vier Zweden in ons land te bewonderen waren dateert immers al van 11 april 2004. Na dit helaas zeer bescheiden bezochte concert in De Boerderij te Zoetermeer kreeg de Nederlandse progliefhebber ruim vier jaar later opnieuw de mogelijkheid om de dame en drie heren in levende lijve te aanschouwen.
Op 8 mei 2008 gaven de vier namelijk (pas) hun tweede optreden op vaderlandse bodem en ofschoon dit aanleiding genoeg zou moeten zijn voor grote vreugde en dito belangstelling, viel dit evenwel uit de hoeveelheid publiek die op die dag naar – het voormalige symfobolwerk – De Pul te Uden was afgereisd andermaal niet af te leiden. Ofschoon het kwartet naar onze bescheiden mening al vijftien jaar aan de absolute top van de progressieve rock opereert, speelde – in navolging van talloze andere progressieve acts buiten de ‘mainstream’ – helaas ook Anekdoten in het Brabantse dorp immers voor een behoorlijk kleinschalig publiek.
Ondanks dat er slechts weinig mensen aanwezig waren die de verrichtingen van de band op het Udense podium konden / wilden gadeslaan, speelden de vier leden met veel bezieling een doorsnede van hun vijf albums, waarbij het zwaartepunt vanzelfsprekend op het latere materiaal lag. Daarbij dient te worden opgemerkt dat Anekdoten de albumversies op de planken niet nauwgezet op de voet wenst te volgen. Integendeel zelfs… de bandleden willen zich nog wel eens ‘verliezen’ in langgerekte, instrumentale jams die de psychedelische, progressieve rock haast een postrockrandje geven.
In vergelijking met het originele studiomateriaal klinkt Anekdoten op het podium bijgevolg beduidend krachtiger en onstuimiger. Dat kan wel eens ten koste van de subtiliteiten gaan, maar het dynamische en gedreven spel van het viertal maakt veel goed.
De geestdriftige muziek van Anekdoten leent zich dan ook meer dan uitstekend voor liveshows en de bezitters van de (drie) liveplaten van de band zullen dit standpunt naar alle waarschijnlijkheid volgaarne onderschrijven. Natuurlijk klinkt de band ietwat rommeliger en minder strak, maar het kwartet weet de toehoorder wel in een mum van tijd te overdonderen met zijn intense en levendige voorstelling. Dat kan voor een belangrijk deel worden toegeschreven aan Peter Nordins, wiens drumspel de hoofdreden is waardoor de muziek op het podium zoveel aan kracht wint.
Een andere prominente rol is weggelegd voor het af en toe oorverdovende, maar altijd indrukwekkende geluid van de Mellotron. Omdat Anekdoten sinds jaar en dag met een authentiek exemplaar rondtoert, kwam de intensiteit van de muziek ook live uitstekend uit de verf. De witte kast werd veelvuldig gebruikt om zowel de wat zachtere passages in te kleuren als om op volle sterkte mee te blazen in de hardere stukken. In vergelijking met het optreden in Zoetermeer had de band zijn setlist aangepast om op deze manier enkele doublures te voorkomen. Dit had onder meer tot gevolg dat Anna Sofi Dahlberg in Uden meerdere keren aan de andere kant van het podium plaats mocht nemen om daar de partijen op haar (elektrische) cello te vertolken.
Al met al speelde Anekdoten opnieuw een ijzersterk optreden en de hoop bestaat dan ook dat de band vlot weer terugkeert naar Nederland voor een derde optreden. De verfrissende manier waarop het viertal invulling geeft aan het doorgaans zeer conservatieve progressieve rockgenre mag evenwel volgens ons wel wat meer publieke belangstelling krijgen. Tot die tijd zullen de fans het echter moeten doen met het studiomateriaal en de uitstekende, al dan niet reguliere, liveplaten.
Christopher Cusack & Frans Schmidt