Ik kan met vrijwel alle soorten rock en metal meer dan goed door een deur maar powermetal is niet mijn ding. Teksten, titels, artwork, zang en lachwekkende bombast zijn doorgaans tenenkrommend en nogal kinderachtig eigenlijk. Hierop kan ik bij wijze van uitzondering een kwaliteitsband als Vision Divine noemen maar veel meer schiet me zo snel niet te binnen. Met flinke scepsis ben ik dus begonnen aan deze promo van Angra die oppervlakkig gezien aan de hier boven genoemde kwalen lijdt.
In alle eerlijkheid weet Angra mij echter bij nadere beluistering absoluut te verrassen en bekoren. De songs op dit album zijn namelijk zonder uitzondering van hoge kwaliteit en, een enkele uitzondering als Arising Thunder daar gelaten, best subtiel te noemen binnen dit genre. De orkestratie bijvoorbeeld is meer ondersteunend en voert zelden de boventoon. Daarbij overschrijdt zanger Edu Falaschi, die het meest weg heeft van Bruce Dickinson, slechts af en toe de pijngrens wat wel zo prettig is.
Echt lovenswaardig is echter het spetterende gitaarwerk dat behoorlijk progressief te noemen is. Al vrij snel valt op dat deze mannen veel meer kunnen dan alleen maar de obligate hoog tempo powermetal riedeltjes. Luister bijvoorbeeld eens naar het ijzersterke Hollow en Weakness Of A Man. De zo nu en dan opduikende Braziliaanse invloeden in de muziek doen het eveneens heel aardig en voorzien van een uitstekende productie, gun ik dit album dus eigenlijk best een flinke voldoende. Zet ik het af tegen het eerdere werk van deze band, dan durf ik “Aqua” een flinke stap voorwaarts te noemen maar daar zullen de meningen waarschijnlijk over uiteenlopen.
Metalliefhebbers die zich herkennen in de eerste alinea wil ik aanraden eventuele vooroordelen opzij te zetten en dit album eens een serieuze kans te geven. Ik heb er zonder moeite (en met enige regelmaat zelfs met plezier) een behoorlijk aantal keren naar kunnen luisteren en waar het powermetal betreft zegt dat in mijn geval heel veel.
Govert Krul