Antares

Choking The Stone

Info
Uitgekomen in: 2001
Label: Distribee
Website: www.antares.mu
Tracklist
Ragamuffin Rag-And-Bone-Man (6:50)
Letting Go (6:28)
Ethnic Cleansing (5:33)
Half Of The Mirror (9:51)
Circle Of Keys (4:17)
Choking The Stone (12:33)
Klaas Pot: gitaar
Jeroen Spanjaard: basgitaar
Han Uil: zang, gitaar
Gerwin de Weert: keyboards
Sander Zoer: drums, percussie
Choking The Stone (2001)

 

Progwereld houdt de uit Nederland afkomstige bands hoog in het vaandel, dit omdat wij vinden dat hier simpelweg te weinig aandacht aan wordt geschonken. We denken namelijk dat er meer dan genoeg talenten in Nederland zijn die deze aandacht verdienen. Zo langzamerhand ontdek ik dat deze talenten er daadwerkelijk zijn. In ons korte bestaan hebben we er al met een aantal kennis mogen maken. Er waren bekende Nederlandse band als Flamborough Head, Triangle en Odyssice. Maar ook bands die nog niet zo bekend zijn, maar waar we in de toekomst veel van kunnen / zullen horen: Ricocher, Sun Caged, T-Tauri en Salmon. En nu mag er een talent bijgeschreven worden: Antares.

Antares beschikt over 3 gitaristen. Klaas Pot verzorgt de stevige basis met zijn riffs, Jeroen Spanjaard bespeelt de dikke snaren en Han Uil is naast de zang verantwoordelijk voor de gitaarmelodieën en de melodieuze gitaarsolo’s. Je kan over het geheel dan ook stellen dat “Choking The Stone” behoorlijk georiënteerd is op de gitaar. De stijl van hun muziek is zware, progressieve rock, regelmatig neigend naar progmetal en bevat elementen van bands als Threshold, Dream Theater en Arena.

Eén van de hoogtepunten op deze cd is Letting Go. Het nummer opent met zacht gitaarspel, vergelijkbaar met het intro van Nirvana’s Come As You Are. Dan barst de muziek goed los. Zware gitaarriffs maken hun entree, direct afgelost door rustig pianospel. Zanger Han Uil heeft een prima stem, maar probeert soms iets te theatraal over te komen. Het nummer ontplooit zich als een heerlijke up-tempo song, boordevol variatie en tempowisselingen. Zo wordt een passage van zwaar gitaarwerk afgelost door een snelle, Clive Nolan-achtige, toetsensolo. Deze wordt dan weer gevolgd door een prachtige gitaarsolo. Dit alles ondersteund met vindingrijk drumwerk. Het tokkelende gitaarspel dat steeds terugkeert, geeft het nummer een bijna swingend karakter. Op het einde gaat drummer Sander Zoer helemaal loos als hij zich uitleeft met heerlijk dubbele bassdrumspel.

Het nummer gaat vloeiend over in Ethnic Cleansing. Etnische zuivering is het zware onderwerp. Door de zware gitaren heen is een nieuwsflits te horen over Slobodan Milosevic. Dit nummer mag onder de noemer progmetal geplaatst worden. Ook hier voeren riffs en zwaar, maar melodieus, gitaarspel de boventoon. Er volgt een break met toetsenspel, vergelijkbaar met een draaiorgel, waarna de gitaarriffs van Klaas Pot weer overnemen.

De muziek van Antares zit vol tempowisselingen en variatie. Er gebeurt steeds wel iets dat de aandacht vraagt. Hierdoor verveelt het album geen moment, in tegendeel. De combinatie van gitaarriffs en het meer melodieuze gitaarspel geven deze band net dat beetje extra om zich van andere bands te onderscheiden.

Toetsenist Gerwin de Weerd is voor een groot gedeelte verantwoordelijk voor de variatie in het spel van dit getalenteerde vijftal. Zijn spel is vollop aanwezig maar is nooit dominant. Zijn solo’s, zoals in Half Of The Mirror en Letting Go, doen me sterk denken aan zijn voorbeeld Clive Nolan (Arena, Pendragon). Zijn spel is veelal ondersteunend, maar dan opeens duikt hij op en eist hij een hoofdrol voor zichzelf op om daarna weer terug te zakken.

In het afsluitende titelnummer wordt razensnel gitaarwerk afgewisseld met schitterende rustpunten. De vele gitaarsolo’s zijn prachtig en de drummer weet razendsnelle combinaties uit zijn kit te toveren. Er gebeurt zoveel moois in dit nummer dat je het eigenlijk gewoon zelf moet beluisteren.

De productie van de cd is van prima kwaliteit en werd door het vijftal zelf gedaan, evenals het mooie artwork. Jammer dat de songteksten ontbreken, maar als ik de band goed heb begrepen zullen deze op hun site vermeld worden.

Het valt te hopen dat we in de toekomst nog meer van dit moois van Antares kunnen verwachten.

Maarten Goossensen

Send this to a friend