AntimatterAlbum

Antimatter bestaat 10 jaar en dat wordt gevierd met een special jubileumalbum. Op deze dubbelaar staan de beste Antimatternummers in andere versies, aangevuld met nooit eerder uitgebrachte demo’s en live nummers. Voor de echte fans is er meer. Een tot 1000 exemplaren gelimiteerde artboekeditie met daarin de twee cd’s, een extra cd en een dvd. Dit alles zit verpakt in een prachtig groot hardcoverboek met daarin 100 prachtige foto’s. Dat noem ik nog eens een verjaardagstraktatie. Voor de recensie maak ik gebruik van de artboekeditie.

Antimatter begon als duo bestaande uit Mick Moss en Duncan Patterson (ION, ex-Anathema). Hun eerste album “Saviour” had al veel eerder dan in 2001 moeten uitkomen, maar door problemen met labels en distributeurs lukte dat niet. Het album sloeg meteen goed aan bij pers en publiek. Het tweede album “Lights Out” laat een meer experimentele band horen. De band geeft ruimte voor triphop en elektronica-invloeden en maakt net als op het debuutalbum vooral gebruik van zangeressen. Dit omdat Mick Moss in dat stadium erg onzeker was over zijn eigen zangstem. Het duo wordt, mede door Patterson’s Anathema achtergrond, steeds vaker gevraagd het voorprogramma van metal gerelateerde bands te verzorgen. Dit publiek heeft het geduld niet voor de band die akoestisch optreedt en dit gaat met name Patterson steeds meer tegenstaan. Dit zorgt voor steeds meer afstand tussen beide mannen.

Het album “Planetary Confinement” schrijven de heren apart, ieder vanuit de eigen studio. Het album is volledig akoestisch, er komt geen versterking of elektronica bij kijken. De band laat op de hoes de sticker aanbrengen met de tekst “most depressing album of the year”. Persoonlijk vind ik het album een meesterwerk. Indrukwekkend wat met alleen akoestische instrumenten gemaakt kan worden. Nadat het album uit is gekomen, besluit Patterson Antimatter te verlaten. Mick Moss besluit alleen verder te gaan en komt in 2007 met het album “Leaving Eden”. Hierop laat hij een meer rockgeluid horen en ook zijn de elektrische gitaren e.d. weer welkom. Het is het meest toegankelijke Antimatteralbum tot nu toe.

Gelukkig heeft Mick Moss er niet voor gekozen een soort greatest hits album uit te brengen. Hij beseft dat je fans meer moet bieden dan dat. De Antimatternummers hebben allemaal een alternatieve remix gekregen. Dit is echt muziek die je moet ondergaan. Hier moet je voor gaan zitten met gedimde lichten. Antimatter is in staat om nummers te maken die onder je huid gaan zitten broeien. De kunst van het weglaten is hier tot in perfectie uitgevoerd. Een warme stem, een mooie melodie en een akoestische gitaar doen het werk. Maar ook triphop, ambient en elektronica-invloeden komen voorbij. Dit is echt progressieve muziek.

“Alternative Matter” is een perfect album om deze band te leren kennen. Vind je deze muziek mooi, dan kan je direct beginnen met het aanschaffen van de studio-albums. De echte fan gaat voor de artbook versie. De extra cd bevat een aantal prachtige nummers, zoals de cover van Enjoy The Silence en een paar interessante demo’s. De dvd heeft een boeiende documentaire waarin zowel Mick Moss als Duncan Patterson aan het woord komen en ook twee videoclips die erg mooi zijn. Daarnaast bevat het boek een uitgebreid voorwoord van Mick Moss en 100 prachtige foto’s. Wie wil dat nu niet in de zak of onder de boom aantreffen?

Ben benieuwd hoe Antimatter zich verder gaat ontwikkelen. In de documentaire wordt een terugkeer van Patterson niet uitgesloten. Of hij nu terugkeert of niet, feit blijft dat Mick Moss ook alleen instaat is indrukwekkende muziek te maken.

Maarten Goossensen