AnimationsAlbum

Animations is gegroeid. Het instrumentale debuut, dat simpelweg “Animations” heet, deed al snakken naar meer en die wens is op allerlei manieren vervuld. Tegenwoordig heeft de band een zanger, die een heel aardig progsteentje bijdraagt. Bij deze woorden zou ik het gewoon kunnen laten, met de mededeling dat ik het zeer eens ben met de recensie die Hans over het debuut had gemaakt, maar dat is wellicht wat makkelijk.

Ook nu doet de muziek sterk aan Dream Theater, Liquid Tension Experiment, Symphony X en soms Shadow Gallery denken. Vanuit de trash-metalhoek doet het me soms aan Megadeth en Grip inc. denken, hoewel ik de zangers van de bovengenoemde bands wel wat meer kan waarderen. De metal is soms keihard, soms melodieus, maar vooral erg braaf. Persoonlijk houd ik meer van venijniger metal van bijvoorbeeld Lamb of God, Pain of Salvation, Opeth of Meshuggah, maar voor de liefhebber van de traditionele metal is dit prachtig plaat.

Ik moet eerlijk zijn en bekennen dat ik erg sceptisch was toen ik dit album voor het eerst beluisterde. Vooral de eerste nummers laten veel van hetzelfde horen en de cynicus in mij kon al die clichés maar matig waarderen. Al die clichés komen na een paar keer luisteren helemaal niet zo standaard over en een hoop krachtpatserij staat toch meer in dienst van de muziek dan je eerst zou verwachten. Als het album even op gang is gekomen, laat Animations een origineler geluid horen, met The Manhattan Project als beste voorbeeld hiervan. Ook Inscrutable, een nummer dat van Pantera-hardheid naar Dream Theatergeluiden springt en terug, is allesbehalve voorspelbaar of cliché, terwijl het nergens geforceerd overkomt. Dat is, zeker binnen het genre, een verademing.

Over het algemeen hebben we te maken met uitstekende progmetal die ook interessant kan zijn voor de neoprogliefhebber die wel tegen een stootje kan.

Dit album is een deel van de uitstekende progmetal-drie-eenheid van 2009. Er zijn terecht al een hoop lovende woorden gesproken en geschreven over de albums van Redemption en Prymary en wat mij betreft mag “Reset Your Soul” van Animations daar bij aansluiten. Verder valt er simpelweg niet over te zeggen. Het is een prima progmetalalbum, dus liefhebbers van het genre zullen niet teleurgesteld zijn.

De band heette overigens eerst Labyrinth (zoals Hans in zijn recensie al aangaf), wellicht om naamsverwarring met het Israelische Labyrinth te voorkomen. Een duidelijke reden is niet gevonden. Het vervelende is dat een andere progressieve rockband (uit Pennsylvania) Animation heet en er een Rush-tribute-band bestaat die The Animations heet, dus ik hoop dat er een andere motivatie voor de naamsverandering ten grondslag lag.

Binnenkort hoeven we ons er niet zo heel druk om te maken, omdat ik gok dat ze steeds bekender zullen worden. Ze staan soms in het voorprogramma van Riverside en zijn soms te gast bij radioshows, dus we gaan denk ik snel meer van ze horen.

Manuel Huijboom