Anthropia is een power prog metal band uit Frankrijk, opgericht als een eenmansband in 2003 door Hugues ‘Hugo’ Lefebvre. Met de hulp van drummer Damien Rainaud en gitarist Yann Mouhad neemt hij in 2006 het debuutalbum “The Eyren Chronicles (part 1)” op. Dit album wordt uitgebracht via Magna Carta. De samenwerking met dit label lijkt minder goed te verlopen, waardoor hun tweede album, “The Chair Reaction”, wordt uitgebracht op het door de band opgerichte label Adarca Records. De aangekondigde trilogie van “The Eyren Chronicles” lijkt, wellicht mede daardoor, nooit te worden afgerond.
Nu zes jaar na hun tweede album, met een akoestisch tussendoortje, is hier nu het derde album van Anthropia. Met behulp van crowd funding financiering via Kickstart is dit album verwezenlijkt. De opzet van het album volgt het ondertussen bekende concept van een rockopera, waar Arjen Anthony Lucassen – die overigens meewerkt aan dit album – het patent op lijkt te hebben. Men neme een bekend verhaal uit een fantasiewereld. In dit geval is dat Cthulhu Mythos, een fictief universum door H.P. Lovecraft beschreven in zijn boeken. Hierin spelen machtige goden, een aantal interstellaire, hybride en buitenaardse wezens en diverse brotherhoods een rol. De nummers op dit album spelen zich af binnen deze wonderlijke gedachtewereld van Lovecraft. Arjen Lucassen, die in het boekje de rol van H.P. Lovecraft krijgt, heeft de rol van verteller en geeft een toelichting op de verhaallijn in het conceptalbum.
Naast de verhaallijn zijn nog meer parallellen met het klassieke rockopera concept te trekken. Naast een mannelijke stem, door Lefebvre zelf, wordt ook een vrouwenstem neergezet door Nathalie Olmi, die al sinds het eerste demo album betrokken is bij Anthropia. Haar stem is – in tegenstelling tot de vrouwenstemmen die Lucassen graag gebruikt in zijn rockopera’s, geen sopraanstem, maar een normale zuivere popzangstem. Niet speciaal, maar daardoor blijft de aandacht op de muziek gericht.
Natuurlijk horen bij een dergelijk concept ook een aantal gastmuzikanten. Arjen Lucassen had ik al genoemd en verder horen we ex-Angra zanger Edu Falaschi en Pascal Allaire met een fantastische gitaar solo op The Snake Den. En tenslotte mag Laurent Tardy de piano bespelen op The Part Of Them In Me.
Ook bij een dergelijk conceptalbum draait het natuurlijk om de muziek. En die is gewoon goed, power metal met de nodige symfonische en rustige passages. Soms stevig, maar ook regelmatig goed in het oor liggende popmuziek. Bombastische fragmenten met intense en soms vingervlugge gitaarsolo’s worden afgewisseld met balladachtige nummers met akoestische gitaar of piano met haast klagende vocalen. In Silver Twilight Lodge horen we een poppy aandoende Olmi, waarbij popmuziek wordt afgewisseld met pompeuze, dubbel bass drum gedreven, metal muziek. Crawling Chaos is een meer mid-tempo nummer, met een vreemde jazzy twist halverwege het nummer. Fuoco is een instrumentaal nummer met Spaanse flamenco gitaar muziek aangevuld met scherpe elektrische gitaarsolo’s.
De muziek die Anthropia maakt op dit album is zeker sterk afwisselend en het vormt op een vreemde wijze een samenhangend geheel dat in de context van Cthulhu Mythos lijkt te passen. En toch is dit geen hoogstaand werk geworden. De ingrediënten zijn zeker aanwezig, maar het komt nergens tot een hoogtepunt. Voorspelbare tempowisselingen, herkenbare melodielijnen en ook de zangpartijen die nergens boven het gemiddelde uitkomen. Geen slecht album, maar er had meer ingezeten.
Mario van Os