Hé, een nieuw album van Anneke Van Giersbergen. Nog wel onder haar eigen naam! Waar is Agua De Annique dan weer gebleven. Even de cd omdraaien, eens kijken wat er allemaal op staat. O, het is helemaal geen nieuw album…
Het hier beschreven “Pure Air” is namelijk een akoestisch album met herbewerkingen van allerlei oud en minder oud materiaal en een aantal covers. Als je goed kijkt dan is Agua De Annique ook niet helemaal weg, het is om voor mij onbekende redenen Anneke Van Giersbergen With Agua De Annique geworden. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat het tweede gedeelte minimaal twee maal zo klein geschreven is.
Je kan dit album opsplitsen in drie gedeelten, ten eerste herbewerkingen van nummers van Agua De Annique, ten tweede de covers en ten derde in samenwerkingsverbanden waar Anneke vroeger bij betrokken is geweest. Er is enkel één ding wat de drie componenten gezamenlijk delen en dat is de akoestische aanpak. Van Giersbergen is ooit bekend geworden via de (gothic) metal scene, maar bij elke release wijkt ze verder en verder en verder af van het metalen pad.
Laat ik eens beginnen bij de covers. Dit onderdeel bestaat uit een vijftal nummers. Van de vijf zijn er drie uitermate goed gelukt, eentje is niet te onderscheiden van het origineel en de laatste is in mijn ogen niet zo sterk. De laatst genoemde is ook als laatste geprogrammeerd op deze cd. The Power Of Love is een cover van de kersthit van Frankie Goes To Hollywood. Waar deze klassieker enorm bombastisch gebracht wordt, is deze versie van Van Giersbergen juist minimaal. Ze brengt het lied ook helemaal alleen met haar stem en een door haar zelf bespeelde akoestische gitaar. Op zich is het niet heel slecht maar mij pakt het niet. Het lied gedijt gewoon niet zo in deze kale aanpak. De cover welke precies op dezelfde manier gebracht wordt als het origineel is Ironic van Alanis Morissette. Aangezien het origineel mij wel aanstaat is ook deze versie wel in orde. Uiteraard houden we dan nog drie coverversies over. Album starter The Blowers Daughter (met medewerking van Danny Cavanagh van Anethema) die origineel van Damian Rice is en Wild Flowers (een vertaalde versie van Wilde Bloemen van Frank Boeijen van het album “Wilde Bloemen” en niet zoals in de cd vermeld van “De Ontmoeting”) wordt op zeer intieme wijze gebracht door Van Giersbergen. Een staaltje van vakmanschap laat het haardvuur knisperen en de rode wijn vanzelf het glas in stromen. Dan blijft er nog één over. Dat is What’s The Reason dat een cover is van de Nederlandse popgroep Silkstone. Sterker nog, het is niet enkel een variatie op dat nummer, de oud-Gathering zangeres heeft er een duet van gemaakt met de originele zanger van dit lied, namelijk Niels Geusebroek. Daar blijkt opeens de crux te zitten. Was het origineel een best wel mooi doch braaf liedje, als duet heeft What’s The Reason ineens een zeer intense aantrekkingskracht. Beide stemmen houden elkaar perfect in evenwicht en het akoestische getokkel van diezelfde Geusebroek is precies de goede begeleiding die dit nummer nodig heeft.
Het segment herbewerkingen beslaat drie nummers. De meest opvallende daarin is de samenwerking van de Brabantse met mede Brabander Arjen Lucassen. Akoestisch is niet bepaald het eerste waar je aan denkt als je de naam van de grote Ayreon baas voorbij hoort komen. Toch zit deze aanpak als gegoten bij de Ayreon klassieker Valley Of The Queens van het “Into The Electric Castle” album, wat dus niet meer zo elektrisch is. De tweede herbewerking is eveneens een duet. Dit keer met proggrootmeester John Wetton. Het lied To Catch A Thief kan je in zijn originele versie terug vinden op het tweede Icon album. Het lied is vrijwel hetzelfde gebleven, enkel is de ietwat melodramatische muzikale omlijsting uiteraard ook aangepast aan de akoestische setting. De stemmen van beiden passen redelijk bij elkaar, al gaat Van Giersbergen iets te veel de hoogte in en zoekt Wetton het juist te veel in de lagere tonen. Als laatste komen we uit bij Somewhere. Het succesvolle album “The Silent Force” van Within Temptation heeft dit lied in zijn assortiment zitten. Vanwaar dan de term herbewerking? Op de Within Temptation dvd / cd “Black Symphony” wordt Somewhere namelijk al door beide dames gebracht samen met een orkest. Nou, dat orkest is naar huis gestuurd en wat overblijft is een klein liedje wat keurig door beide dames tot een goed einde wordt gebracht.
Het laatste onderdeel van “Pure Air” zijn de akoestische versies van de eerder op het Agua De Annique album “Air” te verkrijgen liederen. In totaal zijn het vijf composities die de eer krijgen een iets andere bewerking te krijgen. Al valt dat laatste nog al mee. Aangezien het meeste werk op “Air” sowieso al vrij rustig is, zijn er dus op het muzikale vlak weinig veranderingen op de versie van Witnesses na. Dit van origine zeer energieke nummer is omgebouwd tot ballade. Leuk om een keer te horen maar ik prefereer de versie van “Air”. De resterende nummers waren gewoon al mooie liedjes en dat blijven ze nog steeds, aan de muziek is tenslotte weinig gesleuteld. De grootste veranderingen in de nummers zijn dan ook de gastzangers. Zo is het Nederlands singer songwritter talent Marike Jager te horen tijdens Day After Yesterday en mag Niels Geusebroek nogmaals zijn zangkwaliteiten etaleren op Beautiful One. Speciale vermelding krijgt de Nederlandse trompettist Kyteman die met zijn solo een nieuwe dimensie geeft aan het nummer Come Wander Me.
Het wordt dus zeker niet headbangen bij deze release maar eerder zwijmelen bij de fraaie stem van Anneke Van Giersbergen. Prima muzikaal behang bij de eenzame, romantische, donkere, meditatieve en pure momenten.
Sander Kok