Anyone's DaughterAlbum

Heb jij wel eens een plaat aangeschaft simpel en alleen omdat er maar één prachtig nummer op staat en de rest niet boven het progmaaiveld uitkomt?

In 1981 kwamen de heren van het Duitse Anyone’s Daughter op het onzalige idee om voortaan in hun moerstaal te zingen. Het eerste album in het Duits was het conceptalbum “Piktors Verwandlungen”, dat ik niet genoeg ken om er een oordeel over te vellen. Wat ik wel weet is dat het album dat nu voor me ligt, “In Blau”, ook in het Duits is gezongen en in een klap de warmte en emotie uit de composities haalt, die men in de twee eerste albums, “Adonis” en “Anyone’s Daughter” wel degelijk etaleerde.

“In Blau” klinkt zoals waar de kleur ‘blauw’ voor staat: zakelijk en koud, hoewel de kleurenleer aangeeft dat blauw ook wel degelijk warme eigenschappen heeft, maar daar kom ik dus later in dit schrijven op terug.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik beginjaren tachtig vol verwachting de winkel van Plato in de Breestraat te Leiden binnenstapte, om de nieuwe van Anyone’s Daughter aan te schaffen. Thuisgekomen schrok ik me rot; er werd in het Duits gezongen, de productie klonk koud en hard en de songs waren kort, vrij simpel en nogal poppy, waardoor ik besloot na twee luisterbeurten de lp al op zolder op te bergen. Er was voor mij weinig te genieten op dit album.

Nu is er vorig jaar een aantal remasters uitgekomen van Anyone’s Daughter albums, waaronder dit album “In Blau”. En zoals je weet voegt men dikwijls enkele bonustracks aan het geheel toe. In dit geval zijn het twee livetracks die eveneens in 1982 zijn opgenomen. En van eentje daarvan werd ik weer behoorlijk vrolijk. Geen wonder, want het betreft een combinatie van het beste nummer van “In Blau” (Sonne) met een medley van “Adonis”, dat mijn favoriete album is van onze oosterburen. Hoewel tijdens dit concert in het Duitse Ettlingen de gitaar van Uwe Karpa niet geheel zuiver klinkt (te laag gestemd, lijkt mij), tovert dit nummer na al die jaren toch behoorlijk wat kippenvel op armen en rug, en dat was me lange tijd niet overkomen.

Dit gegeven deed mij besluiten ook de andere ‘originele’ nummers van “In Blau” eens aan een second opnion te onderwerpen.  En ja hoor, vanwege een schitterend heldere remaster luisterde ik toch met andere (iets oudere) oren naar deze cd. Anyone’s Daughter maakt een soort van opgewekte, blije prog, iets dat  je ook hoort op de eerste twee albums van bijvoorbeeld de Britse band Jadis. Nu is deze laatste band veel meer gitaar georiënteerd dan Anyone’s Daughter, maar de positieve animo en de heerlijke melodieën spatten er af bij beide bands! Zelfs de Duitse taal neem je nu voor lief.

Pikken we er nog een lekker nummertje uit: La La, oké, geen sterke tekst – er wordt niets anders dan ‘lala’ gezongen – maar de melodie blijft dagen in je hoofd rondspoken. Daarbij laat Matthias Ulmer zijn orgel lekker ronken en stuwen Harald Bareth op basgitaar en nieuwe drummer Peter Schmidt deze track naar een heerlijk opgewekt geheel.

Samenvattend moet ik mezelf derhalve resetten; “In Blau” is best een goed album en daarom koopwaardig. En die Adonis Medley mag je zien als kers op de Kirschkuchen!

Joop Klazinga