AnkharaAlbum

Zon, zee, strand, vertier, plezier en veel bier. Dat zijn enkele trefwoorden die boven komen drijven bij de gedachte aan Spanje. Uiteraard is dit land ook gezegend met een rijke culturele historie. Op muzikaal gebied kan Spanje echter over het algemeen weinig potten breken. De enige metalband die internationaal enige bekendheid genoot was Baron Rojo, in de tachtiger jaren. Of het Ankhara lukt om in de voetsporen van ‘de rode baron’ te treden is maar zeer de vraag.

Het sextet van Ankhara is met “Sombras Del Pasado” al weer toe aan haar derde release. Hierop probeert deze groep zeer bewust haar muzikale bakens te verzetten. Was het voorheen pure power metal wat de klok sloeg, nu zijn er ook volop elementen van andere stijlen, zoals progmetal en AOR, te bespeuren.

De teksten zijn waarschijnlijk de achilleshiel van Ankhara. Niet zo zeer vanwege de aangesneden onderwerpen, als wel door het feit dat ze Spaanstalig zijn. Dit zal erkenning buiten de eigen landsgrenzen zeker niet bevorderen. Het Engels is en blijft toch de universele voertaal in de muziekwereld.

Afgezien van het taalprobleem is “Sombras Del Pasado” ook qua muziek niet bijzonder genoeg om de middenmaat te ontstijgen. Daarmee is niet gezegd dat deze schijf niet lekker klinkt, maar bijster origineel is het allemaal niet. Eerlijk is eerlijk, qua productie valt er weinig op aan te merken. De heldere, krachtige sound is meer dan aangenaam te noemen. Ook op de uitvoering valt niets af te dingen, die is strak en heel gedegen. Bovendien is de ietwat rasperige stem van Pacho Brea best goed te verteren. Maar ja, die composities, daar wringt de schoen. Ze zijn te voorspelbaar, te gewoontjes, te standaard. Kortom, niets nieuws onder de Spaanse zon. Nog wel grappig om te vermelden is de hekkensluiter van Sombras Del Pasado. Mantente Firme is namelijk een cover, een Spaanstalige versie van Hold The Line van Toto.

Joost Boley