ANOM (A Noend Of Mine)

Sanctuaires

Info
Uitgekomen in: 2021
Land van herkomst: Oekraïne
Label: Hypnotic Dirge Records
Website: https://www.facebook.com/anoendofmine
Tracklist
Des chemins crépusculaires I (6:30)
Des chemins crépusculaires II (6:48)
Des chemins crépusculaires III (5:16)
Lento Tenebroso (3:07)
Au fond de cette nuit, une lueur I (5:12)
Au fond de cette nuit, une lueur II (5:07)
Au fond de cette nuit, une lueur III (3:12)
Melas (1:12)
Vers l’immensité de l’aurore éternelle (7:02)
Les Vynogradov: alle instrumenten
Sanctuaires (2021)
The Serenity’s Eve (2016)

Vijf jaar geleden was een klein groepje recensenten binnen Progwereld erg enthousiast over een nieuwe band uit de Oekraine, A Noend of Mine. Het album “The Serenity’s Eve” werd gerecenseerd door Maarten Goossensen, maar ook ondertekenende recensent was destijds enthousiast over het album. Aan de basis van die band stonden Alex (Les, Oleksandr) Vynogradov en Anton Belov. Beiden muzikanten participeren ook in de band Kauan. Het verschil tussen beide bands is dat A Noend Of Mine het project van Vynogradov is, Kauan is het levenswerk van Anton Belov.

Deze twee multi-instrumentalisten werken nog steeds samen, hoewel dat alleen nog binnen het project Kauan is. Het laatste album “Ice Fleet” van Kauan is meer dan voorheen een soloproject van Belov, hetzelfde geldt nu ook voor het nieuwe album van Vynogradov. Hij heeft bijvoorbeeld nog wel een groot aandeel gehad in het nieuwe Kauan album, waarvoor hij de basgitaar heeft ingespeeld.

Op deze cd Vynogradov is verantwoordelijk voor alle instrumenten, hoewel een groot gedeelte van het album wordt vorm gegeven door toetsen, samples en programmering. Zo komen de mellotron klanken voort uit plug-ins, net als de drums. Voor de cd zijn ook geluidsfragmenten gebruikt van het Nationaal Oekraïens orkest. Het donkere en melancholische karakter van de muziek wordt versterkt door het artwork van Katya Buchatska. “Sanctuaries” is een conceptalbum geworden wat gaat over persoonlijke fysieke en tijdelijke heiligdommen, een onderwerp dat ongetwijfeld is beïnvloed door de huidige tijd. De teksten op het album zijn overigens gezongen in een niet bestaande taal, verzonnen door Vynogradov zelf. De titels van de tracks zijn overigens wel in het Frans.

De invloed van Kauan is nog steeds te vinden in de muziek van ANOM, luister daarvoor maar naar Au fond de cette nuit, une lueur III. Een combinatie van akoestische en elektronische gitaar creëert een melancholisch geluid, aangevuld met piano klanken en drums zoals Anton Belov (Kauan) ze ook verwerkt in zijn muziek: groots en ruimtelijk geproduceerd. Op het einde een zwaar en dreigend gitaargeluid, onherroepelijk is dit verbonden met de muziek van Kauan.

Daar eindigt dan ook voor een groot gedeelte de gelijkenis met Kauan. Maar “Sanctuaires” is bijvoorbeeld ook in zijn geheel niet te vergelijken met “The Serenity’s Eve”. Verwacht je een verlengstuk van dat werk, dan raak je waarschijnlijk teleurgesteld. In de totale sound is dit een ander album, op de kenmerkende zang van Vynogradov na. Waar het debuut nog een duidelijke progrock/doom ondergrond had, heeft “Sanctuaires” een klassieke, post-prog en funeral jazz achtige aanpak. Het heeft soms zo nu en dan een kerkelijke benadering van de muziek, gekenmerkt door het meervoudig gebruik van een groot kerkorgel. Althans, opnieuw ondersteunt door plug-ins van een kerkorgel. Dat levert mooie en ontroerende passages op, bijvoorbeeld het tweede gedeelte van Des chemins crépusculaires II kruipt onvermijdelijk onder je huid.

Ondanks de mooie momenten heeft de cd niet overal een homogeen karakter. Een voorbeeld van dat onevenwichtige karakter is Lento Tenebroso. De track begint met een muziekfragment van de overleden Oekraïense operazanger (Mykola Kondratiuk), die niet heel aantrekkelijk in de productie is gezet. Het geluidsfragment valt weg, klinkt onduidelijk en de balans in de mix wordt vervelend verstoord. Daarna wordt het geheel opgeschrikt door onheilspellend orkest en de track sluit ongemakkelijk af. Bij zo’n productie vraag ik mijzelf af welke motivatie er achter steekt.

Als het de bedoeling was van Oleksandr Vynogradov je een ongemakkelijke luisterbeurt te bezorgen, dan is dat gelukt. Een luisteradvies bij dit album is moeilijk te noemen en de bedoelingen van Vynogradov zijn in mijn optiek wat onduidelijk voor de luisteraar. Sta je open voor een bijzondere luisterervaring, dan is dit een album die je beslist moet checken. Ik geef alleen geen aankoopgarantie, daarvoor zijn de fijne momenten mij iets te schaars.

Send this to a friend