AnubisAlbum

De Australische band Anubis is aan zijn zevende studioalbum toe. “The Unforgivable” belooft een muzikale reis te worden, bestaande uit één epische track, verdeeld in tien parts. De 45 minuten vullen ook precies twee lp-kanten. De band grijpt terug op verhalende albums uit hun begintijd. Een jongeman komt in een religieuze sekte in het Amerikaanse Midwesten terecht. Verleid door een aantrekkelijke vrouwelijk leider is hij onderwerp van manipulatie om een moord te plegen. Hij weet er uiteindelijk aan te ontsnappen. Ons staat een donker album te wachten.

We horen een radiostem een tornadowaarschuwing uitspreken, een auto raast voorbij en de piano straalt meteen warmte uit. We horen mooie thema’s in The Mark of Cain, de bas priemt nadrukkelijk, het drumwerk is indrukwekkend en Robert James Mounding zingt prachtig. Dit is een tekenend beeld voor de hele cd. Een gitaarsolo, schel en hoog, kan niet uitblijven. Een heerlijke, sfeervolle start! Richting metal gaat het in het volgende blokje van twee parts. Zware riffs stort Dean Bennison over de luisteraar heen, zijn solo (of is deze van een van de andere gitaristen?), met volle band erachter, mag er weer zijn. Het contrast is groot als Moulding bij wat pianoakkoorden een cloonerstem opzet.

Tijd voor een ballad, One Last Thing brengt het fraaiste in de stem van de zanger naar boven; dit is hogeschoolzingen, verfijnde muzikale begeleiding maakt dit tot een topnummer. Een trein dendert langs, de pianist doet het even heel gevoelig alleen, de emoties lopen toch weer hoog op, in part 6 alweer. De korte gitaarsolo past als een jas. Gastvocaliste Becky Bennison voegt op The Edge Of Age echt iets toe, in een mooi duet, als Eaton maar bijzonder blijft doortikkeren. De samenzang is weer indrukwekkend op Shadows Cloak the Gospel, maar de schier eindeloze gitaarsolo gaat pas echt door merg en been, waarna de piano weer rust brengt. Part X, het titelstuk, heeft alles in zich om tot een publiekslieveling uit te groeien. Het heeft power, de hele zaal schalt zo het refrein mee en nog maar eens zo’n klassieke gitaarsolo maakt het af. De muziek houdt op en we horen weer een tornadowaarschuwing. De cirkel is rond,  het thema van het begin keert weer terug, de reis van de jongeman kan weer aanvangen.

Graag, want wat Anubis op “The Unforgivable” laat horen is ronduit indrukwekkend. Het is een epic van drie kwartier, want je moet de tien parts aan één stuk door luisteren, die geen seconde verveelt.  Het is een teamprestatie, met geweldige (samen)zang, (ze zingen alle zes!) en hoogstandjes, reeds gememoreerd, op drums, gitaar en piano. Zijn de vocale stukken wat te veel van het goede? Wellicht, maar ze zuigen je wel helemaal het verhaal in en lang naar Moulding in deze vorm luisteren is helemaal geen straf.
Hijs de stormbal, er is nog een draaibeurt van deze cd op komst!